Middernachtzon in Saariselkä
Vannacht om 01.30 uur de wekker gezet. Het was helder en onbewolkt dus er was grote kans op Middernachtzon. Die was er dus ook. Omdat het nog maar de vraag is of we de komende dagen mooi weer hebben, dus toch maar de wekker gezet. Aangezien ik een balkon aan de noordzijde van het hotel in Saariselkä had, hoefde ik de deur niet uit en kon ik vanaf het balkon de horizon zien waar als het goed is om 01.30 uur de zon op zijn laagste punt zou moeten staan. Dit was ook het geval en ik kon dus een mooie foto van de Middernachtzon maken. Het was heel apart om midden in de nacht in de zon buiten te staan, de vogels te horen fluiten en eigenlijk geen idee te hebben dat het midden in de nacht is.

Vertrek uit Saariselkä
Om 7.00 uur ontbeten en daarna de koffer weer gepakt. Om 8.24 uur zat iedereen met koffer en al, al in de bus. Eigenlijk iedereen van de groep is zeer stipt en de meesten zijn over het algemeen 15 minuten voor de afgesproken tijd al bij de bus terug waardoor ze vaak eerder dan gepland kunnen vertrekken. Op tijd komen is in deze groep eigenlijk hetzelfde als te laat komen maar dat is bijna onmogelijk omdat Maria altijd iedereen wel op tijd bij elkaar heeft. Vandaag begint de laatste etappe noordwaarts want vandaag gaan we naar de Noordkaap. Bij het opdraaien van de grote weg in Saariselkä zei Harry dat het stervens druk was omdat er in de verte 1 auto voor ons reed.

Myössäjärvi - Berenhol
We zijn door noord Finland tot aan het meer Myössäjärvi gereden aan weg 4 / E75. Daar hadden we van 9.10 tot 9.50 uur een stop bij Karhunpesäkivi (Het hol van beer Otto). In de jaren dertig moest hier een jager schuilen in een hol voor het slechte weer. Toen hij in het hol aan het slapen was, hoorde hij echter een gesnurk en bleek hij in een hol te liggen bij een bruine beer. Beer Otto heeft het niet overleefd, de jager wel. Het hol kun je bekijken en je kunt er zelfs op handen en voeten inkruipen en recht op in staan. Het bijzondere was dat het eigenlijk een uitgeholde steen is die omgekiept is waardoor het hol aan de binnenkant ontstaan is.

Inari - Siida Sami museum
De reis ging verder richting Inari. De grootste gemeente van Finland met 17.000 km2 en een bevolkingsdichtheid van 0,5 mens en 300 rendieren per km2. Om 10.15 uur waren we in Inari bij het Sami museum Siida. Daar hadden we tot 12.30 uur de tijd om zowel binnen het museum als buiten het openluchtmuseum te bekijken en te lunchen. Het museum vertelde alles over de cultuur, gebruiken en geschiedenis van de Sami. Het was erg interessant en leuk om alles wat we deze week al over de Sami en rendieren geleerd hebben bij elkaar te zien.

Op naar de Noordkaap
Om 12.45 uur reden we Kaamanen binnen en namen we de afslag naar weg 92. Daar stond het voor het eerst ook aangegeven “Nordkapp 343 km”. We volgenden weg 92 tot de grensovergang bij Karigasniemi. Langs weg 92 zagen we het landschap stilaan veranderen. De berkenbomen werden berkenstruikjes en de begroeiing werd in het algemeen wat kariger. Om 13.34 uur Finse tijd (dit werd toen weer 12.34 uur Noorse tijd) reden we de grens met Noorwegen over. Een keer goed gasgeven en je bent de grensrivier over zonder enig teken van douane, grenscontrole of wat dan ook.
Vanaf de grens zijn we naar Karasjok gereden. Daar is het Sami parlement gevestigd dat met steun van de Noorse en Finse president is opgericht in de voor Sami belangrijke plaats Karasjok. Daar kwamen we ook uit op de weg E6, de Noordkaaproute. De eerste stop langs deze weg was in Lakselv, voornamelijk om Noorse kronen te kunnen pinnen, voor wie die nog niet bij zich had. Veel pinautomaten waren er namelijk niet in deze omgeving. We zijn van 13.45 tot 14.15 uur even bij het centrale winkelcentrum van Lakselv gestopt. Een mooie gelegenheid om de eerste reep Kvikk Lunsj in te slaan (we zijn nu immers in Noorwegen). Vlak buiten Lakselv zijn we aan de rand van het Porsangenfjord even gestopt. Het was heel bijzonder zo ver landinwaarts de zee te kunnen ruiken. We hebben van 14.30 tot 14.45 even gestopt om foto’s te maken en daarna de weg weer te vervolgen.
Om 15.35 uur hadden we de volgende stop bij het Olderfjord. Daar namen we de afslag naar de E69, echt het laatste stukje weg richting de Noordkaap. Om 16.00 uur vertrokken we weer bij Olderfjord, het was nu nog maar 99 km tot de Noordkaap. De wegen werden echter smaller en het ging berg op en berg af, er kwamen bochten in de weg (waren we in Finland ook niet gewend) en tunnels door de steile rotswanden. De lage struikjes verdwenen langzaam helemaal uit beeld en buiten stenen en mos was er niet veel meer te zien in het bijna futuristische maanlandschap waar we inmiddels in beland waren. De weg leek af en toe op een achtbaan waar Harry dan nog wat grapjes aan toevoegde. Als wij namelijk het idee hadden dat het soms niet ging passen als er een tegenligger kwam en er weer een smal bruggetje was, dan moesten wij onze ogen maar dicht doen, dat deed hij namelijk ook.

Magerøya - Noordkaapeiland
Om 17.45 uur waren we na het passeren van de Noordkaaptunnel op Magerøya, het Noordkaap eiland. Het is namelijk helemaal niet het noordelijkste puntje van het Europese vasteland. Daar waren we al voorbij, het ligt op een eiland boven het Europese vasteland en eigenlijk is de Noordkaap ook nog niet eens het noordelijkste puntje want de Knivskjellodden (westelijk van de Noordkaap) steekt nog net iets verder in zee uit. Maar ach, dat zijn details waar niemand op let op zo’n moment. We waren op Noordkaap eiland en nu waren we er toch echt bijna. En we waren niet alleen. In het Scandic hotel Nordkapp hadden we de blauwe vleugel met onze groep. Er stonden namelijk nog 11 bussen voor de deur die moesten inchecken.
Wij mochten om 19.15 uur eten. Dat gaf mooi de gelegenheid om voor het eten nog even een rondje door het maanlandschap rond het hotel te wandelen en wat foto’s te maken. Bij het eten was het wel vechten om een plaatsje en langer dan 45 minuten had je niet voor je diner want dan moest de volgende groep eten.

De Noordkaap
Om 21 uur stond onze bus (en alle andere bussen) voor ons klaar maar niet met Harry als chauffeur (die had er immers al een werkdag van 8.00 uur tot 17.45 uur op zitten + 1 uur tijdsverschil). We hadden een Litouwse chauffeur (net als veel andere bussen) die de gasten van het Scandic hotel naar de Noordkaap reed zodat de eigen chauffeur rust kon nemen. Alle bussen reden zo’n beetje na elkaar naar boven voor de laatste 20 km naar de Noordkaap. Onderweg hebben we nog een fotostop gemaakt aan het Tufjord waar net de zon schitterend op scheen. Om 21.35 uur parkeerden wij samen met nog 24 bussen boven op het Noordkaapplateau voor de Noordkaaphal. We hadden daar tot 00.10 uur de tijd om rond te kijken. Omdat het droog, niet al te winderig was en nog een beetje zon door de wolken heen kwam, zijn we eerst naar de beroemde wereldbol gelopen. Daar was het rond 21.45 uur niet heel druk en kon je nog enigszins een beetje apart staan om op de foto te gaan zonder dat er een hele bus bij stond. Eerst daar van iedereen foto’s gemaakt en daarna rondgelopen over het plateau. Een paar kliffen verder ook nog foto’s gemaakt en van het uitzicht genoten op de ruim 300 meter hoge kliffen en over de zee uitgekeken. Op dit punt ligt tussen de Noordpool en waar wij stonden alleen nog Spitsbergen waar een paar mensen wonen. Nadat we buiten de verschillende monumenten bekeken hadden zijn we in de Noordkaaphal naar de film over de Noordkaap gaan kijken. Op een scherm van 225˚ kon je een film bekijken van de wisseling van de seizoenen op de Noordkaap. Daarna hebben wij een officieel certificaat laten maken dat we de Noordkaap bezocht hebben en was het bijna middernacht. Tijd om dus buiten naar de Middernachtzon te gaan kijken. Toen we in de centrale hal kwamen, zagen we al meteen dat dit niet ging lukken. De hele kaap hing namelijk potdicht van de mist en er was in het noorden aan de horizon nog een klein stukje licht te zien. Meer zon was er niet te zien. Dat was jammer maar volgens Maria hadden we al heel erg geboft met het weer en hadden we sowieso nog wat zon gezien om 21.45 uur. De vorige groep had namelijk nog in een sneeuwstorm gestaan in de mist. Op zich was het jammer dat we niet “de” middernachtzon gezien hadden maar het was een hele bijzondere avond op een schitterende plek. Het was wel maar 7 graden maar droog en de wind viel reuze mee. Terug in de bus kregen we van Oad ook nog een door Maria geschreven certificaat met de datum van ons bezoek aan de Noordkaap. Ook kregen we een glaasje vruchten prosecco en blokjes kaas om het noordelijkste puntje van onze reis te vieren. Vanaf hier ging het alleen nog maar zuidwaarts.
Nadat iedereen weer in de bussen zat, ging het in een grote file van bussen de berg af en gingen er uiteindelijk weer 11 bussen de parking van het hotel op. De overige reden door naar andere hotels verderop. Een geluk bij een ongeluk was nog dat de passagiers van het gigantische TUI cruiseschip ’s middags al naar de Noordkaap waren geweest. De Litouwse chauffeur vertelde dat hij ’s middags één van de 100 bussen had gereden die de passagiers van het cruiseschip en van de Hurtigruten naar de Noordkaap had gereden. Om 00.50 uur waren we weer bij het hotel (op onze Finse tijd waar we vanmorgen mee opgestaan waren, was het dus 01.50 uur). De hoogste tijd dus om naar bed te gaan. Het ontbijt was namelijk straks alweer om 6.45 uur en om 8.00 uur stond het vertrek gepland.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen