Naar Göteborg
De weg vanuit Noorwegen naar Göteborg verliep erg voorspoedig zodat we al ruim voor 17 uur onze boardingpassen konden ophalen bij de Stena Line en door de paspoortcontrole konden. De hutten op de Stena Scandinavica (zelfde schip als heenreis) waren deze keer verdeeld over de dekken 8 en 9. Dacht ik op de heenreis het systeem redelijk te snappen, bleek dit toch niet zo te zijn. We hadden nu namelijk hutnummers in de 600. Dit terwijl de gangen bij het trappenhuis waar je binnen komt alleen maar 100 tot 500 nummer hebben. Bleek dat er op het achterschip nog 4 gangen waren met de 600 tot 900 nummers. Tsja, je moet het maar weten. Dus het halve schip doorlopen en dan uiteindelijk na het blauwe trappenhuis je hut vinden. Dit was wel dicht bij de trap naar het bovendek waar het prima vertoeven was tussen 17 en 18.45 uur. Toen konden we pas eten. Toen we met het voorgerecht bezig waren, gingen de motoren van het schip aan en rond 18.50 uur waren we los van de kade. Na een rondje op de plaats in de haven van Göteborg (het schip moest even omdraaien) lag de zee voor ons en kon de overtocht beginnen. Omdat het druk was aan boord waren er 3 zittingen voor het diner en had je maar 1,5 i.p.v. 2 uur de tijd om te eten. Om 20.15 uur werden we dan ook vriendelijk verzocht om plaats te maken voor de 3e zitting van de avond.

Overtocht naar Kiel
Na het eten in het winkeltje aan boord mijn laatste Zweedse kronen opgemaakt dan zijn alleen nog wat Noorse kronen en euro’s over. Minder uitgeven dan gepland is natuurlijk altijd meegenomen. Op dek nog even naar een soort van zonsondergang gekeken. Door de hoge temperaturen en nog koude water hing er op zee echter een dikke laag mist en toen de zon daar eenmaal achter verdwenen was, zag je alleen nog een beetje oranje gloed in de mist en verder niks meer. Daarom maar in de bar wat gaan drinken als afsluiting van de reis. Er was nog een muziekquiz en onze groep had gewonnen. Een fles Freixenet, een doos Toffifee en ene drank waardebon van 100 Zweedes kronen (€10,-) De cava hebben we maar meteen verdeeld over 10 man en de drankbon werd ook nog verdeeld onder de reisgenoten die nog wat bij de bar wilden bestellen. De Toffifee hebben we vandaag in de bus uitgedeeld. Uiteindelijk om 23 uur gaan slapen in een prima hut lekker stil en met een zee zo vlak als een biljartlaken was de overtocht een fluitje van een cent.

Kiel
Om 7 uur stonden we weer in de rij voor het ontbijt. Het diner gaat in drie zittingen maar het ontbijt is ieder voor zich en pakken wat je pakken kunt. Om 7.30 uur werd er dan ook al omgeroepen dat iedereen die zijn ontbijt op had, de zaal moest verlaten. Spullen in de hut gaan halen en op dek gaan kijken naar het binnenvaren in Kiel. Toen we vertrokken zaten we aan het diner en hebben we geen foto’s kunnen maken. Nu was het grijs en bewolkt en vrij fris (de jas kon weer aan) maar wel droog en hebben we vanaf het eerst baken in de Kieler Bucht het binnenvaren tot en met het aanleggen aan de kade kunnen volgen vanaf het bovendek. Om 9.07 uur aangemeerd en stipt 09.15 uur van boord. Omdat we gisteren zo vroeg waren, stond Harry als 4e voertuig in het ruim en wij liepen nog op de loopbrug naar beneden toen we Harry al van boord zagen komen. Hij stond dus al klaar bij de uitgang toen wij beneden waren. We konden zo instappen en om 9.30 uur reden we al bij de terminal weg. Zo snel had zelfs Maria het nog nooit meegemaakt.

