Nadat er in de opmerkingen al commentaar was gegeven op mijn reflectoren en lampje en rondlopen als wandelende kerstboom, kon ik vanmorgen helemaal in de kerststemming komen. Ik had vannacht al veel wind gehoord en getik tegen de schuifpui. Toen de wekker vanmorgen ging kwam er ongewoon veel licht onder de gordijnen door. Wat zou dat nou kunnen zijn? Tadaa, een witte wondere wereld. Nu ben ik voor mijn gevoel pas echt in de Arctische streken. De voorspelling geeft aan dat er nog meer gaat komen, ook in het binnenland. In het zuiden van Noorwegen is het ook bar en boos. Veel, heel veel regen, afgesloten wegen, modderstromen, steenlawines. Rondom de fjorden moet je nu niet zijn. De apps geven de ene na de andere waarschuwing. Gelukkig voor hier alleen voor sneeuw dus en nog geen andere ellende. Ik ben nog steeds blij dat ik geen auto gehuurd heb. Het is hier toch wat anders rijden. Hier wordt niks geschoven of gestrooid. Het valt zoals het valt, het vriest vast, dooit weer, er valt weer nieuwe sneeuw op en dat gaat zo door tot in mei. Je redt je er maar mee is hier het devies. Er valt hier natuurlijk ook zoveel dat er geen beginnen aan is om het iedere keer weg te schuiven. Alleen bij de parkeerplaats hadden ze even iets wat aan de kant geschoven maar dat deed eigenlijk meer kwaad dan goed. Want zo’n dun laagje platgereden sneeuw is glad. 5 cm dikke rulle verse sneeuw niet.

Nou ja eerst maar ontbijt. Het was niet heel druk maar er waren wel weer wat congresgangers en wat bouwvakkers. Zo te zien gingen ze verbouwen vandaag. Er waren veel werklui die ook even een broodje en koffie kwamen halen voordat ze aan de slag gingen. Na het ontbijt weer eens mijn weerkundige berekening gemaakt. Senja was niet te zien dus nog maar even wachten. En ja hoor. Daar kwam weer een sneeuwbui. Je kond de berg nog amper zien liggen. Er kwam veel sneeuw naar beneden met ook nog eens veel wind. Ik moest sowieso statiegeld terugbrengen naar Matkroken en met dit weer zou het denk ik vandaag eens een goede dag kunnen zijn om de wanten uit te testen van The North Face. Het is nog niet zo koud dat er al handschoenen onder aan moeten maar het weerbericht gaf vandaag toch min 8 aan. Als er sneeuw ligt, is het dus meteen een stukje kouder. Weten we dat ook weer. Dan maar eerst eens aan een spelletje Tetris beginnen met de inhoud van mijn koffer. Hoe had ik alles er ook alweer in liggen? En beter nog, hoe krijg ik alles er weer in? Voor één helft is dat in ieder geval alvast gelukt. Na het avondeten kan ik de rest inpakken en dan kunnen morgenvroeg de laatste dingen in de rugzak. Nu dat je alleen alles wat overal ligt weer in de koffer hoeft te mikken en niet na hoeft de denken wat er mee moet, gaat inpakken wel een stuk sneller. De foto spullen ook reisklaar ingepakt. Met de voorspelde sneeuwstorm en 100% bewolking zal er vanavond weinig groens aan de hemel te bekennen zijn.

Rond 11.00 uur weer eens een tweede weersvoorspelling gedaan. Senja was zichtbaar, richting noorden ook blauwe vlekjes in de lucht en zo ver is Matkroken nu ook weer niet. Dus aankleden en naar buiten. Je struikelde beneden over de werklui. Waar de rest van de week nog gangpad was in het verlengde van de receptie is nu een hele wand met een lange bank, tafeltjes en zitjes gekomen. Daar zullen de toeristen die met busjes hier komen lunchen gretig gebruik van maken, denk ik. Op weg naar Matkroken kwam ik er alweer een paar tegen. Het was prachtig wit en de sneeuw kraakte onder het lopen. Soms stapte je in een hoop stuifsneeuw. Dan weer op een stukje sneeuw op ijs dat kraakte. Dan net op het randje van het asfalt en de berm. Het was nu een beetje gokken waar de weg en waar de berm was. Daar hadden de auto’s zo te zien ook last van. Ik liep in de berm maar daar waren toch ook al heel wat auto’s naast de weg in terecht gekomen. Nu is dat hier niet zo’n ramp omdat er maar 2 cm verschil in zit, maar op de grote weg waarover ik morgen terug naar de stad ga, schijnen huurauto’s van toeristen zich met de bosjes vast te rijden. Door de sneeuw zie je niet waar het randje asfalt ophoudt en als het genoeg gesneeuwd heeft, zie je ook niet dat na 5cm de berm zo’n halve meter lager ligt. Benieuwd hoeveel sneeuw er morgen ligt en nog steeds blij dat ik zelf niet hoef te rijden.

Bij de brug nog wat mooie foto’s gemaakt en toen de brug over naar Matkroken. Na een vriendelijk God Morgen het statiegeld weer door de shredder gegooid en voor de lunch een pakje melk meegenomen en op zoek gegaan naar tissues. Ik had zes pakjes zakdoekjes meegenomen maar die zijn al zo goed als op. Het is hier echt drupneuzen weer. Je hebt zo’n beetje de hele dag een drupneus als je buiten bent geweest of weer naar binnenkomt. De zakdoeken vliegen er in ieder geval doorheen. Gelukkig hebben ze hier ook iets wat ermee door kan, dus ik kan weer even vooruit. Net buiten Matkroken was mijn weersvoorspelling toch niet helemaal correct en had de weer app het vandaag eens wel bij het juiste eind want er kwam weer een sneeuwbui aan. Het was niet van die natte prut zoals deze week maar droge sneeuw. Dus de capuchon van de jas, ging over de muts. De touwtjes van de jas en wanten werden nog wat strakker aangetrokken en stormproof weer retour richting de brug. Niet veel later braken alweer wat zonnestralen van achter de wolken door en kon je in de sneeuw ook goed zien hoe de wind er vanzelf sneeuwballetjes van maakt die steeds groter worden. Net op tijd weer terug bij het hotel. Want er kwam alweer een volgende iets stevigere sneeuwbui aan en de wind trok stevig aan naar zo’n 70 kilometer per uur. Dat zorgde voor veel stuifsneeuw en dan zie je dus echt geen hand meer voor ogen.

Tijd voor lunch dus. De laatste boodschappen opgemaakt en goed uitgekomen met broodjes en beleg. Vanaf morgen kan ik in de stad iedere dag wel ergens wat halen en heb ik natuurlijk ook veel meer keus. Nu was het een beetje behelpen. Maar dat ging ook prima. Toen de broodjes op waren nog eens een blik naar buiten geworpen en ik zag links blauw en rechts blauw dus toch de gok erop gewaagd en precies naar de overkant van de lagune gelopen naar de rotspunt waar ik al de hele week op uitkijk. Het was echt een schitterende witte wondere wereld. De luchten begonnen al een beetje meer op paarsig blauw te lijken en wat minder op het goudgeel van de rest van de week en de hoeveelheid tinten blauw in de lucht was bijna niet te beschrijven. En dat alles door indirect licht want de zon schijnt alleen op de wolken en niet op de grond. Het was een schitterende wandeling en een goede test of mijn schoenen ook warm zijn nu dat ze tot over de neuzen in de sneeuw wegzonken. Check. Ze zijn warm. Je voelt wel de kou van de sneeuw als er sneeuw op de neuzen ligt maar je krijg er geen koude voeten van. Door de zolen komt helemaal geen kou aan je voeten. Dat is dus ook alweer uitgetest. De wanten kan ook in dikke grote vink achter. Daar smelt je zowat in weg en nu heb ik er nog geen handschoenen onder aan. Voor nu waren ze zelfs nog iets te warm ook al was het min 8. In ieder geval geen koude handen gehad en ze waren makkelijk (omdat ze groot en lomp zijn) om de stuifsneeuw uit mijn gezicht te houden. Dat was dan wel weer handig.

Zon onder was vandaag om 14.50 en ik was rond 14.30 weer terug bij het hotel. Ook vandaag dus optimaal van het licht gebruik gemaakt om tot het laatst mogelijke moment mooie plaatjes te schieten. Terug bij de ingang zag ik wat de klusmannetjes vandaag buiten gedaan hadden. Ze hebben er een soort solarium van gemaakt met LED-strips. Die kleuren warm wit zodat het net lijkt alsof je in de zon naar buiten stapt. Handig voor als de poolnacht eind van de maand begint. Dan lijkt het toch alsof je nog een beetje zonlicht meekrijgt tot half februari als de echte zon zich weer eens laat zien boven de horizon.

Bij de receptie nog even gevraagd of de sneeuw nog invloed had op mijn ritje terug morgen. Nee, dat was niet het geval. Ik moet me om 09.00 bij de receptie melden en dan word ik netjes naar mijn volgende hotel in Tromsø gebracht. Dat is in ieder geval de bedoeling. Op de kamer alles te luchten en te drogen gehangen. Je krijgt het dan wel niet koud maar van binnen wel warm dus alles kon weer even uitdampen zodat ik het morgen droog weer aan kan doen. De rest van de middag wat verder opgeruimd, nog wat gelezen en nog wat meer kleine dingetjes ingepakt. Het lijkt er zowaar op dat ik meer plaats in mijn koffer heb. Terwijl toch echt hetzelfde erin zit. Ik zal het spelletje Tetris denk ik nu wel anders gespeeld hebben dan thuis.

Om 18.30 voor de laatste keer beneden gaan eten en nog een keer voor de rendierhaas in portsaus gekozen. Die was wel zo lekker eerder deze week. Die wilde ik als afscheidsdiner nog wel een keer hebben. De jongen die me al drie avonden bediend had, viel het nu pas op dat ik er weer of ja nog steeds was. Hij zei dat ik wel lang bleef. Ja, zes dagen. Ik zei dat dit mijn laatste avond was en hij vroeg of ik dan morgen weer naar huis ga. Nee, 13 november pas. Hij wenste me in ieder geval nog een fijne vakantie. Rond 19.00 uur kwam het eten op tafel. Het was vanavond ook weer druk met hotelgasten maar nu waren er maar twee man in de bediening. Bij het café en bar deel waar je ook kunt eten, was het ook druk. Daar was dus ook personeel nodig. Het duurde dus allemaal net iets langer en het ging ook niet bij alle tafels goed. Dan kwamen er drie gerechten door voor drie personen maar dan kreeg maar één iemand van die tafel eten omdat de andere twee voor de tafel ernaast waren waar ook twee gasten zaten. Niet helemaal goed afgestemd. Maar mijn Rudolf smaakte weer prima. Het was een lekker afscheidsdiner. Er was trouwens vanavond een speciale tafel waar allemaal koks aan zaten in hele dure kokskleding. Wat bleek. Vandaag was er in een van de congreszalen de finale van Det Norske Maltid. 16 Noorse top chefs (die nu dus zelf zaten te eten) hebben vandaag 42 producten van excellente kleine Noorse producenten uit deze omgeving geproefd en beoordeeld. Dat doen ze in alle regio’s van Noorwegen. De winnaars worden per categorie in april volgend jaar in Stavanger bekendgemaakt. Vandaar alle koksjasjes die ik overal tegenkwam vandaag

Bij de bar nog even naar een nieuw hoekje gekeken wat ze vanmiddag ook neergezet hebben met huisvlijt en curiosa om mee naar huis te nemen. Er lagen ook traditionele Noorse wanten te koop. Ik denk dat ik die van mij maar hou al zien ze er wel grappig uit. Terug op de kamer, eigenwijs als ik ben, toch nog even de gordijn open om naar buiten te kijken. Je weet maar nooit. Het sneeuwde niet. Even een vestje aan om nog een frisse neus te nemen en even wat frisse lucht de kamer in te krijgen. Ik deed de schuifdeur open en ik zie sterren. Ik zie sterren en een grijze wolk. Hup weer naar binnen en in actie stand geschoten, koffer weer omgekeerd, statief onder uit de koffer. Cameratas open, camera vastgeklikt, met een halve sliding door de sneeuw op het balkon weer naar buiten. Gericht. Afgedrukt. 10 seconden wachten. En bam. Groen en zelfs wat groene gloed op de sneeuw. Hoe dan? Alle apps gaven aan 1% tot 5% kans op aurora, 100% bewolking, nul en geen kans om ook maar iets van aurora te zien. Ik kijk, het is helder, ik zie sterren en een grijze vlek. Hoe zo geluk hebben? Het was ook maar één keer richten en klaar. Bij de volgende poging om scherper te stellen was er al niets meer te zien, trok het echt dicht en was de kans verkeken. Nou dan zie ik het maar als een afscheidscadeautje van het eiland. Nog steeds niet naar mijn maatstaven tevreden over het resultaat van de foto maar er is verbetering. Het blijft scherpstellen op iets wat je niet ziet. Zelfs de groene gloed op de sneeuw zie je niet met je eigen ogen. Maar ja, niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk is om foto’s van de aurora te maken.

Morgenavond ga ik trouwens met Nico van Arcticphotoguide op pad. Hij is professioneel fotograaf en officieel aurora gids. Als we morgen aurora zien, helpt hij me ook bij het instellen van mijn camera zodat ik zelf foto’s kan maken maar hij maakt ook foto’s en foto’s van mij onder de aurora (als we die zien). Dus als er morgen aurora is, heb ik sowieso een foto maar ik zou er zo graag zelf ook een mooi plaatje van schieten. Al lukt er maar één. De kans is trouwens klein dat er morgen een blog komt. Als ik pech heb, kan ik pas om 16.00 uur op mijn nieuwe hotelkamer en om 17.00 moet ik klaar staan als Nico mij komt ophalen. Ik zal dus géén tijd hebben voor een verhaaltje denk ik. Of pas midden in de nacht als ik weer terug ben van mijn aurora excursie. Dus nee, er is niets aan de hand als je morgen geen berichtje krijgt. Waarschijnlijk komt het verhaaltje van vrijdag dus op zaterdag. Hebben jullie er dan twee om te lezen.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen