Om 9 uur stond de chauffeur klaar. Zoals altijd hier, een andere chauffeur en andere auto dan afgesproken maar geen probleem. Hij vroeg ons wat we wilde doen. Dat hadden we gisteren dus helemaal besproken en konden we nu opnieuw uitleggen.

De eerste stop was een traditionele markt. We keken onze ogen uit daar en hun geloof ik ook als ze mij zagen. Zoveel fruit, groente, kip, vis en wat je nog meer kunt bedenken. Ze willen allemaal dat je wat koopt maar we kunnen er niks mee. Maurice koopt wel wat “kue” en lumpur, 10 stuks bij elkaar voor €0,60,-.

De chauffeur, Ilham, is een echte grappenmaker en hij heeft het steeds over Lombok Ferrari. Hij bedoelt dan paard en wagen. Voor we dat door hadden. Hij spreekt goed Engels en vertelt ons veel van wat we zien onderweg. Erg leuk.

De volgende stop is een traditioneel dorp waar ze weven. Dat herinner ik me nog van ons vorige bezoek aan Lombok, 11 jaar geleden. We kopen een mooi tafelkleed, weg gaan zonder iets te kopen gaat eigenlijk niet.

Dan brengt Ilham ons naar de watervallen. Er zijn er in totaal 5 in Lombok om te bezichtigen en ze liggen niet allemaal bij elkaar. Ik had van tevoren al wat uitgezocht en ik wilde naar 2 die dicht bij elkaar zijn en 1 daarvan schijnt de mooiste van Lombok te zijn, Air Terjun Benang Kelambu. Daar kun je met scooters naar boven en beneden gaan. Dat lijkt ons een leuke bijkomstigheid en dat scheelt een wandeling van 30 minuten. We gaan achterop bij onze gids en een helper. Ze brengen ons naar boven en dat is best spannend want de weg is niet echt geplaveid (understatement). Onderweg zien we wat apen, althans ik zag ze want Maurice moest op de weg letten zei hij. Volgens mij moet de chauffeur dat doen en kun jij rond kijken denk ik.

Bij het eindpunt lag er toch nog een pittige wandeling te wachten met een trap van 157 treden. Naar beneden alles prima maar ik wist ook dat ik weer naar boven moest. Dat voor later.

De waterval was echt prachtig en we hebben niet eerder zoveel pracht en kracht gezien. We hadden onze waterschoenen mee dus daarmee konden we het water in en dichtbij komen. Wat een natuur en zoveel kracht. Ik hoop dat de foto’s het een beetje kunnen tonen. We maken heel veel foto’s en klimmen nog wat naar een ander punt. Onze gids is heel behulpzaam. We drinken bij een klein tentje wat en ik zeg tegen de jongens die daar werken dat ze op een prachtige plek mogen werken.

Dan is het zover. De weg terug. Ik geef aan dat de gids en Maurice hun eigen tempo moeten lopen, dat doe ik ook. Met wat stoppen tussendoor en een hartslag die niet bij te houden is kom ook ik bij de scooters aan. Mijn knie heeft het aardig gehouden gelukkig.

Dan naar de 2 waterval. Minder trappen maar ook beduidend minder mooi. Hier zijn we snel uitgekeken, terug naar de auto.

We stoppen nog bij een hindoeïstische tempel uit +-1700. We krijgen daar een rondleiding. Er liggen 2 tempels naast elkaar en de ene wordt gebruikt door allerlei religies, hindoeïsme, islam, christelijk. Iedereen kan daar zijn geloof belijden. Erg bijzonder, zeker in deze tijd.

Er lopen daar wat kinderen en Maurice deelt pennen uit. Voor we het weten komen ze uit alle hoeken en gaten en zijn we binnen no-time de pennen kwijt.

Dan vinden we het wel mooi geweest. We vragen Ilham om op de weg terug bij een sport zaak te stoppen om voor Maurice schoenen te kopen. Gisteren zag hij daar geen heil in, want ga geen dure schoenen kopen die niet goed zijn. Ik zeg dan koop je goedkope schoenen die niet goed zijn, het is maar voor hooguit 3-4 keer hardlopen. Nou ja dat was toch wel een goed idee. Dus hij heeft mooie schoenen gekocht voor €35,- en het zal mij niet verbazen als hij ze houdt ;-).

We vragen Ilham of hij ons op 4 augustus bij Bangsal kan ophalen en dan naar het vliegveld kan brengen. Dat is het punt waar we met de boot aankomen vanaf Gili Air, onze volgende stop. Hij is blij met de klus en we wisselen telefoon nummers uit.

We gaan lekker even bijkomen bijnier zwembad en Maurice gaat voor een massage.

Als we weer helemaal fris en fruitig zijn gaan we op pad om te gaan eten. We zien een leuke tent waar het ook aardig vol zit. Het zit zelfs zo vol dat mensen weg gaan omdat ze alleen nog binnen kunnen zitten en dat niet willen. Dat zie je niet veel hier. Het heeft ook effect op de wachttijd. Na ruim 3 kwartier komt ons eten en de bruschetta die we als starter hadden besteld komt als we onze nasi hebben. Ach we hebben ondertussen zo’n honger dat we alles op eten. Het is wel erg lekker allemaal.

We nemen nog een afzakkertje in de gezelligste bar van Senggigi, happy bar. Ik neem 2 cocktails en sta bijna op mijn kop. Dat dit laatste stuk van het verslag er nog is gekomen is een wonder.

Morgen een dagje niks hoor, pfff ;-).

PS. Frits, dat is inderdaad een foto van het terrein van ons hotel. Prachtig vind je niet?

Geschreven door Maurice.Nicole