Door Duitsland
De weg door Duitsland is nu niet bepaald interessant te noemen. Het is fahren, fahren, fahren auf der Autobahn en dat uren aan een stuk. Rond Hamburg en Bremen (en waar eigenlijk niet) was de snelweg een grote bouwput en reden we eigenlijk van file naar file. Toch waren we rond 12.30 uur in Wildeshausen (deze keer in Noord, op de heenweg zijn we bij Zuid gestopt). Daar kwam ook niet veel later de andere OAD bus die bij ons aan boord had gezeten voor een lunchstop. Omdat Harry vanaf Kiel in één keer doorgereden was, hadden we hier 1 uur pauze. Daarna gingen we weer verder richting zuiden over Autobahn 1.

Samenvatting van de reis
Maria had een soort samenvatting gemaakt van wat we deze 17 dagen allemaal meegemaakt hebben. Er werden wat persoonlijke verhalen verteld die ze had meegemaakt of gehoord had. Zo waren en 4 mensen jarig geweest tijdens deze reis. Daar werd alsnog voor gezongen in de bus. Ook waren er mensen geweest die hun hotel kamer niet meer uit konden komen (het was duwen i.p.v. trekken). Ook waren er mensen geweest die hun wekker in Noorwegen nog op Finse tijd hadden staan en dus al om 6 uur aan het ontbijt zaten in plaats van 7 uur (en het was al zo’n lange dag geweest). Verder zijn er deze reis veel winterjassen gekocht die nu allemaal in de boven vakken van de bus uitpuilen omdat, sinds we met de boot weer aan het Noorse vaste land aangelegd hebben, de mussen van het dak vallen en we alle temperaturen tussen 3 en 30 graden inmiddels gehad hebben.

Alleen op de eerste dag was het stressen om de boot te halen maar voor de rest waren wij een voorbeeldige groep die altijd ruim voor de afgesproken tijd terug was bij de bus en we hebben nergens meegemaakt dat er iemand te laat was (hooguit exact op het afgesproken tijdstip). Over het algemeen hebben we op de momenten dat we uit de bus waren, droog weer gehad en is de regen en natte sneeuw vooral gevallen op de lange reisdagen waarop we toch al de hele dag in de bus zaten. Maria vat de reis dan ook samen als fantastisch. Dat was het ook. Na een korte tank- en koffiestop aan de grens om 15.45 uur waren we uiteindelijk om 16.50 uur in Zeddam. Harry nam ook nog even de tijd om een woordje tot ons te richten en iedereen te bedanken voor het vertrouwen om gedurende 7.910 km achter hem te zitten.

Afscheidsdiner in Zeddam
Om 16.50 uur reden we in Zeddam weer de parkeerplaats op van Hotel Ruimzicht. Harry en Maria zouden ervoor zorgen dat alle spullen buiten de bus kwamen te staan en we hoefden alleen de handbagage mee te nemen naar het diner. Na afloop van het diner kon iedereen dan zijn koffer bij de bus ophalen en meenemen naar zijn auto of naar de pendelbus waarmee je weer naar huis gebracht zou worden. Voor mij ging het laatste stukje niet met de pendelbus maar met de auto omdat pa me in Zeddam wilde komen ophalen. Voor het diner had ik hem gebeld maar omdat het diner in zo'n tempo uitgeserveerd werd, dat we al om 17.50 uur klaar waren, moest ik nog even buiten op hem wachten. Rond 18.20 uur kwam mijn taxi aanrijden en om 19.25 reden we achter de OAD pendelbus die ook naar Deventer ging de snelweg af. Qua tijd was ik dus op hetzelfde moment thuis geweest (rond 19.30 uur) maar nu hadden we al ruim een uur kunnen kletsen. Het nagenieten van een geweldige reis en het verwerken van alle indrukken kan nu beginnen. Daar heb ik nog 12 dagen in alle rust de tijd voor omdat ik pas 17 juli weer hoef te beginnen met werken.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen