Gisteravond toen ik terugkwam van het eten zag ik dat er in de lobby nog een hoekje met folders lag. Daar lag ook een flyer voor een Free Walking Tour door Tromsø die iedere dag om 10.00 bij de oude houten kathedraal start. Nou laten we daar dan maar vandaag eens mee beginnen. Je moest je online registeren (er kunnen maar 25 personen mee) maar er was nog plek. Dus vanmorgen weer om 08.00 de wekker gezet en eerst eens van mijn regendouche en alle flesjes op de badkamer gebruik gemaakt. Ik weet niet wat in de potjes zit maar het ruikt heerlijk. Dus fris en fruitig op zoek naar de ontbijtzaal. Omdat dit hotel uit twee blokken bestaat en via loopbruggen over de straat met elkaar verbonden is, is het nogal een zoekplaatje. Ik moest eerst mijn blok uit, de straat over via de loopbrug. Daar naar de lift naar beneden. Daar de straat weer via de loopbrug terug oversteken en dan naar de ontbijtzaal op de eerste verdieping. Er zal vast in mijn blok ook een lift naar beneden zitten maar die heb ik nog niet gevonden. Hier moest je eerst je kamernummer doorgeven voordat je de ontbijtzaal in mocht (dat was bij Scandic niet). Er lagen allemaal menukaarten op de tafels. Bestek, glazen en bekers stonden ook al op je tafeltje dus je hoefde alleen maar een bordje naar je tafel te brengen en dan met je glas en beker terug te lopen om drinken te halen. Ook een manier van logistiek zullen we maar zeggen. In eerste instantie dacht ik wat een summier buffetje. Niets warms alleen wat brood, beleg, yoghurt en fruit. Nou voor zo’n duur hotel kom je er hier karig vanaf, dacht ik. Tot ik aan mijn tafel kwam en de menukaart eens ging bekijken. Daar kon je twee spiegeleitjes, Engels ontbijt, omelet met ham en kaas, pannenkoeken, havermout en nog een hele waslijst aan warme ontbijtgerechten bestellen bij de obers die langsliepen. Dus toch uitgebreid ontbijt en alles wat warm was, kun je dus apart aan je tafel bestellen en dat wordt dan gemaakt in de keuken en uitgeserveerd. Nou de spiegeleitjes smaakten prima. Rond 09.15 weer naar boven.

Eerst eens het weerbericht bekijken. Tot 11.00 zou het nog stormen en gieten van de regen. Dat deed het ook. Zelfs in die mate dat ik mijn winterjas er niet mee vertrouwde en de regenponcho onder uit de rugzak heb gehaald. Nu is dat natuurlijk niet handig met rukwinden van over de 100 km per uur maar het houdt de ergste slagregen in ieder geval een beetje weg van de winterjas. Die weegt al 3,5 kilo van zichzelf en nat is hij helemaal zwaar. Dus maar een broekriem uit de koffer getrokken om de poncho mee vast te snoeren anders was ik hem denk ik na één windvlaag al kwijt. Het goot van de regen toen ik het hotel uitkwam. Lekker weer voor een stadwandeling. Maar zoals de Noren zeggen. Er is geen slecht weer, alleen slechte kleding. Nou mijn derde skibroek die ik voor de laatste week bewaard had, is ook waterdicht gebleken en mijn schoenen zijn inmiddels wel weer schoon geregend. Voor de kathedraal stonden nogal een aantal mensen rond 09.50 in stormbestendige uitrusting te wachten want weer of geen weer de wandeling zou doorgaan. Om 09.55 kwam de gids aanlopen. Zijn naam was Mauricio Banco en hij kwam oorspronkelijk uit Mendoza in Argentinië. Het was een bond gezelschap dat op het plein voor de kathedraal stond. Volgens mij maar vijf man uit Europa en de rest zo’n beetje van Australië tot Canada en alles wat ertussen ligt. Mauricio zie dan ook dat hij zou proberen het allemaal op Henglish uit te leggen wat neerkomt op handen en voeten Engels. Nou dat lukte best aardig.

Mauricio woont al acht jaar in Tromsø en heeft een gat in de markt ontdekt. Een gratis stadswandeling is er namelijk niet. Zoals alles hier in Tromsø kost alles veel geld en zelfs een stadwandeling van één uur betaal je al zo’n €70,- voor. Mauricio vraagt alleen een fooi aan het einde en je bent vrij om te geven wat je het waard gevonden hebt. In principe duurde de wandeling zo’n twee uur. Echter de groep bestond uit kwieke mensen die goed ter been waren dus als iedereen het vol zou houden, konden we ook een iets groter rondje maken en kon het wel iets langer duren. Nou uiteindelijk was ik pas om 13.15 weer terug bij het hotel. En het beste van al, toen de rondleiding begon, hield het op met stortregenen en waaide het alleen nog maar heel hard. Ik heb enorm veel opgestoken over de geschiedenis van Tromsø. Hoe de stad sinds 1800 gegroeid is van vissersdorp, naar centrum voor de poolexpedities, naar begin 1900 een rijke stad door de handel in bont en pelzen en handel met Frankrijk en Rusland. Ook leerden we dat vissersvrouwen hier rond 1910 al zelfstandig een winkel of kiosk mochten runnen en hun eigen bedrijfje mochten hebben als hun mannen op zee of expeditiewaren. Daarin liepen de Noren dus voor. Ook leerden we dat door de universiteit er in Tromsø zo’n 150 verschillende nationaliteiten wonen. Dat komt omdat de universiteit tot voor kort opengesteld was voor iedereen van over de hele wereld. Het onderwijs in Noorwegen is gratis en als je aangenomen werd door de universiteit, kon je hier dus gratis studeren en met een lening (die bij goede studieresultaten ook nog deels kwijtgescholden wordt) wonen en leven. Daardoor is Tromsø enerzijds een internationale stad geworden maar veel studenten zijn hier ook blijven plakken en door de universiteit zijn heel veel Noren hier blijven wonen en niet naar Oslo of Bergen of andere grote steden vertrokken.

Over de visserij hebben we het veel gehad omdat daar ook nog veel van te zien is. In de haven liggen dagelijks grote vissersschepen en we zijn naar een onderzoekscentrum voor visserij geweest waar beneden ook de vismarkt zit. Daar mocht je, als je wilde, een stukje gerookte walvis proeven. Ja, die wordt hier in Noorwegen nog steeds gereguleerd gevangen en gegeten. Het is een traditie en hier mag dat nog. Wel is de vangst gelimiteerd en er wordt goed naar de grootte van de populatie gekeken. Naast visserij hebben we ook van alles geleerd over Tromsø in de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers hebben heel Noorwegen bezet en heel het noorden van Finland, Zweden en Noorwegen platgebrand maar Tromsø is dit lot bespaard gebleven. Ook is Tromsø maar één keer gebombardeerd met één bom en die is niet afgegaan. Daarom zijn er nog relatief veel oude houten huizen uit soms wel 1800 in Tromsø bewaard gebleven. Er zijn wel stadsbranden geweest (daar zie je dus moderne betonnen huizenblokken) maar her en der zijn er nog pareltjes van oude houten huizen te vinden. Die trouwens ook nog in twee verschillende bouwstijlen gebouwd zijn. Als de planken verticaal lopen, is dat de bouwstijl uit Trondheim. Als de planken horizontaal lopen, is dat de bouwstijl die uit Bergen komt. De wandeling was doorspekt met dit soort feitjes en weetjes en reuze interessant. Op een paar plekken was ik al geweest maar we namen ook steegjes en sluipweggetjes waar ik normaal nooit doorheen zou zijn gelopen. Het was dus echt ontdek je plekje.

We eindigden in een grote souvenirwinkel in de hoofdstraat. Iedereen dacht eerst van wat moeten we hier maar achterin was een cinema. Daar kregen we nog een film van 12 minuten te zien over de mooiste plekjes van Noorwegen, Tromsø en het noorderlicht. Daarna stond Mauricio bij de deur en kon je al dan niet een fooi geven. Maar zoals gezegd was het inmiddels 13.00 dus hadden we een uur langer gelopen en uitleg gekregen en was het reuze interessant. Dus iedereen stopte genoeg briefjes in zijn zakken en zo kon ik ook eindelijk eens wat contante Noorse Kronen kwijt worden. Ik heb er tot nu toe nog niets van uitgegeven. Alles gaat met de pin of Google Pay. Voordeel was dat er ook nog een dealtje met de winkel was want als je zei dat je met Mauricio was gekomen, kreeg je 10% korting. Ik had nog wat ansichtkaarten nodig en die hadden ze hier dus daar ging mooi 10% van af. Alle beetjes helpen. Toen was ik ook wel echt toe aan een broodje dus even langs de Narvesen kiosk en broodje op de kamer opeten. In de hal stond inmiddels een mooie kerstboom met pakjes eronder. Die hebben ze deze ochtend dan neergezet. Nog wat meer kerststemming dus want gisteren zag ik al dat er een rendier van lampjes op de luifel stond. Weet ik tenminste wel waar ik naar binnen moet. Mijn kamer was weer helemaal tiptop in orde. Badkamer als nieuw gepoetst, schone handdoeken, schoon opgemaakt bed met trouwens hele zachte lakens. Hier geven ze dus blijkbaar nog niet zo om het milieu en wordt er gewoon wél iedere dag schoongemaakt. Enige nadeel van de kamer is dat het er bloedheet is. Als ik op de kamer ben heb ik het raam open staan omdat het gewoon niet uit te houden is. Gisteren toen ik ging slapen wees de thermostaat 25 graden aan. Ik heb hem gisteren toen ik op de kamer kwam op 18 graden ingesteld en het is nog steeds meer dan 23 graden. Het meisje bij de receptie zei dat ik alles goed gedaan had en dat gewoon even duurt voordat het kouder wordt (goed geïsoleerd). Nou ik denk als ik hier zondag weg ga dat het nog steeds 20 graden is. Dan maar het raam op kiep open en in t-shirt op de kamer rondlopen. Met een merino of fleece trui aan ga je fluiten. Het was trouwens vandaag uitermate warm voor hier. Het was 12 graden. Dat is normaal een temperatuur die ze hier op een gemiddelde zomerdag halen. Het had hier al lang min temperaturen moeten zijn. Zelfs mijn jas was op momenten veel te warm vandaag. Dus grote delen met de rits van de jas open gelopen. Alleen in de wind was het fris. Het is dat het iedere keer tussendoor regent. Anders zou mijn donsvestje nu ook volstaan.

Na op de kamer even wat gegeten en vooral gedronken te hebben (drie uur lopen, staan en slenteren, maakt dorstig) weer snel naar buiten want het was nog steeds droog en nog een beetje licht of nou ja bijna schemer. De zon zou vandaag om 14.06 onder gaan dus ik had nog 30 minuten echt daglicht. Mauricio had een tip gegeven om ook eens bij Vervet te gaan kijken. Dat is een nieuw gebied bij de brug dat in ontwikkeling is. Daar ligt de pier om de haven met de oude vuurtoren, er liggen oude dokken waar de schepen vroeg onderhouden en gebouwd werden en er is een heel modern gebied ontstaan met nog een speciaal monument dat de titel Gateway to the Arctic heeft. Dus langs de haven en Skansen doorgelopen en daar kwam ik inderdaad eerst de oude dokken tegen. Ze hebben heel veel staal in de omgeving gebruikt om het een industrieel uiterlijk te geven en daarnaast heel veel hout en beton. Zelfs de bankjes vertellen de geschiedenis van het gebied en de expedities die hier vertrokken zijn. De oude pier op de haven was tot in de hoek te belopen. Daarna was hij blijkbaar te gammel en kun je niet verder. Nu kon je er tenminste op lopen want breder dan 1 meter was hij niet en met de sneeuw en het ijs van de afgelopen week had je hier gewoon niet kunnen lopen (want alleen gammele hekjes). Ook nu was het opletten in de wind omdat je hier zo’n beetje midden in het fjord loopt. Het was wel lekker uitwaaien. En je had mooi zicht op de brug en de kathedraal aan de overkant. Ook heb ik voor het eerst deze week Tromsdalstinden gezien. Die lag nu eens niet in de nevel gehuld. De Sami noemen de berg Sálasoaivi wat omarming betekent. Dat kon je er ook wel in zien (twee grote armen). Met 1238 meter is het de huisberg van Tromsø en zomer en winter zeer geliefd om te wandelen en sport te bedrijven. Vanaf het centrum naar de top is het zo’n 6 uur lopen.

Vervet bestaat verder uit heel veel appartementen die zo’n €1.500,- huur per maand kosten en onder die blokken zitten heel veel barretjes, restaurantjes en een bakkertje. Aan het einde van de oude dokken. Daar waar je echt niet meer verder kunt en bijna onder de brug staat, staat het monument Gateway to the Arctic of Porten til Arktis in het Noors. Het is een mozaïek van Marit Bockelie, een kunstenares uit Tromsø van 91 jaar die hier in weer en wind op de dokken maanden met hulp van vrijwilligers steentje voor steentje vast heeft zitten lijmen. Het staat werkelijk in een uithoek en als je het niet weet, zal je hier ook nooit komen maar het is werkelijk een mooi monument. In het centrum hadden we vanmorgen ook al een mozaïek gezien. Dat was ook van haar hand. Na een laatste melancholische blik richting het noorden en wat er in het noorden had kunnen zijn, zoals een bezoek aan Nordkapp vandaag, omgedraaid en tegen de wind in weer terug de stad in gelopen. Inmiddels op 20 minuten pauze na vanaf 10.00 aan het lopen en het was nu rond 15.15 donker en miezerig dus even gebruik maken van mijn super brede bed en een boekje lezen. Het is weekend dus ik heb om 18.15 een tafeltje gereserveerd bij de Italiaan om nog een keer pasta te gaan eten. Voor morgen moet ik dan weer iets zoeken. Misschien straks nog een rondje lopen en vandaag al ergens voor morgen een tafeltje reserveren. Dat lijkt me wel handig voor het weekend.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen