Overtocht naar Finland
De overtocht naar Finland verliep heel rustig. Wel legde de boot ´s nachts om 2.30 uur nog aan op de eilandengroep Åland. Toen de MS Galaxy zeg maar achteruit in ging parkeren in de haven werd ik wel even wakker (omdat het monotone geluid van de motoren anders werd) en zag dat het nog / al licht was. Om 5.45 uur Finse tijd (4.45 uur Nederlandse tijd) ging de wekker. Om 6.00 uur ontbijt en om 7.00 uur lagen we aan de kade in Turku (in het Fins) of Åbo (in het Zweeds). Want zo leerden we deze ochtend. Finland is een groot aantal jaren Zweeds geweest en Helsinki is zelfs in 1550 door de Zweedse Koning gesticht als concurrerende handelsstad in die tijd. Turku was tot die tijd hoofdstad van Finland en bestaat al sinds 1200.

Naar Helsinki
Op de weg van Turku naar Helsinki (zo’n 171 km) vertelde Maria ons het een en ander over Finland en Helsinki. Zo betekent de naam Finland (of Suomi in het Fins) moerasland. En dat kan ook wel kloppen gezien de +/- 188.000 meren die in Finland te vinden zijn. Naast dat Zweden heel lang de scepter heeft gezwaaid in Finland heeft ook Rusland dat gedaan. Om 9.00 uur hadden we in Lohja even een korte koffiestop bij een groot ABC restaurant, supermarkt en alles in een halte plaats langs de E18 (snelweg 1). Daarna vertelde Maria dat Helsinki het (on)geluk gehad heeft dat er in 1808 een grote stadsbrand is geweest waardoor bijna de hele stad afgebrand is. Dit bood echter de mogelijkheid om de stad rond 1812 helemaal op nieuw op te bouwen in vooral neoclassicistische stijl. Er is echter ook veel Art-Deco en Jugendstil te vinden. Dit zagen we al bij het binnenrijden van Helsinki toen we langs het centraal station kwamen.

Sibelius monument
Als eerste gingen we in Helsinki naar het Sibeliusken Puisto. Een monument van Eila Hiltunen voor de Finse Componist Jean Sibelius (1865 – 1957) waar we 20 minuten konden rondkijken. Sibelius is een beroemd componist die zich heeft laten inspireren door de natuur. Zijn bekendste werk is ‘Finlandia’. Het monument bestaat uit 24 ton stalen buizen die met elkaar een orgel moeten voorstellen. De buizen hebben een omhulling van boomschors die de verbinding van Sibelius muziek met de natuur moet uitbeelden. Daarnaast is er ook nog een soort van buste van Sibelius ook uit staal.

Rotskerk
De tweede stop in Helsinki was de Temppeliaukio Kirkko. Een kerk in een opgeblazen rots graniet die van buiten eigenlijk op een soort UFO lijkt die op de rotsen te pletter is geslagen. Van binnen is het echter een heel lichte kerk met een fantastische akoestiek waar we van konden genieten dankzij een pianiste die in de kerk zat te spelen. Maria vertelde dat de koepel (het dak) een diameter had van 24 meter (waardoor deze zelfs met mijn 18mm lens niet in een keer op de foto te zetten was) en in de koepel 22 km koperdraad verwerkt is. We hadden zo’n 40 minuten om de kerk van binnen en buiten te bekijken en ongeveer 800 meter naar de bus heen en terug te lopen dus veel tijd was er helaas niet om van de mooie muziek in de kerk te genieten.

Kauppatori & Kauppahalli
Vanaf de rotskerk bracht Harry ons naar de markt (Kauppatori) nadat we eerst nog op het Senaatsplein (het Binnenhof van Helsinki) een korte fotostop gemaakt hadden om foto’s te maken van de kerk met 5 koepels (Tuomiokirkko). Vanaf de markt hadden we van 11.35 tot 13.10 uur vrije tijd om te lunchen en wat van Helsinki te bekijken. Geluncht hebben we in de Vanha Kauppahalli. Een oude martkhal uit 1888 met een volledig mahoniehouten interieur. Ieder stalletje had ook wat tafeltjes staan en wij zijn bij Robert’s Coffee gaan zitten voor een Korvapuusti (een kaneelbroodje maar dan zo groot als een ontbijtbord). Dat was voldoende voor de lunch. Voor later in de middag nog twee grote chocoladekoeken meegenomen. Dat was volgens Maria wel nodig omdat we pas laat in het hotel zouden zijn. Daarna de Esplanadi (een lange laan met veel groen in het midden) aan de ene kant omhoog gelopen en aan de andere kant naar beneden gelopen terwijl het ene na het andere imposante gebouw en nog duurdere winkel te zien was. Vlak voor 13 uur nog even op de markt rond gekeken. Waar 1 kilo aardappelen (wat voor ons als krieltje door zou gaan) voor €8,- te koop was en 1 kilo aardbeien van Finse bodem voor €6,- verkocht werd.

Haven Helsinki
Om 13.10 uur uit Helsinki vertrokken langs de haven waar zes gigantische ijsbrekers lagen die in de winter de noordelijke vaarroute naar Rusland open houden. Ze doen dat door kwik rond te pompen in het schip. Eerst naar de achterkant waardoor het schip omhoog komt en als de voorkant dan op het ijs ligt, wordt het kwik naar de voorkant gepompt waardoor het schip door maximaal 15 meter dik ijs kan breken.

Tussenstop in Mikkeli
Rond 16 uur hadden we een korte tussenstop in de oude garnizoensstad Mikkeli. Een plaatsje dat in 3 oorlogen een belangrijke rol gespeeld heeft en waar nog veel aan deze oorlogen en de grootse daden van generaal Mannerheim herinnert.

Naar Leppävirta
Vanaf Mikkeli was het nog zo’n 100 km langs vrij eentonige wegen. Denneboom, Berk, meertje enz. langs een kaarsrechte weg die alleen af en toe berg op en berg af gaat en dan aan de ene kant tweebaans is en dan aan de andere kant zodat je langzame caravans kunt inhalen met de bus. Harry had de smaak goed te pakken en iedere inhaalmogelijkheid werd benut zodat het laatste stuk ook opschoot en we eigenlijk maar 15 minuten later dan gepland om 18.15 uur in konden checken in Sport & Spa Hotel Vesileppis in Leppävirta. Het eten werd om 19 uur geserveerd. Het was feitelijk een 3-gangenmenu maar het stond als buffet klaar en je kon dus zelf opscheppen en drank bij de bar bestellen. Keuze was er niet en tijd had men ook niet want het is vandaag Midzomer en dat betekent in deze omgeving dat het vanaf morgenavond groot feest is omdat dan Juhannus avond gevierd wordt met grote vreugdevuren, feesten en (volgens Maria) veel drank. Omdat het voorgerecht traditionele vissoep was die wel zo’n penetrante geur door de bistro verspreidde dat je dacht dat de vissen nog leefden heb ik heel snel een hoofdgerecht (varkenshaasje in peperroomsaus) naar binnen gewerkt en ben toen snel naar mijn kamer gegaan omdat de vislucht niet te harden was. In de groep zitten nog 2 mensen die geen vis lusten en één vegetariër maar daar waren in dit hotel dus helaas geen alternatieven voor. Goed dat er dus nog altijd een noodvoorraad in de koffer zit al heb ik die vanavond denk ik niet meer nodig omdat ik misselijk was van de vislucht. We zijn bijna 13 uur onderweg vandaag. Morgen kunnen we volgens Maria uitslapen want de koffers hoeven pas om 8 uur in de bus te staan om aan de langste etappe (580 km) van deze reis te beginnen tot boven de poolcirkel in Salla. Morgen kan ik dus, volgens de legende die Maria ons vertelde, zeggen dat ik na mijn dood als rendier terug kom. De legende zegt namelijk dat een ieder die de poolcirkel kruist, na zijn dood als rendier terug op aarde zal komen.

Geschreven door Msmoneys.reisverhalen