Vandaag is de laatste dag in Lovina. We hebben geen echte plannen en beginnen lekker bij het zwembad. De meeste gasten zijn op pad dus het is heerlijk rustig. Er zijn genoeg bedjes en we nemen een plek tussen het zwembad en de zee. Hierdoor hebben we profijt van het windje en dat is hard nodig. Het is weer flink warm.

We genieten van dit leven. Een bananajuice aan de poolbar, massage op het strand. Tussen de middag even aankleden en dan lopen we het hotel terrein af voor een lunch en dan weer lekker terug naar het zwembad. Ik heb al een paar boeken uit maar nog genoeg leesvoer op mijn e-reader.

Na de lunch is het een stuk drukker geworden en dan vooral met Nederlanders. Noah heeft heel snel aanspraak met een jongetje en die 2 vermaken zich prima. Tegen een uur of 5 gaan we van het zwembad weg. Ik raak even aan de praat met de moeder van dat jongetje en ze vertelt dat ze een volledig georganiseerde reis hebben geboekt. Ze lijkt wat verbaasd als ze hoort dat wij het helemaal zelf regelen. Hoe doen jullie dat dan met transfers tussen plaatsen vraagt ze. Ik leg het een beetje uit hoe het werkt. Dan vraagt ze of we al bij de Carrefour zijn geweest, zo'n 10 km verderop. Ik zeg, er zijn toch genoeg minimarktjes op straat te vinden. Oh, hebben ze daar dan ook crackers? Ik snap niet zo goed wat ze met crackers wilt dus ik vraag wat ze precies bedoelt. Oh nou, wij houden er van om 's avonds nog een crackertje met kaas te eten. Ik zeg dat ik daar nog nooit opgelet heb, of ze crackers hebben. De jongens nemen afscheid en ik loop min of meer verbaasd teug. Typisch volk die Nederlanders, crackers met kaas als je in Indonesië bent.

Morgen is Noah zijn verjaardag. Ook al wordt hij 13 het is toch wel belangrijk voor hem. Na het douchen en inpakken van de koffers gaan we op pad voor het eten. Hij loopt vast vooruit om pokemons te zoeken en wij hangen snel een slinger en wat ballonnen boven zijn bed. Voor als we terug komen van het eten.

Bij terugkomst speelt hij het leuk mee dat hij verbaasd is want hij had al stiekem zitten gluren vertelt hij later. Het blijft ook een boefje. Het is nu half 11 en wakker blijven tot 12 uur lukt niet, daar zijn we te moe voor. Morgen dus zingen en cadeautje geven.

Selamat tidur!

Geschreven door Maurice.Nicole