Vandaag hadden we een vrije dag in Ålesund. Het enige vaste moment vandaag is het diner om 19.00 uur. Voor de rest mag je helemaal zelf weten wat je doet of niet. Yvonne had gisteren in de bus al een plattegrond uitgedeeld maar bij de receptie lagen ook hele duidelijke plattegronden met ook een aanbevolen wandelroute. Dus nadat ik de wekker vandaag een uur later had gezet en om 7.00 uur was opgestaan, verliet ik na een lekker ontbijt om 8.00 uur het hotel. En we waren weer in een stad dus net als in Stavanger en Bergen regende het ook hier weer in Ålesund. Nou begin ik daar onderhand wel handig in te worden. Alles wat normaal in mijn handtas zit, verdwijnt in de waterdichte rugzak, jaszakken worden leeggehaald, mobiele telefoon gaat ook in de rugzak, paraplu op en camera om de nek onder de paraplu.

Vanuit het hotel ben ik eerst de Kongensgate afgewandeld waar al heel veel art-nouveau huizen te zien waren. Ålesund is namelijk in 1904 helemaal afgebrand en is met hulp van Keizer Wilhelm van Duitsland volledig in steen herbouwd in de toen geldende architectuurstijl, Art-nouveau. Niet alleen de huizen maar ook de interieurs, deuren, straatlantarens, bankjes, putdeksels enz. zijn in deze stijl vormgegeven. Het hele centrum is dan ook een groot openluchtmuseum met het ene gebouw nog mooier dan het andere. Door de stad loopt een route en die ben ik gaan volgen. Eerst naar het Ålesund museum dat op een heuvel ligt en waar je al een eerste uitzicht over de leistenen daken van de stad hebt. Ook hangen daar wat oude foto’s van de houten huizen van vóór 1904 zodat je een indruk krijgt van hoe Ålesund er vóór de brand heeft uitgezien.

Het centrum ligt op verschillende eilanden die verbonden zijn met bruggen. Langs de haven, het Ålesundet ben ik richting Apotekergata gelopen. Die straat is niet voor niets zo genoemd omdat op de hoek de oude apotheek ligt. Dat is een bijzonder mooi gebouw waar nu het Jugendstil centrum in gevestigd is. De termen Art-nouveau en Jugendstil worden hier nogal door elkaar gebruikt maar het komt allemaal op hetzelfde neer. De wijk richting de kerk van Ålesund loopt weer flink berg op. Ålesund lag oorspronkelijk op meerdere heuvels maar na de stadsbrand hebben ze flink wat van die bulten opgeblazen om de stad wat vlakker en platter te kunnen herbouwen. Richting kerk en ook richting het Ålesund museum hadden ze dat niet gedaan. Vanuit de wijk rond de kerk ben ik richting het Visserij museum gelopen aan de Molovegen. Daar ligt ook de pier naar het kleine vuurtorentje (dat een hotelkamer is). Ik had een beetje getimed om rond 10.00 uur op de pier te zijn om de Hurtigruten binnen te zien varen. Net toen ik dacht “waar blijft hij nu??” hoorde ik achter me 3x de scheepstoeter gaan. In Bergen hadden we die ook al gehoord maar daar was het aan de andere kant van de haven. Nu stond ik op 200 meter afstand en horen en zien vergaat je als de toeter af gaat. Het is een teken van “ik ben er”. Morgen gaan we zelf met de Hurtigruten maar het binnenvaren vandaag was ook al mooi om te zien.

Daarmee was de wandeling door het oude deel van Ålesund afgerond en ben ik de brug weer overgestoken naar het nieuwere deel van de stad. Hier vind je nog wel af en toe een Jugendstil huis maar zijn over het algemeen meer winkels en moderne gebouwen te vinden. Er zaten nog wel wat oude gebouwen tussen. Zoals de oude brandweerkazerne en de oude gevangenis aan de Keiser Wilhelms Gate. Daarna ben ik doorgelopen naar de Kipervikgata 1b waar Jukebox gevestigd is. Op de Duitse televisie had ik al eens een reportage over deze winkel gezien. Het is een mengelmoesje van LP-zaak en jaren 60 Amerikaanse prularia winkel in een. Je kunt blikken miniatuur auto’s kopen, veel blikken voorwerpen en veel, heel veel LP’s (nieuw en oud). Er zitten echt juweeltjes bij de platen maar omdat ze zo zeldzaam zijn hangt er ook een zeldzaam prijskaartje aan. Het was vooral kijken, kijken maar niet kopen. Helaas was de bijzondere attractie van de winkel er niet (of niet meer). Normaal ligt er namelijk een zwart witte buldog in een mandje in de etalage naast de deur die Elvis heet. Die was er dus niet. Een heel bijzonder winkeltje om door te lopen en als je van muziek en oude platen houdt echt een aanrader.

Vanuit het winkelcentrum ben ik doorgelopen naar een groot overdekt shopping gebeuren waar ook een supermarkt zat. Wat drinken en wat voorraad voor onderweg gekocht en daarna via de Skansegata naar de VVV gelopen. Op weg daar naartoe kwam ik langs de haven waar net twee vissers aanlegden en er meteen een hele rij op de kade ontstond. Kijken wat daar aan de hand was. Bleek dat de vissers de vangst rechtstreeks van de boot vers uit de zee verkochten aan wie er het eerst stond. Op was op. Voornamelijk werden garnalen in bakjes gestopt maar een tweede visser had ook hele grote vissen in de verkoop. Verser kun je het in ieder geval niet krijgen. Bij de VVV kwam ik wat informatie tegen over het oorlogsverleden van Ålesund. Zo stond er een standbeeld voor Engelandvaarders (ook vanuit Noorwegen zijn mensen naar Engeland overgestoken om mee te vechten). Ook stond er een standbeeld Joachim Rønneberg die in 1943 een waterstoffabriek heeft gesaboteerd zodat de Duitsers deze niet meer konden gebruiken om zwaar water uit te halen (voor een atoombom te maken). Daar is in 1965 ook nog een film van gemaakt met Kirk Douglas “The Heroes of Telemark”.

Omdat ik al vanaf 8.00 uur aan het rondlopen was, werd het tijd om eens even te gaan zitten. Toen ik de VVV uitkwam zag ik aan de overkant van het hotel een bord met Walderhaug Bakeri og Konditori. Omdat het inmiddels 12.15 uur was en ik om 7.15 uur ontbeten had, ben ik daar een broodje gaat eten. Een vers gemaakte tosti met ham en kaas, een soort krentenbol maar dan zoet en een hartig bladerdeeg broodje met ham plus een flesje water voor € 14 euro. Dat viel nog mee gezien hoe toeristisch het hier is. Daar was deze ochtend echter niks van te merken geweest. Als ik 10 mensen op straat ben tegen gekomen, was het veel. Vroeg opstaan en regen heeft daar zeker aan bijgedragen. Omdat de pijpen van mijn broek toch wat doorweekt waren en het harder begon te regenen dan het de ochtend gedaan heeft, vanaf de bakker rechtsom naar het hotel gelopen om droge kleren aan te doen en wat boodschappen uit mijn rugzak te gooien. Eerst nog even om de hoek bij het hotel een geocache gezocht en gevonden om een sticker te kunnen verdienen voor Internationale Geocachedag. Deze vakantie nog niet echt veel tijd gehad om te geocachen maar vandaag kwam het mooi uit. Omdat er tot 14.00 uur nog meer regen voorspeld was op de kamer meteen de foto’s van de ochtend maar op de laptop gezet en verwerkt. Kregen de voetjes ook meteen wat rust.

Inmiddels had ik gezien dat Mein Schiff 4 van TUI aan de kade was aangemeerd. Dat betekent 2.790 (voornamelijk Duitse) passagiers die van 13.00 tot 19.00 uur in Ålesund worden losgelaten. Tijd dus om het centrum te verlaten en op weg te gaan naar Fjellstua Aksla. Een uitzichtpunt boven het centrum van Ålesund dat ik vanuit mijn hotelkamer kon zien liggen. Je kunt er via 418 traptreden komen die steil langs de bergwand omhooggaan of je kunt via de achterkant naar boven via een klein (ongeveer 50) deel traptreden en voor de rest alleen maar kiezel wandelpaden. Voor die laatste optie had ik gekozen. Het andere plan was om op een van de eilanden de Sukkertoppen te beklimmen maar gezien de regen en gladheid van het pad en stenen werd dat bij de VVV afgeraden. Dus op naar Aksla.

Om 14.15 uur uit het hotel vertrokken met regenjas aan en paraplu op. Hoe vaak die vandaag al op en af is geweest is niet meer te tellen. Dan drupt het een beetje, dan drupt het hard, dan is het weer droog en dan begint weer alles van voor af aan. De plattegrond volgend liep ik vanuit het hotel een straatje links en dan meteen weer rechts naar de Storgata. Al snel kwam ik de afslag naar de 418 traptreden tegen maar die liet ik dus links liggen. Ik moest eerst via de Parkgata, Grensegata en de Vannspringdalen om de berg heen. Ook hier ging het al flink berg op en was in 1904 blijkbaar het dynamiet op om hier ook de bult op te blazen. De straten beneden liepen ook al flink stijl (tot 22% aan toe) bergop. Aan het einde van de Vannspringdalen hield het asfalt op en waren zo’n 50 traptreden en bordessen aangelegd door een bebost stuk heuvel om een eerste groot hoogteverschil in één keer te overbruggen. Dat schoot meteen op (qua hoogte). Qua afstand was deze weg natuurlijk 5 keer langer maar het liep na de traptreden wel rustig en gestaag over kiezelpaden (goed bewegwijzerd en met genoeg uitrustbankjes) naar boven. Een deel van de Duitsers van de TUI boot hadden dit pad ook gevonden en renden als gekken naar boven. Ik hoorde iemand zeggen dat ze 20 minuten hadden om boven te komen want ze moesten daar weer mee met een busje voor de volgende excursie. Relaxed zo’n cruise vakantie. Ik had als enige deadline dat ik om 19.00 uur weer in het hotel aan tafel moest zitten voor het diner. Dus toen de zon doorbrak en het meteen heel warm (en vochtig) werd. Heb ik rustig op een bankje zitten uitpuffen halverwege. Wat gedronken en een Kvikk Lunsj gegeten. Daarna op het gemak naar boven gelopen en ik was rond 15.30 uur boven op de Fjellstua Aksla bij het uitzichtpunt. Daar was het een drukte van jewelste. Bussen, busjes, van de toeristen treintjes, ik weet niet wat er allemaal rond aan het rijden was om de mensen maar boven op die bult te krijgen. De prijzen die ze daarvoor vragen, zijn helemaal absurd en wandelen kost niks. Het uitzichtpunt moest je dan wel weer 30 NOK voor betalen om het terras van het restaurant op te mogen zodat je vanaf het hoogste punt foto’s kon maken. Aangezien alle andere plekken minder goed zicht hadden, toch maar entree betaald. Veel mensen deden dat niet en bleven lager op de bult staan. Daarom was het op het terras relatief rustig. Ook daar kwam weer een buitje over en verderop in de bergen richting zuidoosten zag je ook alweer regenbuien aankomen. Daarom gewacht op een gaatje in de bewolking en toen de zon doorbrak was het uitzicht werkelijk schitterend. Toen alle mooie plaatjes geschoten waren alles in de rugzak ingepakt zodat ik mijn handen vrij had voor de afdaling. 418 trapjes, deels van beton, deels van rotsblokken en keien, naar beneden. Om de zoveel trapjes was een bankje waar je kon zitten en uitpuffen maar bergaf was dat niet nodig. Dat ging aanzienlijk sneller dan de hele file aan mensen die de 418 treden naar boven aan het klimmen waren. Het waren bijna zonder uitzondering Duitsers en om de zoveel kreeg ik de vraag “ist es noch weit”. Dit terwijl ze gewoon om de 50 treden konden zien hoever het nog was omdat daar met cijfers in het beton stond hoe ver je was. Dat was ook makkelijk met afdalen, dan wist je tenminste wanneer je beneden in het Byparken was. Dit was een mooi stadspark onderaan Aksla. Vanaf daar liep het ook nog steeds bergaf richting de stad en viel je zo het hotel binnen. Om 16.30 uur was ik dan ook weer terug op mijn kamer. Ik was nog niet binnen of de bui die ik boven al had zien hangen, barstte ook in de stad los en het plensde werkelijk van de regen. Er zullen heel wat mensen op de bult nat zijn geworden.

Op de kamer ben ik eerst lekker gaan douchen en heb daarna 1 uur helemaal niks gedaan en alleen op bed gelegen met de beentjes hoog. Op ongeveer 1,5 uur na heb ik vandaag van 8.00 tot 16.30 uur gelopen. Dus dat had ik wel verdiend. Om 19.00 uur was het diner. Vandaag een soort varkensvlees Hawaï (of wat de kok ervan gemaakt had). Het was in ieder geval lapjes varkensvlees gegratineerd met kaas en stukjes ananas met een lekkere donkerbruine saus en gekookte aardappels met worteltjes (daar zijn ze weer). Toetje was een soort gevuld schuim met crème en aardbeien (erg lekker). Eten was vanavond dus prima. Om 20.00 uur naar mijn kamer gegaan. Foto’s van vanmiddag verwerkt en het verhaal van vandaag geschreven. Verder doe ik helemaal niks meer vandaag. Genoeg buitenlucht gehad, dus slapen zal ik vanavond wel doen. Hopen dat de jeugd die in het hotel zit en vanavond naar het Jugendfest gaat waar Martin Garrix als DJ komt draaien, zich rustig houdt. Gisteravond is dat ook goed gegaan. Morgen uitslapen. We kunnen pas om 8.00 uur ontbijten en we gaan om 10.15 uur aan boord van de Hurtigruten. Vandaag 0 km gereden wel veel gelopen.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen