Laatste middernachtzon
Vannacht was ik om 3.30 uur toevallig wakker. Omdat het gisteravond ook nog mooi weer was, was er kans op middernachtzon. Omdat mijn kamer net verkeerd lag om over het fjord uit te kunnen kijken, heb ik alleen een foto van de stralende zon kunnen maken op een huisje naast het hotel. Een groepsgenoot is wel zo gek geweest om de wekker om 1.30 uur te zetten (het laagste punt van de middernachtzon) maar zij gaf aan dat ze een mooie foto heeft van een blauw fjord, met blauwe lucht en een zon de schijnt en het aan de foto helemaal niet te zien is dat het om de middernachtzon ging. Daarvoor zijn toch wat witte wolken nodig die dan rond 1.30 oranje en rood kleuren door de lage stand van de zon. Dit was er nu allemaal niet dus is het buiten afgelopen nacht en de nacht in Saariselkä maar twee avonden gelukt om de middernachtzon te zien. De rest van de nachten heeft het weer het helaas niet toegelaten.

Arctic Circle Centre
Om 6.30 uur ging uiteindelijk de wekker. Zo vroeg opstaan op zondag went toch niet echt maar om 7.00 uur stond het ontbijt alweer klaar en Harry wou de bus om 8.00 uur aantrappen. Nog voor 8 uur zat iedereen alweer in de bus en de lucht was stralend blauw. Het eerste stuk ging over de E6 in stijgende lijn omhoog naar het Saltfjellet Nationaal Park. Een hoogvlakte op ongeveer 700 meter hoogte (te vergelijken met een kaal maanlandschap). Daar lag een bijzondere stop. We gingen hier namelijk bij het Arctic Circle Centre voor de laatste keer over de Poolcirkel (een keer op weg naar Salla, een keer bij de kerstman en nu voor de laatste keer weer terug richting bewoonde wereld. Om deze bijzondere reis te bekronen kregen we allemaal een certificaat van Maria dat we nu echte gecertificeerde Arctische reizigers zijn. We hadden van 9.20 tot 9.50 uur de tijd om even rond te kijken in de omgeving en in het centrum dat voornamelijk uit een grote winkel bestond maar waar ook een opgezette eland en de grootst gevonden ijsbeer ooit te vinden was.

Weer onder de poolcirkel
Dat we de pool gingen verlaten was ook wel te merken aan de temperatuur. Met de blauwe lucht scheen de zon ook onverbiddelijk en waar we op de poolcirkel nog in de dikke winterjassen en gewatteerde donsjacks op de foto gingen, wisten we ongeveer bij Mo I Rana niet hoe snel we ze uit moesten doen toen Harry weer zin had in koffie met iets lekkers (het was immers zondag). Bij Café Bimbo (zal hier vast iets anders betekenen dan bij ons) hadden ze een uitgebreid assortiment aan gebak op zondag morgen en kon ieder iets lekkers bij de koffie uitzoeken om tussen 10.30 en 11. 15 uur op te eten. De lunchpauze zou namelijk ook vandaag weer pas na 13 uur zijn. Waar gistermorgen de temperatuur gevoelsmatig nog op 3 graden lag, was deze nu al 19 graden. Voor ons voelde dat al aan als 30 dus alle jassen, vesten en donsjacks werden in de vakken boven in de bus gepropt.

Richting zuiden
Om 12.30 uur passeerden we Mosjoen, net als Mo I Rana een industriestad gelegen tussen beboste heuvels en bergtoppen met sneeuw. De weg was sowieso weer heel divers. Ook al volgende we nog steeds de E6 (de Noordkaap route) het uitzicht was ook hier weer na iedere bocht anders. Besneeuwde bergtoppen, her en der nog een meer of fjord, beboste hellingen, kale hellingen, steile rotswanden, diepe kloven, watervallen en kolkend of zacht kabbelende rivieren met het helderste blauwe water. Het water was vandaag nog eens extra blauw door de blauwe lucht en met alle kleuren groen er om heen was het uitzicht vandaag ook weer schitterend voor bijna 570 km (10 uur in de bus) lang.

Laksforsen
De lunchpauze was vandaag bij de Laksforsen waterval. Daar hadden we van 13 tot 13.45 de tijd om te lunchen en het ravijn in te klimmen om de waterval van dichtbij te bekijken. Dit mocht alleen met goede schoenen (lees schoenen met profiel) maar iedereen moest zelf weten of hij wel of niet aan de afdaling over modderige vochtige paadjes en bemoste stenen wilde beginnen. Het was een lastige afdaling en ook vrij stijl maar vergeleken met de afdaling in Narvik liep dit vlak naar beneden. Rustig aan en stapje voor stapje over de paadjes en stenen naar beneden gelopen en van heel dichtbij (zo dichtbij dat je er goed nat van werd) mooie foto's kunnen maken van op de rotsen. Helaas geen zalm zien springen in de rivier. De zalmen zijn al wel gesignaleerd maar het is nog vroeg in het seizoen en er waren er nu geen te zien bij de waterval.

Tunnelsjøelva
De laatste koffiestop of beter gezegd bier en fris stop was bij Tunnsjøelva van 15.40 tot 16.10 uur. Hier kon Harry de koelkast opentrekken want iedereen was vrij dorstig van in de bus in de zon achter het glas zitten. Gelukkig is de koelkast van Harry oneindig diep en iedere dag weer opnieuw gevuld dus kon iedereen een lekker koud blikje bier of fris uit de bus nuttigen met wat kaasstengels erbij de Harry voor het borreluurtje bewaard had. In de volle zon was het inmiddels 26 graden en velen deden al bij Harry een verzoek om weer om te draaien richting noorden. De winterjassen, natte sneeuw, de gure koude wind en temperaturen van maar 1 cijfer werden gemist. Gelukkig kon Harry voor het eerst deze reis de airco aanzetten. Tot nu toe had alleen de verwarming nog aangestaan in de bus.

Stiklestad
Al met al was het toch een lange dag, vooral voor Harry dan, maar om 17.50 uur verlieten we in Steinkjer de E6 en zijn het laatste stuk binnendoor naar Stiklestad gereden over weg 759. Dit stuk weg deed me aan Beieren denken. Een beetje heuvelachtig, veel boerderijen, af en toe een kerkje en veel akkers. De hoge rotswanden en besneeuwde toppen zijn inmiddels uit beeld verdwenen en buiten wat meren zijn de fjorden ook uit zicht. Ons hotel in Stiklestad ligt op het slagveld waar de patroonheilige van Noorwegen (St. Olav) in 1030 gestorven is. Het hotel zit in een museum en als hotelgasten mogen we 's avonds over het terrein wandelen wat overdag een openluchtmuseum is. Om 19 uur stond het eten klaar maar daarna ben ik een rondje gaan wandelen en heb het openluchtmuseum bekeken. Hier wordt ieder jaar eind juli ook de veldslag nagespeeld in een groot openluchttheater waar je nu ook doorheen kon lopen.

Morgen gaan we in Trondheim in de Nidarosdomen naar het graf van St. Olav kijken. Het slagveld hebben we vandaag dus al kunnen bekijken. Het ontbijt is morgen weer om 7.00 uur en om 8.00 uur zitten we weer in de bus richting als eerste Trondheim en uiteindelijk moeten we morgenavond in de buurt van Hamar uitkomen. Nog maar 3 dagen dan zit de reis er alweer op. Het is amper te bevatten dat dan alweer 17 dagen om zijn. Een voordeel zal het wel hebben. Eindelijk geen gekookte, geschrapte, gebakken of gewokte worteltjes meer bij het eten. Want die zijn wel al 14 dagen hetzelfde net als de gekookte aardappels.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen