Om half 10 staat de taxi klaar om ons naar het treinstation te brengen. Daar zijn we 15 minuten later en dus ruim op tijd voor de nachttrein naar Chumphon. Tegelijk met ons komt er een Nederlands gezin aan met 3 kinderen waarvan de jongste Gijs een heerlijke babbelkous is. Hij kletst ons de oren van de kop en speelt met Noah spelletjes op zijn tablet. Zo gaat het uur wachten snel voorbij. In de trein zijn de bedden al opgemaakt dus we kruipen direct in bed. Noah en ik gaan in de lakenzak liggen. Op zich is het bed schoon maar je weet maar nooit. We weten dat we tot iets voor 3 uur kunnen slapen want om 3.18 uur komt de trein aan op Chumphon. We hebben alle 3 best oké geslapen en Noah moest ik echt wakker maken. Onze coach attendant geeft aan over 20 minuten zijn we er. Er moeten nog 4 mensen uitstappen. Zodra de trein stilstaat beginnen zij te lopen richting de uitgang. Shit, dit is sneller dan 20 minuten en Noah en Maurice moeten snel hun schoenen aan doen. Snel pakken we alle spullen en lopen naar de uitgang. Maar geen perron te zien. We stappen niet uit en blijven vertwijfeld staan. Onduidelijk is het of we er nu zijn of niet. De trein begint weer te rijden en we verwachten het station binnen te rollen. Omdat we niet met 7 man in het tussenstuk kunnen staan zijn wij een wagon doorgelopen. Die coach attendant daar stuurt ons teug want het duurt nog 20 minuten. Leg dat maar eens uit aan die 4 andere personen want dat zijn Fransen en snappen niet wat ik bedoel. Met wat doorduwen gaan ook zij uiteindelijk terug naar hun plaats en wachten we daar inderdaad nog 20 minuten. Stress om niks en goede communicatie ook ;-).

Op Chumphon aangekomen is het dus 3.45 uur en wordt ons verteld dat we om 6 uur richting de pier gaan. Oké, dat betekent dus ruim 2 uur wachten op het vervolg van deze trip. Bij het toilet ligt een dooie rat en er lopen genoeg zwerfhonden rond om van alleen de aanblik al jeuk te krijgen. Nee, wij vermaken ons hier wel.

Er worden tafeltjes en stoelen neergezet en er is een kraampje waar je ontbijt kunt kopen. Er wordt ter plekke ei gebakken en toast gemaakt. Wij kiezen voor een banaan met koffie, thee of warme choco. Het water is goed gekookt en heet dus dat durven we wel aan.

Tegen 6 uur komt er nog een trein aan vanuit Bangkok en ook hierin zitten toeristen die mee gaan. Daar is dus op gewacht. We moeten naar een grote touringcar en om 6 uur vertrekt die naar de pier. Het is een half uurtje rijden en langzaamaan zien we het al weer lichter worden. De nacht is voorbij. Om precies 7 uur vertrekt de boot naar Koh Tao. We hebben 3 uur varen voor de boeg en Noah en ik nemen een half reispilletje. Maurice denkt het te redden zonder.

Gelukkig vallen we al snel in slaap en van de 3 uur slaap ik er ongeveer 2. Het laatste uur kan ik niet meer slapen en ik voel me wat misselijk worden. Droge kaakjes eten en naar de horizon staren. Met de haven in zicht roept Maurice, die achter ons zit, mag ik het zakje! Ik pak snel het plastic tasje wat ik uit voorzorg had meegenomen tevoorschijn voor hem. Hij hoeft niet heel erg te spugen maar wel wat gal. Was die 3 uur toch net te lang.

Bij aankomst op Koh Tao staat er een chauffeur van het hotel te wachten en al snel zijn we dan echt op de plaats van bestemming. We kunnen in 1 kamer de andere moeten we nog even op wachten. Dat is geen probleem want we trekken zwemkleding aan en gaan snel afkoelen in het zwembad.

Door deze lange reis en daardoor korte nacht lijkt het alsof mijn laatste verslag al heel lang geleden is. We zijn ook een beetje het besef van tijd kwijt. Omdat we honger krijgen realiseren we ons dat we niet echt hebben ontbeten en het ondertussen ook lunchtijd is. We lopen van het hotel, wat op een heuvel ligt, naar beneden naar het strand. Dat klinkt simpel maar dat is het alles behalve. We lopen door een soort oerwoud met trappen, steile stukken en houten loopbruggen. Het is echt avontuurlijk.

Na de lunch weer terug naar boven en dat is best pittig. Gelukkig wacht daar een zwembad om af te koelen. De middag slapen en zwemmen we wat. Heerlijk relaxed. Voor de avond wagen we ons weer aan de tocht naar beneden. Onderweg horen we reggae muziek uit de jungle komen en we vinden een bar met een prachtig uitzicht. Een mojito kost 100 baht en smaakt heerlijk. Na de onderbreking gaan we verder naar beneden maar met de belofte om morgen terug te komen!

We eten heerlijk met een prachtig uitzicht over het water en dit is waar wij zo van genieten. De vermoeidheid slaat toe en we gaan lekker naar bed.

Morgenochtend kijken we weer uit naar jullie reacties, erg leuk om te lezen!

Geschreven door Maurice.Nicole