Vanmorgen rustig de tijd genomen. Het schip kwam pas om 14.00 dus tijd zat. Gisteravond nog in de stad wat gaan eten en al het meeste in en omgepakt in de koffer. Vanmorgen de laatste dingen gedaan. Nog even een rondje door de stad gelopen, ontbeten en om 10.00 van de kamer af. Het hotel had een bagage kamer maar daar kon iedereen vrij in en uitlopen zonder enig toezicht. Daar heb ik dus maar geen gebruik van gemaakt. Ik kreeg wel een wifi-inlogcode om te gebruiken voor de tijd die ik moest overbruggen. Dus op de laptop eens wat nieuws teruggekeken. De formidabele race van Max in Brazilië gezien. Het noodweer in Spanje bekeken en het nieuws van noodweer in zuid Noorwegen bekeken. Er is een trein ontspoord waarvan de machinist dood is. Er is bij Odda een brug ingestort. Mensen zijn geëvacueerd uit huizen door het stijgende water en er zijn meer dan 40 wegen waaronder enkele hoofdwegen dicht vanwege overstromingen en steenlawines. Het blijkt dat Noorwegen nu het staartje van die buien uit Spanje krijgt. Het noorden heeft daar afgelopen weekend sneeuw voor gekregen maar die is nu gelukkig zo goed als weg. Je kunt dus weer normaal over straat lopen en de pinguïn pas kan weer even achterwege blijven.

Nadat ik weer bij was met alle nieuws even mijn koffer bij de receptie neergezet om naar de wc te gaan en om 13.00 het Scandic verlaten. Op naar mijn nieuwe onderkomen voor de komende vier dagen. Op de Marine traffic app had ik al gezien dat de MS Kong Harald Tromsø aan het naderen was. Het kon nu dus echt niet meer lang duren. Ik was langs het havengebouw gelopen waar een stuk pier ligt van waar je vrij zicht hebt op de zuid kant van het fjord. Daar waar het schip vandaag moet komen. En ja hoor. Iets na 14.00 zag ik twee lampjes boven een strekdam uitkomen. Daarna kwam de Kong Harald steeds groter in beeld en liet hij de voor de Hurtigruten gebruikelijke drie welkomst toeters met de scheepstoeter klinken. Lang, kort, lang. Deze keer heb ik het goed kunnen zien, horen en filmen. De echo tussen de bergen zorgt ervoor dat je wel negen toeters hoort. Het was luid en duidelijk dat de Hurtigruten in aantocht was. Nog even staan kijken hoe hij richting het havengebouw manoeuvreerde en daarna zelf naar het havengebouw gelopen. Eerst moest natuurlijk iedereen van boord die met excursies meeging. Dus daar heb ik even op gewacht. Rond 14.30 ben ik aan boord gegaan. Eerst via de loopplank en dan zo’n 14 treden van een trap om op dek 5 uit te komen. En toen kwam het.

Ken je namelijk die mop van die Hollandse meid die met een schip naar de Russische grens ging. Nou die ging niet. Verder dan de 14 treden naar boven ben ik dan ook niet gekomen. De purser kwam met de mededeling dat door verspelde orkaanwind en enorm slechte zee Tromsø voor deze reis de eindbestemming was. Mensen die de retourtocht vanaf Bergen geboekt hebben, zitten nu dus vier dagen in Tromsø vast. Nieuw gasten die tot Kirkenes geboekt hadden of zoals ik tot Kirkenes en dan weer terug naar Tromsø mochten niet aan boord. Later vanmiddag kreeg ik daar ook een mail over. Ik kon omboeken naar een andere datum of volledig mijn geld terugkrijgen. Het was overmacht. En als de Hurtigruten die dagelijks door deze wateren varen zegt dat het niet veilig is, nou dan reken er maar op dat het gaat spoken want zij varen altijd. Behalve dus als het niet meer veilig is. Nou dat geluk heb ik dan weer. Dat moment is dus net precies als ik geboekt heb. Ik mocht, als ik wilde, wel nog even over het schip lopen en rondkijken. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt. Ik wil liever niet zien en weten wat ik ga missen dan dat ik het wel mag zien en er vervolgens toch niet van mag genieten. Dat snapten ze ook wel. De purser wenste me een goede reis verder en good luck. Nou dat kun je dus in Tromsø gebruiken als je dakloos en alleen op straat staat en last-minute een hotelkamer moet zien te vinden.

Mijn volgende hotel had ik namelijk pas vanaf zondagnacht geboekt. Ik moest dus op zoek naar een hotel om de komende drie nachten te verblijven. Nu heb ik alle hotelkamers, excursies enz. natuurlijk al ruim één jaar van tevoren geboekt omdat Tromsø én een toeristen hotspot is én de prijzen hier de pan uitreizen én het nu hoogseizoen is en er dus zo goed als nergens meer iets te krijgen is last-minute. Tsja op straat slapen is ook nog een optie. Dus eerst met mijn hele hebben en houden terug naar het Ishavshotel. Ze keken raar op dat ik terug was. Tsja de boot gaat niet. Hebben jullie nog een kamer? Nee helaas, volgeboekt. Misschien het andere Scandic in Tromsø centrum. OK. Slepen met koffer en bagage naar de andere kant van het centrum. Daar aan de balie. Nee sorry, we zijn vol. Dan naar mijn hotel van zondag (dan was ik daar maar alvast). Nee sorry, vol. Misschien Thon aan de overkant van de straat. Nee, ook vol. Nog een apart hotel geprobeerd. Nee, vol. Toen een willekeurig pand waar een bordje hotel buiten hing. Nee, vol. Maar daar stelden ze de vraag of ik Booking.com al geprobeerd had. Nee. Ik ben door mijn databundel heen op mijn telefoon dus ik kan niets opzoeken. Nou de receptionist wilde wel even kijken. Voor drie nachten. Dan bleven er twee opties over. Het 4-sterren Radisson Blu of het 4-sterren Clarion Hotel The Edge.

Ondertussen maakte het mij helemaal niet meer uit waar ik zou slapen. Het ging nu om eerste levensbehoeften. Een dak boven mijn hoofd en wat het kost, kost het. Dus weer terug naar waar ik vandaag kwam want het Radisson Blu ligt schuin tegenover Scandic Ishavshotel. Daar was ik dus al de hele week tig keer langsgelopen. Dus ik wist tenminste waar dat lag. Met zo’n 300 kamers een van de grotere hotels in de stad. Dus duimen, een beetje zielig kijken bij de receptie en hopen op het beste. Nou hopen heb ik lang kunnen doen want er stonden rijen om in te checken. Toen ik eindelijk aan de beurt was mijn verhaal gedaan en de vraag gesteld of ze vanaf vandaag tot zondag voor drie nachten een bezemkast vrij hebben. Ik hoef geen uitzicht op de haven, ik hoef geen uitzicht op het fjord als ik maar een bed heb. Toen begon het lange rammelen en reutelen op het toetsenbord en het verlossende antwoord dat er nog een kamer vrij was. OK. Ik heb een dak boven mijn hoofd. Dat is één. Dan de prijs. Ik had natuurlijk niet voor niets bij Scandic geboekt omdat ik de prijzen van het Radisson en Clarion een jaar geleden en vrij pittig vond. Benieuwd wat het saldo voor drie nachten last-minute ging worden. Toen ik de creditcard door het apparaatje moest halen zag ik vijf cijfertjes staan. 13.000 nog wat Noorse Kronen. Doe er een nul af en je zit ongeveer op Euro’s. Nou ja. Dat wordt een dingetje voor de verzekering. De tocht met de Hurtigruten was ook ongeveer dat bedrag maar ja daar zat volpension bij in. Nu moet ik nog tot en met zondag extra lunchen en dineren. Bonnetjes van de komende dagen maar goed bewaren. Ik heb ik in ieder geval kamer 459. Ik kijk uit op een binnenplaats. Het interesseerde me werkelijk niets meer toen ik op mijn kamer was. Ik kan in ieder geval tot zondag slapen.

Nadat ik de kamer even bekeken had was dit toch wel een sterretje meer als bij Scandic. Een luxe tweepersoonsbed waar ik overdwars in kan liggen met vier hoofdkussen van verschillende dikte en samenstelling en een heus kussen menu. Een bankje met bijzettafel. Een compleet bureau met koelkast. Een badkamer met bad/douche en zelfs een staalkabel die je over het bad kunt spannen om je was aan te drogen. Een verwarming die op 23 graden staat en niet kouder gaat dus koud zal ik het hier ook niet hebben. Eindelijk een kapstok met hangertjes en kastjes om iets in op te bergen. Een hele rij potjes, tubes en pompjes in de badkamer met zeep, lotion, shampoo, douchespul, conditioner. Zelfs een naaisetje, schoenenpoets. Het maakt me niet uit waar ik het moet duwen in mijn koffer maar voor de prijs die ik nu betaal, gaat alles mee. Al was het alleen maar als aandenken aan wat zo mooi had kunnen zijn.

Een deel van de droom is dus in duigen gevallen. Maar ja. Nu heb ik dus vier dagen extra in Tromsø en blijf ik dus in totaal 12 dagen in deze stad. Vandaag stond er nog maar één ding op het programma en dat was een blokje om door Tromsø om de zinnen even wat te verzetten. Dat lukte aardig nu de kerstlampjes meer en meer overal verschijnen. De tweede prioriteit was eten. Omdat ik het wel goed vond voor vandaag en geen zin had om ook nog een nieuw eettentje uit te zoeken, in één rechte lijn naar de haven gelopen en bij Kaia weer een bistro steak gaan eten. Die was deze week prima en ook nu was er weer een tafeltje beschikbaar. Zelfs aan het raam deze keer. Of ze het daarvoor deden of niet weet ik niet maar de biefstuk was wel twee keer zo dik als de vorige keer en net zo lekker. Daarna via een omweg weer terug naar het hotel. Nu dat de sneeuw eindelijk weg is, kom je tenminste de straatjes die berg op lopen ook in en kun je daar ook dingen bekijken. Zo kwam ik de bibliotheek tegen en nog wat meer mooie pandjes die ik met de paar uurtjes licht die er zijn overdag nog maar eens moet bekijken. Ook alvast voor morgen weer bij Pastafabrikken een tafel besteld (want weekend dus druk). Morgen maar eens een planning voor de komende dagen gaan maken. Heb dinsdag pas de volgende excursie geboekt staan dus tot die tijd heb ik nog dagen genoeg om wat te plannen, als er nog ergens plek is.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen