De dagen zijn inmiddels zo gevuld dat je ’s avonds alweer moet nadenken dat waar je ’s ochtends vertrokken bent. Ook welke dag van de week het is, ligt inmiddels niet meer op het puntje van mijn tong. Zo is de routine onderhand 6.00 uur opstaan. Vandaag om 6.45 uur gaan ontbijten. Britt was de bus gaan halen ergens in Bergen en om 7.45 uur konden we snel de koffers inladen omdat we eigenlijk bij het hotel niet met de bus mochten parkeren. Om 7.55 uur vertrokken we uit Bergen. Yvonne begon de dag met wat uitleg over de Noorse klederdracht, ook omdat er in Bergen een winkel zat die deze kleding verkocht. Daar was ik gisteren langs gelopen. De kleding is zeer kostbaar en in tegenstelling tot gewoonlijk voor de man € 8.000,- en voor de vrouw € 4.000,-

Inmiddels had Britt het doolhof dat Bergen voor verkeer is, verlaten en reden we door de 3,8 km lange tunnel onder de Fløyberg door via de E16/E39. Om 8.15 uur verlieten we de 4-baans snelweg en gingen we verder op de 2-baans E16 richting Voss door heel veel tunnels. Het landschap buiten was magisch met blauwe lucht (ja het is droog vandaag) en mistflarden boven de meren en bossen. Helaas was het zodra je een foto wilde maken weer donker want op het eerste stuk van ongeveer 60 km hadden we zo’n 34 tunnels. Veel tijd om naar buiten te kijken, was er dus niet.

Om 9.30 uur waren we in Voss. Daar kon je langs het meer even de benen strekken, een Germaanse Kerk bezoeken of een van de oudste huizen van Noorwegen bekijken, of je kon winkelen. Voss is namelijk best wel een druk toeristencentrum waar zowel zomer als winter veel outdoor sporten worden bedreven. Dat is daar ook makkelijk omdat je met de kabelbaan naar boven kunt. Ook was er genoeg aanbod aan outdoor kleding voor veel lagere prijzen dan in de grote steden. Het was maar 14 graden buiten maar door de blauwe lucht en zon kon voor het eerst de jas in de bus blijven en kon je in t-shirt buiten lopen. Om 10.30 uur vertrokken we weer uit Voss.

De volgende stop was om 10.50 uur bij de Tvindefossen. Een niet zo imposante waterval waar na ons nog 7 bussen stopten maar waar wel een interessante winkel lag waar ze goede maar niet heel dure outdoor jassen verkochten. Nu heb ik vorig jaar ook al een paar keer met een waterafstotend donsjack in mijn handen gestaan maar was de pasvorm iedere keer niet je van het. Nu had ik er een die perfect zat en dus kan ik aan het einde van de reis ook langs de tax-refund aan de grens want ik ben nu een donsjack rijker. Niet om nu aan te doen maar wel voor in de winter bij ons. Doordat er meerdere mensen een jas gekocht hadden, werd de korte fotostop wel iets langer waardoor onze volgende stop iets korter werd.

Om in Vik te komen namen we werkelijk een prachtige route over het Vikafjellet langs Myrkdalen, een skiresort hoog in de bergen. Langs groene heuvels, steile rotswanden, watervallen, grote rotsblokken en haarspeldbochten volgenden we de weg tot 1.000 meter omhoog. Er werd nog gelachen toen Britt in een bocht vroeg of er een "autooooo" aankwam. Britt komt uit Almelo en dat was bij deze vraag ook duidelijk te horen. Later voegde ze daar nog aan toe dat we straks ook nog met de bus op de "booooot" moeten. Eenmaal boven hadden we aan de andere kant van de berg zicht op de Jostedalsbreen, de grootste gletsjer op het Europese vasteland die over een lengte van 60 km ruim 300 km2 bedekt met een 500 meter dikke ijslaag aan de noordkant van het Sognefjord en de oostkant van Skei.

Yvonne legde in de bus al een en ander uit over de staafkerk van Hopperstad in Vik. Deze kerk is in het jaar 1140 gebouwd door en voor tot het katholieke geloof bekeerde Vikingen. Staafkerken vormen een belangrijke bijdrage aan het culturele werelderfgoed en je moet er in Noorwegen ooit één gezien hebben. Wij kozen deze reis voor de Staafkerk van Hopperstad bij Vik. Dit is één van de 28 kerken die nog over is in Noorwegen. Oorspronkelijk zijn er tussen 1130 en 1350 ongeveer 1.000 van deze kerken in Noorwegen gebouwd. Deze kerk wordt gezien als één van de oudste staafkerken in Noorwegen. Het dak heeft vaak de vorm van een omgekeerd Vikingschip en de kerken zijn op pijlers (staven) gebouwd die rusten op een stenen fundering. Naast dat het hout goed geconserveerd wordt door het in te smeren met teer, wordt er als hout ook afgestorven bomen gebruikt die ze met wortel in de grond laten verharsen totdat de hars de buitenkant van de boom bereikt heeft. Daardoor is het hout uit 1140 nu nog steeds goed geconserveerd.

Om 12.20 uur waren we in Vik om de staafkerk van Hopperstad te bekijken. Een aardige jonge legde binnen en buiten de kerk van alles uit over de geschiedenis en wees met een zaklamp de belangrijkste zaken aan. Dat was wel handig om foto’s te maken want het was binnen heel donker omdat er maar 3 kleine raampjes in de kerk zaten. Het was interessant om zo’n oud houten gebouw te bezichtigen. Om 12.50 uur vertrokken we bij de kerk en reden we een klein stukje naar hotel Blix in Vik. De heer Blix is verantwoordelijk geweest voor de restauratie van de staafkerk en heeft daarom een naar hem vernoemd hotel in Vik en een herdenkingsplaat voor het hotel. In hotel Blix stond de lunch, die we eerder deze week al aan Yvonne hadden doorgegeven, klaar en konden we zo aanschuiven. We hadden van 12.55 tot 13.45 uur de tijd om te lunchen en een eerste blik te werpen op het Sognefjord. Dat was zeker de moeite waard omdat het met de strakblauwe lucht nu mooi in de zon lag te blinken.

Vanuit Vik reden we eerst naar een uitzichtpunt boven Vangsnes waar een 22 meter hoog standbeeld van Fridtjov (oude Viking) staat. De Duitse keizer Willem 2 heeft dit beeld in 1913 geschonken en nu staat het bovenop een heuvel met schitterend uitzicht op het Sognefjord. We hadden daar van 14.10 tot 14.20 uur even de tijd om foto’s te maken omdat we om 14.30 uur bij de veerboot over het Sognefjord moesten zijn. Eerst gingen we van Vangsnes naar de overkant naar Hella. Daar moest Britt weer van boord, u-bocht maken en met de neus de andere kant op weer terug de boot oprijden. Daarna konden we nog een keer recht oversteken naar de andere oever om bij Dragsvik weer van de boot af te rijden om 15.20 uur. Daar sloegen we rechtsaf op weg 13 richting Førde en het Gaularfjellet.

Waar vorig jaar de rendieren voor de bus liepen, sprongen nu de schapen vanuit het bos zo maar op de weg. We hadden dus bijna lamsbout gehad vanavond maar het ging nog net goed. Ook koeien stonden langs de weg en over het hele stuk kwamen we links en rechts en soms zelfs liggend op de weg schapen tegen. Het eerste stuk reden we langs een deel van het 185 km lange Sognefjord met bergen van wel 1.700 meter hoog aan de oevers van het fjord dat zelf meer dan 1.350 meter diep is. Ook op de Gaularfjellsvegen waren er weer flink wat haarspeldbochten voor Britt om te oefenen voor morgen. Niet dat dat nodig was want ze reed iedere bocht vlekkeloos door. Op 750 meter hoogte was een uitzichtpunt om de weg die in 1938 is aangelegd van boven te bekijken. Het uitzicht was werkelijk schitterend.

Verder over weg 13 en later de E39 (weg 5) ging het richting Skei langs het Jölstravatnet. Dit is een gletsjermeer van 40 km2 dat op 260 meter hoogte ligt. Aan dit meer ligt ook het hotel in het dorpje Skei dat maar 500 inwoners heeft. Om 18.00 uur kwamen we aan in Thon Hotel Jølster in Skei. Ik kreeg na veel discussie aan de receptie kamer 136. Ergens helemaal achter in het bijgebouw van het bijgebouw. Het alternatief was een kamer recht boven de airco die de hele nacht aan en uit zou gaan en Yvonne heeft voorkomen dat ik daar een kamer zou krijgen. Kamer 136 was bijzonder. Er stonden 2 bedden achter elkaar en als je je armen uitstrekte kon je met beide handen de muren aanraken. Wel was de kamer misschien wel 8 meter lang. Yvonne en Britt zaten naast mij op de gang en hadden zo'n zelfde kamer.

Het diner was om 19.00 uur (voor dat de 3 bussen Aziaten aan tafel gingen) en bestond uit een riant buffet waar je tonnetje rond van tafel kwam als je alles zou willen proeven. Voor mij was het een ideaal buffet. Er was maar een hoofdgericht met vis en 3 met vlees waaronder gehaktballetjes. Ook waren er frietjes (de hele reis nog niet gehad) en aardappelpuree (in plaats van de standaard gekookte aardappels die we al de hele reis krijgen). Wel waren er natuurlijk weer de worteltjes. Vooraf was er ook naast soep genoeg lekkers en er was werkelijk een heel menu samen te stellen van het toetjes buffet. Alleen moet de kok het recept van de tiramisu nog eens goed bestuderen. Ik dacht, mmmmm lekker tiramisu, maar na 1 hap was ik genezen en 2 van mijn tafelgenoten ook. Het was werkelijk niet te pruimen en volgens mij had de kok 10 liter pure espresso op 1 liter mascarpone gemengd. Het was pure koffie. Zelfs de grootste koffieleuten aan tafel trokken een vies gezicht na de eerste hap en zo gingen er 3 bakjes terug naar de keuken. Buiten dat was alles van het buffet overheerlijk en kan ik me al verheugen op het ontbijtbuffet van morgen. Dat was trouwens na het tegenvallend diner van gisteravond in Bergen, vanochtend in Bergen wel uitstekend geregeld. Er was zelfs een kok die met live-cooking spiegeleitjes en omelet stond te bakken in de eetzaal.

Morgen gaat weer om 6.00 uur de wekker en hebben we om 6.45 uur ontbijt. Vertrek is om 7.45 uur. Vandaag hebben we 299 km gereden. Eerst moest Britt echter nog bij de bus kijken want ondanks dat de watertank vol zit, komt er geen water meer uit de kraan. Dit probleem was niet op te lossen waardoor we vanaf vandaag dus géén water meer hebben in de bus en er dus water vanuit het hotel in kannen meegenomen moet worden. Koffie en thee wordt dus wat moeilijker en de WC in de bus kan ook niet meer doorgespoeld worden. Die was sowieso alleen al voor noodgevallen omdat Noorwegen een verbod heeft afgekondigd voor bussen voor het legen van chemische toiletten. Dat mag in heel Noorwegen nergens meer.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen