Ik waarschuw alvast. Het is een lang verhaal geworden.

Vandaag moesten we op tijd er uit want om 8 uur stond Kadek klaar om met ons de oostkant van Penida te ontdekken. We hebben 2 jaar geleden de populaire westkant gedaan en nu dus de andere kant. Onderweg zien we tekenen dat over 10 jaar Penida opgeslokt zal zijn door het toerisme. Overal wordt er gebouwd en geïnvesteerd. Er is al een verschil met 2 jaar geleden en nu. Toen waren er op het stuk waar wij zitten maar enkele restaurants en hotelletjes en nu zijn er grote beachclubs gekomen.
Ik snap het wel want iets met vooruitgang en zo maar het bouwen van roltrappen bij grote kliffen gaat toch echt te ver en dat is wat er hier gebeurt.

Maar goed terug naar onze dag. De rit van ongeveer anderhalf uur was voor Maurice pittig. De weg slingert enorm en door de gaten in de weg hobbelt het ook flink. Het passeren van 2 auto’s op een weg die eigenlijk breed genoeg is voor anderhalve auto met aan de ene kant een bergwand en aan de andere kant een ravijn stimuleert de draaiende maag van Maurice nog extra. Hij was dan ook echt misselijk bij aankomst. Gelukkig ging dat wel weg toen we er eenmaal waren. We zijn namelijk aangekomen bij Diamond Beach en Atuh Beach. Kadek adviseert ons om bij Diamond Beach naar beneden te gaan. Dat is “more beautifull”. Gezien de trappen die we moeten lopen kiezen we daar ook voor. 2 is waarschijnlijk teveel van het goede. Oké, de trappen. Ik zei iets over roltrappen en die wil ik ook nog steeds niet maar deze trappen zijn weer iets anders. Het is uitgehakt in de rotsen en uiteraard niet gelijk maar dat is nog niet het grootste probleem. Er is niet overal een leuning en ik als lange Europeaan moet ook nog bukken. Ik verwissel mijn slippers voor mijn sneakers en Kadek sjouwt de tassen naar beneden en bovendien houdt hij mijn hand vast waar het nodig is. Wat een held. Oh ja, er is nog een obstakel op de trap, nou ja meerdere. Al die vrouwen en mannen die complete fotoshoots doen op die trappen. Die moet je ook ontwijken want je wilt niet in beeld. Bij de 3e ben ik er mee gekapt, dan fotoshop je mij er maar uit. Met gevaar voor eigen leven en kans op ruzie met de een of andere influencer komen we dan beneden aan. Het is werkelijk prachtig en ook wij maken wat foto’s uiteraard maar na 3 of 4 is het mooi geweest. Als je denkt dat de fotoshoot klaar is vergeet het maar. In allerlei poses worden de foto’s gemaakt. Vooral van de dames en Maurice vraagt zich af waarom je met je blote billen op Insta wilt. Nou eerlijk is eerlijk, met zulke billen zou ik er ook over nadenken whahahaha. We blijven hier nog even en huren dus 2 zitzakken met parasol. Ik duik al snel in mijn boek en val ook snel even in slaap en Maurice vermaakt zich prima met de blote billen die voor bij komen. Als ik weer bij de mensen ben zie ik dat het flink drukker is geworden en ik verheug me al op de weg terug naar boven, not!

Na een uur of zo vinden we het mooi geweest en wagen ons aan de weg terug om hoog. Conditioneel gezien is die wat zwaarder want omhoog maar de andere uitdagingen (mensen ontwijken) maken dat je dit snel vergeet. We zien de meeste vreemde creaties lopen, lange vintage jurken met lange mouwen en hoge boorden, slippers met beertjes er op, bikini van schelpen en zelfs iemand met een grote kruller in haar pony. Ik ben verrassend snel boven volgens Maurice en die is super blij om te zien hoe mijn conditie en gestel verbeterd is.

Voordat we verder gaan drinken we wat en Kadek vraagt of we nog naar een tree house willen daar in de buurt. Moeten we 75.000 rupiah per persoon voor betalen en weer trappen lopen voor hetzelfde uitzicht. Mogen jullie raden wat we hebben gezegd.

Dan is de volgende stop een tempel in een grot. Dat lijkt ons wel bijzonder en ligt op de route dus helemaal goed. Maurice is al snel weer wat stilletjes en ik probeer mijn Bahasa wat te oefenen met Kadek en hij zij Engels met mij. Na een half uur zijn we bij de tempel. We moeten een sarong om en ik zelfs een doek voor over mijn blote armen. De sarong kan tegenwoordig dubbel om me heen (was ook een grote doek) en ik loop er net zo strak ingebonden bij als de dames hier. Oh ja en voor het gemak moeten we weer trappen op. Sommig tredes zijn zo hoog dat ik die zijwaarts moet nemen omdat ik mijn benen niet uit elkaar krijg. Bovenaan gekomen krijgen we gewijd water over ons heen gesprenkeld en mogen we ook 100.000 rupiah afrekenen. Tsja, alles is heilig ook geld. Dan zoeken we de grot waar we naar binnen kunnen. Nou die sla ik ff over. Je moet werkelijk in een gat klimmen en Maurice past er nauwelijks doorheen. Ik krijg bij het idee alleen al de vlekken en het benauwd dus dat ga ik echt niet doen. Die man zegt dat het na een paar meten heel groot is en ik daar kan staan. Ik geloof de beste man direct maar dit gat en die paar meter waarin ik niet kan staan doen me het angstzweet uitbreken. Ik wacht geduldig op Maurice en zie de foto’s wel. Er zijn alles bij elkaar 6 ruimtes in de berg waar men ceremonies houden. In de 4e waren ze bezig en besloot Maurice om terug te gaan. Hij wil deze heilige plek voor deze mensen eren en niet als een toerist overal door heen banjeren.

Als we weer beneden zijn zit de tour er op. Kadek stopt nog even bij een pinautomaat onderweg en levert ons dan tegen 14 uur weer af bij het hotel. Maurice heeft nog weinig eetlust en ik bestel 2 lumpia’s. De halve die ik niet op kan eet Maurice toch maar op. We liggen de rest van de middag bij ons huisje op het strand en kijken tevreden terug op deze dag. Tegen 17 uur gaat Maurice de was ophalen en ik begin vast aan dit (lange) verslag.

Er is 1 kleine domper. Ik werd vanmorgen wakker met een bericht van de ING dat ze mijn creditcard hadden geblokkeerd omdat er verdenking van misbruik was. Ik heb 2 dagen geleden nog gekeken en zag alleen de betaling van de kliniek voor Noah zijn behandeling staan. Ik log gelijk in en zie dat er 100 USD is afgeschreven voor Onlyfans. Nou dat was ik niet kan ik jullie zeggen en als iemand niet weet wat Onlyfans is moet hij of zij maar ff googelen. Goed ik probeer de fraude helpdesk te bellen, die 24 uur per dag bereikbaar is maar dat lukt niet vanuit het buitenland. Janto heeft in zijn vakantie ook een akkefietje gehad met ING en dat had ik van hem al gehoord. Die heeft hulp gehad via de chat. Die was pas bereikbaar vanaf 14 uur onze tijd dus ik heb contact opgenomen toen we terug waren in het hotel. Na heel wat gechat met een bot kreeg ik een echt mens aan de chat en die kon mij vertellen dat het bij de fraude helpdesk lag en ik hen moest bellen. Dat ik die niet kon bereiken had ik pas 4 keer uitgelegd. Ook op mijn vraag of ik kon wachten met actie ondernemen tot ik in Nederland was kon hij niks zeggen. Hij mocht de kaart niet deblokkeren. Ho stop! Dat wil ik ook niet. Jammer dat ik mijn creditcard niet meer kan gebruiken maar dat is geen ramp. Heb andere passen en Maurice heeft ook een creditcard. Nou na heel wat gechat en ondertussen oplopende irritatie aan mijn kant heb ik het verhaal afgesloten en wel gemeld dat ik een klacht wil indienen over het feit dat ze vanuit het buitenland telefonisch niet bereikbaar zijn. Toen Noah maar gevraagd om contact op te nemen en de situatie uit te leggen en of ik 7 september bij thuiskomst contact op kon nemen en dat de kaart geblokkeerd bleef. Binnen 5 minuten antwoord dat het goed is en ik nu niks hoef te doen. Zo simpel kan het zijn.

Dan is de zon onder en toch echt tijd om te gaan douchen en om te kleden. We gaan bij een restaurant dichtbij eten waar we 2 jaar geleden ook heerlijk hebben gegeten. Daar is niks aan veranderd en gelukkig ook nog steeds authentiek en vriendelijk. We storen ons overigens wel aan 3 Chinese dames waarvan er 2 onderuit gezakt op hun telefoon kijken en 1 de hele tijd keihard naar het personeel schreeuwt als ze aandacht wil. Aan het eind roept ze keihard CHECK OUT CHECK OUT, WE HAVE TO GO! Zo onbeschoft.

Wij eten heerlijk, Maurice taco’s en ik kipfilet met patat. Ik neem wat restjes kip mee voor “onze hond”. Het is zo’n schatje. We zijn nog geen 5 minuten terug of hij komt al aangelopen. Smikkelt van de kipfilet en gaat op de deurmat liggen slapen. Slapen is iets wat wij ook zo gaan doen. Heerlijk in bed luisteren naar het geruis van de zee en dan zo wegdoezelen.

Geschreven door Maurice.Nicole