Vandaag stond er een trip met Wayan op de planning. Bij Uluwatu heb je 2 mooie stranden, Dreamland Beach en Padang Padang (niet te verwarren met kedeng kedeng 😂).

Het is ruim een uur rijden en om 9 uur is Wayan er. Nou ja altijd iets eerder en wij ook dus om 8.45 uur rijden we weg. Na ruim een uur rijden komen we bij een soort groot resort aan waar meerdere hotels, golfbanen en andere luxueuze activiteiten zijn. Maar hier heeft tante Corona hard toegeslagen. De golfbaan is nog wel open en ziet er mooi uit maar veel van de grote hotels zijn dicht en vervallen of niet afgebouwd. Dit soort complexen worden vaak door Chinese reisorganisaties geboekt en die komen bijna niet meer. Wayan moet even zoeken waar hij precies moet zijn want de plaats waar hij voorheen parkeerde was bij een aquapark en dan ging er een pendelbus naar het strand. Het aquapark is ook dicht maar er zit wel een mannetje (daar heb je ze weer) om te vertellen dat het dicht is en waar je nu moet parkeren. Toch handig. Parkeren is nu gewoon dichtbij het strand zelf. Als we Wayan vertellen wat het kost om je auto een dag op Scheveningen te parkeren schrikt hij zich lam. Hier kost het 20.000 rupiah, iets meer dan een euro. We moeten overigens wel dik betalen voor de bedjes, 100.000 rupiah per bedje. Totaal dus €12,- dat is echt heel duur voor hier. Maar na een uurtje of wat ligt de heleboel toch zo goed als vol. We horen hier wel Nederlands praten en spotten een plastic Albert Heijn tas 🙈. Ook de gemiddelde leeftijd schiet in de lucht met onze aanwezigheid. 95% van de mensen is tussen de 20 en de 30 en is hier zelf heen gescooterd. Komen deze 2 oude duiven aan met hun chauffeur.

Het is een prachtig strand met enorme golven die met heel veel kracht op het strand en de rotsen beuken. Het geweld is niet te vangen in een foto of video. Je moet ook je spullen hoog en droog leggen want het water komt zo af en toe tot aan de 3e rij bedjes. Het levert ook wel grappige beelden op van mensen die er totaal door overvallen worden en ineens met hun sneakers aan in het water staan.

Wayan had in de auto weer allemaal dingen voor ons gekocht. Voor ons een beeldje van 2 dolfijnen en voor mijn moeder 2 sarongs en een tasje. Als bedankt voor de financiële steun. Ze willen ons allemaal wat geven omdat ze zo dankbaar zijn dat hun dochter kan studeren dank zij ons. Wayan had ook een hele tas vol Balinese cakejes. Die hebben we lekker opgegeten op het strand waardoor we eigenlijk geen trek in de lunch hadden. Die hebben we dus maar overgeslagen. Rond een uur of 2 waren we het zat en zijn we terug gegaan. Bij het hotel hebben we nog even een duik in het zwembad genomen en Maurice iets langer om zijn ringen vol te maken.

Daarna is hij voor een massage gegaan en ben ik lekker op mijn gemak gaan douchen en rommelen op de kamer. Heerlijk even mijn eigen ding doen. Voor het avond eten lopen we op ons gemak een stukje en vinden uiteindelijk een leuke warung. Ik wilde iets kleins, chicken wings met patat, maar dat bleek uiteindelijk toch niet zo klein en Maurice een nasi campur en een paar stukjes kip van mij. Evengoed ging het niet op en bij het afruimen vroegen ze of het niet lekker was. Dat was het wel maar ik zei dat het teveel voor mij was. Ik moest niet diëten op vakantie. Nou dat doe ik ook niet maar had geen zin om het hele verhaal uit te leggen. Via het strand terug gelopen en daar nog wat gedronken. Het was weer een heerlijke dag.

We hebben ons vandaag gerealiseerd dat de vakantie er echt bijna op zit. Nog 2 nachtjes slapen en dan is het klaar. Het is altijd een dubbel gevoel, blij om naar huis te gaan en onze dierbaren te zien maar ook weer afscheid nemen van een plek waar we ons zo fantastisch voelen. Waar het gewoon ook thuis is.

Geschreven door Maurice.Nicole