Gisteravond zo moe dat ik niet eens de wekker had gezet. Gelukkig werd ik na half 12 nog een keer wakker toen er ergens een kamerdeur wat hard in het slot viel anders was vanmorgen niet om 06.00 uur de wekker gegaan. Richting de ontbijtzaal was er beneden in de hal van het hotel nog een hele uitstalling aan echt mooie glazen figuren en objecten. Ik heb van geblazen glas een rood met witte Deense vlag gekocht. Ik ga proberen daar magneetjes achter de plakken dan heb ik een mooi aandenken aan mijn eerste doortocht van zuid naar noord door Denemarken. Het ontbijt was pas om 07.00 uur omdat het zondag was. Dat was voor ons echter wat aan de late kant. Dus waar we gisteravond het toetje hap slik weg naar binnen hebben moeten werken, was vandaag het ontbijt maximaal 30 minuten. Koffer dus al mee naar beneden genomen om 07.00 uur zodat deze om 07.30 uur zo de bus in kon. Uiteindelijk was dat bij iedereen bijna gelukt want toen we een paar uurtjes verder waren op weg naar de boot, bleek dat er nog één OAD koffer in de hal stond. Die wordt door een andere bus van de OAD meegenomen en de koffer ziet zijn eigenaar pas terug in Zeddam. Dat wordt dus morgen in Stavanger nieuwe kleren kopen.

Om 7.45 uur vertrokken we uit Kolding. We hebben nog een glimp op kunnen vangen van het Koldingfjord dat we gisteravond door de regen en duisternis niet meer gezien hebben. Om 07.50 uur reden we Kolding uit en gaf Britt een flinke dot gas om weer op gang te komen op de E45. Deze weg zullen we van zuid naar noord door heel Denemarken volgen. Op sommige plekken mag je maar 110 km/u, soms minder en soms iets meer. Omdat onze bus echter een begrenzer heeft, gaat hij niet harder dan 100 km/u. Alleen als we berg af rijden en wind mee hebben, wil hij nog wel eens 104 km/u halen.

Deze ochtend wisselt het weer zo’n beetje per kilometer. Zon, wolken, regen en dat op herhaling. Dat maakt het uitzicht niet minder afwisselend. Kilometers graanvelden en mais. Akkerbouw (ook veel koolzaad in het voorjaar voor de bio-diesel) is sowieso een van de belangrijkste inkomstenbronnen van Denemarken. Ook is Denemarken het grootste exportland voor varkens. We zien dan ook veel stallen. Mestoverschotten kennen ze hier echter niet. De mest van de varkensboeren, gaat naar de akkerbouwers. Probleem opgelost. Yvonne verteld nog meer over de geschiedenis van Denemarken. Zo wist niemand dat wij allemaal een Deense uitvinding op onze telefoon hebben. Bluetooth. Deze benaming komt van de oudste koning van Denemarken, Harald Blauwtand. Die stond bekend om zijn contactloze begroetingen vandaar dat de Denen zijn naam aan Bluetooth hebben gegeven. Verder leerden we dat Denen veel belasting betalen maar daar ook gratis medische zorg voor krijgen, veel kinderbijslag en hoge werkeloosheidsuitkeringen. Ook is de hoogte van de hypotheek die je kunt krijgen, gekoppeld aan de hoogte van je opleiding. Als jij een hogere opleiding hebt afgerond, krijg je meer hypotheek. Dat stimuleert om te blijven leren. Ook zien we overal in het landschap veel windmolens.

Om 08.25 uur bereikten we het hoogste punt van Denemarken (zo waar 170 meter hoog) de Ejer Baunehøj. Vlak daarna reden we rond 08.34 uur Århus voorbij. Tot 08.45 uur hebben we nog enkele flinke plensbuien gehad en aquaplanning maar daarna wisselden zon en regen zich wat meer af. Zelfs hebben we nog enkele reeën onderweg gezien. Bij Aalborg dacht Yvonne dat we met een mooie brug over het Limfjord (ons tweede fjord) zouden gaan, maar de E45 was er in een tunnel onderdoor gelegd. Geen fjord gezien dus. Vroeger was het Limfjord echt een fjord maar eind 19e eeuw is het doorgebroken en vormt nu een verbinding tussen de Noordzee en het Kattegat.

Om 10.10 uur hadden we een korte pauze tot 10.20 uur omdat Britt ook moest tanken. We hadden nu maar ongeveer 300 liter nodig maar in Denemarken kost de “vrachtwagendiesel” maar omgerekend € 0,97. En dat is goedkoop. Dus gooide Britt de 860 liter tank helemaal vol voor de komende dagen in Noorwegen. Dat kon prima op Rasteplads Vildmosen Øst. Vanaf hier was het nog 45 kilometer tot de boot. We moesten daar uiterlijk om 11.15 uur zijn maar om 10.50 uur waren we al bij de terminal van Color Line in Hirsthals. We kregen van Yvonne allemaal een boardingcard en konden in de terminal tot 11.55 uur wachten tot we langs de “paspoortcontrole” (je hoefde je pas alleen dicht in je hand te houden) en het inchecken konden. Vanuit de terminal zagen we Britt de bus vakkundig de boot op rijden en eenmaal aan boord kon ieder doen wat hij wilde. Ondanks de regen en windkracht 6 ben ik toch op dek 9 gaan kijken hoe de Colorline Superspeed 1 om 12.15 uur de haven van Hirsthals uitvoer. Er kunnen 1900 passagiers aan boord 764 auto’s en 117 vrachtwagens. De lengte van het schip is 211 meter, de breedte 26 meter. Het heeft slechts een diepgang van 6,5 meter. Er zijn 11 dekken en de Superspeed (vandaar zijn naam) haalt een maximumsnelheid van 28 knopen (50 km/u). De motoren hebben dan ook een vermogen van 51.408 PK.

Al snel werd duidelijk dat de 28 knopen vandaag niet gehaald zouden gaan worden. Nog voor het verlaten van de haven van Hirsthals lag het schip al helemaal scheef door een volle noordwester windkracht 6 die vanaf de Noordzee binnen kwam waaien op de scheiding met het Skagerrak. Die scheiding was wel nog mooi in het water te zien. Het Skagerrak had een wat bruinige kleur water en de Noordzee heeft hier een meer blauwgroenige kleur water. Bij het uitvaren van de haven waaide het zo hard dat de regen die soms met plenzen naar beneden kwam eigenlijk er niet voor zorgde dat je nat werd want de regen waaide zo langs je heen. Waterdichte jas en tas zijn weer gecheckt en nog steeds waterdicht bevonden. Toen we eenmaal uit de haven waren kwam er naast de wind ook de golfslag bij en met een flinke hoek waarin het schip al scheef in het water lag, werd het toch langzaam tijd om naar binnen te gaan. Ook omdat je camera en vooral de telefoon bijna uit je handen waaiden op dek.

Binnen was van alles te doen. Je had meerdere winkels (Taxfree) genoeg buffetten, restaurants e.d. om te eten of te zitten. Er was zelfs een heel dek met (gereserveerde) zitstoelen (beetje zoals in een vliegtuig). Omdat buiten de wereld grauw en grijs was en alleen de schuimkoppen van de zee te zien waren vanuit de panoramaramen heb ik na een lekkere lunch maar een plekje op dek 8 gezocht om alvast de foto’s en belevenissen van deze ochtend op te tikken. Dan is dat alvast maar klaar. We hadden immers tot 15.30 uur maar de kapitein had al in het Deens omgeroepen dat we later zouden aankomen door de storm (hij kan niet harder). Denk dat dat maar beter is ook want af toe zie je mensen al bijna omkukelen en soms klapt het schip ook hard op het water als er een iets hogere golf genomen moet worden. Je zag zelfs op dek 8 het water van de golven tot aan de ramen op dek 8 opspatten. Het zegt misschien al genoeg dat op dek zeven overal naast alle zitjes papieren zakjes klaarliggen. En deze werden dan ook volop gebruikt. Sommige mensen zie je ook op de grond zitten tegen de muur en veel mensen zien er een beetje groen uit. Gelukkig heb ik vorig jaar mijn zeebenen wel gekregen in Gjesvær al is het nu ook wel handig om je ergens aan een leuning vast te houden. Zeker met het op en af lopen van trappen.

De winkeltjes waren gedurende de hele vaart open vanaf een kwartier na vertrek tot een kwartier voor aankomst maar ook daar moest je je aan de rekken vasthouden om niet om te vallen. De flessen drank schoven in de rekken op en neer maar het was wel een goede gelegenheid om wat Deense Kronen op te maken. Zo was hier al de Kvikk Lunsj te verkrijgen. Als noodrantsoen daar dus maar wat van ingeslagen. Wisselgeld kreeg je wel al in Noorse Kronen terug maar inkopen doen in Deense Kronen was voordeliger. Na het shoppen nog weer een plekje om te zitten gezocht en aan een tafeltje gaan zitten. Daar kwam een Noorse meneer vragen of hij ook op een stoel mocht gaan zitten omdat hij in ieder geval geen zeebenen had. Natuurlijk mocht dat. Vervolgens bijna 1 uur met hem in gebrekkig Engels en half Duits zitten kletsen over de Hanze (Deventer) over Noorwegen, verschillen met Nederland enz. enz. Hij vond het prettig en zat om een praatje verlegen en zo hebben we beiden de tijd om gekregen. Vlak voor we aan zouden leggen, dacht ik dat het handig was om nog even naar het toilet te gaan maar die waren ze al met desinfectiemiddel schoon aan het spuiten omdat er blijkbaar toch wel heel veel mensen boven de wc-pot hadden gehangen. Naast Britt waren er van onze bus nog vier mensen zeeziek geweest tijdens de overtocht. Britt kwam ik een beetje pips op de WC tegen maar ze zei dat het wel weer ging. De storm werd ook wat minder toen we tussen de eilandjes voor de kust van Kristiansand kwamen. Je kon toen in ieder geval weer een beetje rondlopen zonder je overal aan vast te houden. Als alternatief hadden we de chauffeur van Bolderman reizen als zo ver gekregen dat hij eventueel ons naar onze bus zou brengen en hem desnoods ook van boord zou rijden maar dat was gelukkig niet nodig.

Al met al was iedereen bij het binnenvaren van Kristiansand weer op dek zeven verzameld en konden we achter Britt en Yvonne en de gasten van Bolderman aan alle trappenhuizen naar beneden lopen in de krochten van het schip richting de bus. We moesten dan wel te voet aan boord maar we moesten in de bus van boord af. Iedereen moest dus in de bus zitten voordat de kleppen opengingen. Van het binnenvaren en aanmeren hebben we dus helaas niets gezien maar het voordeel was wel dat we als derde bus om 15.45 uur (15 minuten later dan gepland) van de boot af mochten. We waren nu in Noorwegen. Daarna kwamen we ook eigenlijk meteen in wegwerkzaamheden (dat is ook Noorwegen) en een file door een ongeluk op de E39 richting Stavanger. Op sommige stukken had Britt het voordeel dat ze over de bus- en taxibaan mocht rijden langs de file op. Maar waar die baan ophield moesten we toch weer invoegen.

Na Kristiansand veranderde het landschap per bocht. Van glooiende hellingen naar steile rotswanden, van tunnel naar tunnel en af toe een waterval. Laaghangende wolken, opkomende mist, harde en dan weer zachtere regen maakten het beeld buiten bijna sprookjesachtig en magisch. Je zou verwachten dat er zo en trol of een elfje de weg over zou kunnen steken. Omdat het eten pas tegen 20.15 uur vanavond zou zijn, kregen we als surprise van Yvonne een zakje chipjes als opkikkertje tegen 17.15 uur. Terwijl de wereld buiten grijzer, grauwer en natter van de regen werd, werd het uitzicht er niet minder mooi op. Woeste stroomversnellingen vlak langs de weg wisselden af met groene weides met schaapjes. Toen de regen op hield en de ramen weer wat droger werden, lukte het ook weer om wat foto’s te maken. Als we tenminste niet net weer door een tunnel reden.

Om 18.00 uur maakten we nog een korte stop bij Tronåsen een mooi plekje langs steile rotswanden en een kabbelend bergbeekje. Na het Flekkefjord werden de kale puisten graniet hoger, de groene weiden groener, zagen we koeien en schapen en meertjes die door snelstromende beekjes verbonden waren. Richting Stavanger hadden we de laatste 25 km 4-baans weg in plaats van de regulier 2-baans “snelweg” en kon Britt eindelijk een aantal tragere weggebruikers inhalen en zelfs een Audi E-tron die de Cruise Control op 95 km/u had staan, inhalen. Britt rook de stal zullen we maar zeggen en het laatste stukje richting Stavanger ging dan ook vlotjes. Nadat in Stavanger de afslag naar het hotel gemist werd en we een extra rondje door de stad kregen, konden we om 19.55 uur uitstappen voor de deur van Thon Hotel Maritim in hartje centrum Stavanger (naast de domkerk). Ik had kamer 616 met uitzicht op het stadspark en een ruim bed van 1.40 breed. Veel tijd om daar van te genieten had ik niet want om 20.15 uur werden we door de chef verwacht voor het diner. Vanavond kregen we ook weer een drie-gangen diner uitgeserveerd. Vooraf een niet definieerbare witte romige soep (bleek bloemkool te zijn). Als hoofdgerecht beenham met een sausje, puree, gegrilde aardappels en zo waar alleen wat kool. En dus geen worteltjes vandaag. Toetje was een taartje met gemberspijs en Italiaans schuim. Het taartje en het schuim waren lekker maar de gemberspijs was mij een tikkeltje te scherp. Om 21.30 uur klaar met eten.

Omdat het hotel zo dicht in het centrum ligt en Yvonne gezegd had dat je hier rustig in je eentje in het donker over straat kan, het er toch maar op gewaagd om al even een tochtje door de haven en het oude stukje Stavanger met houten huisjes te lopen. Morgen komen er in ieder geval 2 cruiseschepen aanmeren (een om 07.00 uur en een om 09.00 uur) en zijn de kades tot 17.00 uur bezet met in ieder geval twee van die bakbeesten. Nu lag er maar een klein schip en kon je dus nog iets van de oude huisjes zien en wat mooie foto’s maken zonder een paar drijvende wolkenkrabbers in beeld. Tot 22.30 uur door de stad gelopen en bij de 7-11 winkel nog wat te drinken gehaald. Daarna terug naar het hotel gelopen. De straten in Stavanger zijn goed verlicht, zelfs het stadspark had goede verlichting. Genoeg mensen op straat en in de haven klonk uit iedere kroeg een ander deuntje of bandje dat harder moest spelen dan bij de buren. Gelukkig horen we daar in ons hotel niks van. Bij de receptie nog een meisje gevraagd om even naar mijn kluis te kijken. Die kreeg ik niet open en ik kreeg er dus ook niks in. Om morgen niet de hele dag met mijn hele hebben en houden door Stavanger te moeten sjouwen toch de kluis laten resetten en nu doet hij het prima. We blijven twee nachten in Stavanger. Dus morgen ga ik de wekker in ieder geval niet eerder dan 8.00 uur zetten. Ik wil in ieder geval wel om 09.00 uur in de haven gaan kijken als de Brittania van P&O Cruises binnen komt varen. De Sapphire Princess moet dan al vanaf 07.00 uur aan de kade liggen. Het was een bewogen dagje en achter het bureautje op mijn kamer voel ik nog af en toe de beweging van de boot en heb ik het idee dat de vloer nog steeds beweegt. Dat is natuurlijk niet zo maar het wordt tijd om mijn 1.40 brede bed op te zoeken en lekker te gaan slapen. Vandaag 510 km afgelegd.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen