Na de spannende momenten op Schiphol het laatste spannende stuk van de heenreis. Zijn de koffers er. Voor we daar achter konden komen moesten we eerst door de Corona check. Er stonden rijen met stoelen en daar moesten we op plaats nemen en steeds 1 opschuiven. Het ging allemaal snel en we mochten lekker door. Naar de visa in arrival balie. Ook dat ging redelijk soepel en dan de douane. Dat duurde wel wat lang maar ja na deze reis is wachten relatief. Toen het spannende moment, zijn de koffers er. Zoals de meeste weten moet Maurice iedere dag “zijn ringen vol maken” en door het tijdsverschil waren er ineens 6 uur minder omdat voor elkaar te krijgen. Dus ik stond te wachten op de bagage en hij ging “wandelen” over het vliegveld. Ach ja, iedere gek zijn gebrek.

Gelukkig was de eerste koffer in zicht. Dan hadden we in ieder geval de helft van onze spullen want ik had het verdeeld over 2 koffers. Maar niet veel later ook koffer nr 2 op de band. Maurice had weer zoveel procent van de ringen vol dus wij naar buiten. Helaas nog een formulier invullen dat je niks aan te geven hebt en ook dat werd weer gecontroleerd dus in een rij staan. Nou dan toch echt naar buiten waar Wayan op ons stond te wachten. We waren erg blij om elkaar te zien en het zal ook wel door de vermoeidheid komen maar ik was echt even ontroerd. Deze mensen hebben het echt niet makkelijk gehad de afgelopen Corona jaren.

Prima ritje naar ons hotel in Sanur en we kregen nog een prachtig bloemstuk en heerlijk fruit van Wayan. Om ons welkom te heten en te bedanken voor de steun de afgelopen jaren. Na het inchecken slippers aan en lekker even aan het strand nog wat gegeten. De eerste nasi goreng en Bintang zijn een feit.

Maurice ligt al licht te snurken naast me maar zoals altijd maak ik iedere dag een verslag hoe moe ik ook ben. Ik weet dat sommige er echt naar uit kijken. Nu is het toch echt tijd om te gaan slapen. We gaan er 3 heerlijke weken van maken en ik hoop dat jullie een beetje mee kunnen genieten zo.

Geschreven door Maurice.Nicole