Ochtendwandeling
We konden vandaag uitslapen dus pas om 7 uur opgestaan en rustig de straat afgewandeld naar het restaurant waar we vanaf 8 tot 10 konden ontbijten. Oversteken van de grote weg was wel een hele uitdaging. Je moest opletten of er over 10 km wel of geen auto aankwam. We zijn eigenlijk al gewend om zo over te steken omdat er eigenlijk toch nooit wat aankomt. Toch maar even uitkijken want deze ochtend kwam er dus wel een auto aan. We hadden deze ochtend tot 12.30 uur vrij. Een optie was om met Maria een wandeling te maken met de groep in een rustig tempo. Dan zouden ze een pad van 3 km in ongeveer 1,5 uur lopen. Ik had echter gisteren al vanaf de berg een mooie route zien liggen achter het restaurant. Dit was een pad dat dwars door het venen en moerasgebied van Hangasjoki voerde. Hele stukken van dit pad gingen over vlonders en planken. Na het ontbijt om 8.45 uur vertrokken voor een wandeling door dit gebied. Helemaal met Deet of ander anti-mug spul ingesmeerd op pad. Je moest dan ook geen seconde stil blijven staan of het zoemde aan alle kanten om je heen. De wandeling was echt prachtig en ook al zonken de vlonders soms tot net onder de waterlijn als je er over heen liep, met goede schoenen was het prima te doen. Rustig aan gewandeld tot aan de camping aan het meer Keselmäjärvi en door de bossen achter het hotel weer terug gelopen. Rond 10.45 uur terug in het hotel. Gedoucht om de Deet lucht kwijt te worden en om 12.30 uur bij de receptie klaar om opgehaald te worden.

Sallan Poropuisto
Met een Finse bus (want Harry mag niet rijden vandaag) werden we opgehaald om naar het rendierpark aan het Tammakkolampi meer te gaan. Daar was een mogelijkheid om te lunchen maar er waren ook mooie wandelroutes door het park en ik had er voor gekozen om in plaats van in het park te lunchen een rondje te lopen. Daar had ik dan de tijdsduur van de lunch de tijd voor en daarna kon ik weer aansluiten om eerst uitleg te krijgen over de cultuur en gebruiken van de Sami (inwoners van Lapland). De lunch en uitleg werden gegeven in een typisch traditioneel Sami huis, de zogenoemde Kota. De uitleg ging over het eten, de jacht, de winter en over veel meer onderwerpen uit het dagelijks leven van de Sami. Na deze uitleg en nog een kopje keteltjes koffie met een lekker koekje konden we met de bus naar het hoofdgebouw van het park. Daar was een museum over het leven van de rendieren, de natuur waarin de rendieren leven en de roofdieren die de rendieren bedreigen. Hierna konden we plaats nemen in het auditorium en kregen we van Lars, onze Sami gids, uitleg over de rendierhouderij in de breedste zin van het woord. Hij nam ons mee in 1 jaar van een rendier beginnend in mei als de jongen geboren worden tot de barre winter waarin het hier in deze omgeving wel -40 kan worden. We weten nu ook waarom de rendieren het niet koud hebben. Lars had een rendierhuid en daar kon je voelen hoe dik de wintervacht (ongeveer 7 cm dik) van een rendier is. Na de uitleg was het tijd om de levende rendieren te gaan bekijken. Met de bus reden we een stuk het rendierpark in dat ongeveer 2,5 x 2,5 km groot is. Hier leven zo’n 50 rendieren en er waren dit jaar 8 jongen. Enkele rendieren stonden al bij de poort te wachten want, zo leerden we van Lars, rendieren zijn heel intelligent en ze weten dat als er een auto komt er ook iets te eten komt. Niet veel later stormde de rendieren al van alle kanten uit het bos voor, naast en achter de bus en zo reden we in het tempo van de rendieren naar een centraal punt. Lars deed daar een soort kreet (schreeuw) om de rendieren te roepen en toen kwamen er nog veel meer op ons afgelopen en stormden ze aan alle kanten links en recht om ons heen op het voer af. We mochten ze niet aaien omdat ze in de rui waren (ze verliezen nu hun wintervacht) en omdat de mannetjes een nieuw gewei aan het krijgen waren waardoor sommige takken van de geweien onder het bloed zaten en dit voor de beestjes pijnlijk is. Je kon er wel tussendoor lopen en zo dicht bij komen als het betreffende dier toeliet. Ik vond een vrij tamme die rustig bleef staan en daar heeft Harry snel wat foto’s van mij kunnen nemen en ik van Harry (hij wilde ook niet bij zo’n wilde op de foto). Al met al heeft het hele bezoek aan het park van 12.30 tot 16.00 uur geduurd en werd helaas abrupt afgebroken door een stortbui die we niet aan hadden zien komen. Ze hadden echter de hele dag regen voorspeld dus dat het alsnog bijna de hele middag droog was, was al meegenomen. Lars kon echter niet bij de rendieren afscheid van ons nemen dus heeft hij dat in de bus gedaan met een cadeautje van de rendieren. We hebben allemaal ‘een dag uit het leven van een rendier’ ontvangen in de vorm van een stukje rendierhoorn aan een veter van rendierleer van 2,3 cm. Dit is namelijk de snelheid waarmee een gewei van een rendier in de zomermaanden per dag groeit. Lars kwam deze geluksbrenger bij iedereen persoonlijk in de bus omhangen met de boodschap dat hij geluk brengt en beschermd. Vooral tegen beren en tegen muggen maar dan vooral in de wintermaanden.

Avond
Om 16.15 uur waren we weer bij het hotel terug en hadden we nog even wat vrije tijd tot aan het eten om 19 uur. Na het eten kwam Bart, de Finse Nederlander die gisteren de lezing over het Noorderlicht heeft gegeven, nog een toegift verzorgen. Daarna kon je nog gaan wandelen (want het wordt toch niet donker) of op je hotelkamer nog wat drinken. Morgen is het ontbijt om 7.30 uur en wil Harry om 8.30 uur vertrekken want hij wil de Kerstman niet laten wachten.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen