JOm 5.15 uur gaat de wekker. Nog eerder dan dat ik naar mijn werk moet. Hoe bedoel je vakantie. We gaan om 6 uur ontbijten en dan na het uitchecken met de taxi naar het station Hua Lamphong. De trein vertrekt om 8 uur naar Hua Hin. Het is een mooi station maar oud. De trein is denk ik net zo oud. Voor vertrek wordt de buitenkant van de trein schoongespoten aan de voorkant zit een gat want het water stroomt zo naar binnen. De machinist roept even oeh! En daar blijft het bij.

Iets later dan gepland vertrekken we, het lijkt de NS wel. Na een half uurtje komt er iemand langs met wat te drinken en een wit bolletje chocopasta. Dat lijkt dan weer niet op de NS.

Als we een uur onderweg zijn schrikt Noah wakker en roept shit en de stress is aan hem af te zien. Hij heeft wat in de kluis laten liggen in het hotel. Hij heeft 2 nieuwe shirts gekregen en die zijn voor hem zo waardevol dat hij ze in de kluis heeft gelegd, stel je voor dat ze gejat worden. Maar ja, nu liggen ze nog in Bangkok en wij zijn onderweg naar Hua Hin. Gelukkig hebben we een mobiel en spreken ze bij de receptie goed Engels. Er gaat iemand kijken en met de code van de kluis vinden ze de shirts. Ze bewaren het voor ons tot 3 augustus. Dan zijn we weer terug in Bangkok. De opluchting is groot bij ons alle 3.

De trein hobbelt lekker door en we slapen wat en spelen af en toe een spelletje. Helaas verlies ik bijna alles en is het maar goed dat we niet om geld kaarten.

Rond 11 uur krijgen we een lunch. Die bestaat uit 3 bakjes met daarin rijst, chicken curry en iets met zwarte eieren en spicy kruiden. Ik heb de helft van de rijst gegeten. Noah en Maurice hebben ook de curry open gemaakt maar die vonden het te heet om te eten. Het bakje met het zwarte ei hebben we maar dicht gelaten. Ik zag natuurlijk al weer gebeuren dat door het gehobbel die curry over iemand zijn kleren ging maar met wat beleid is het allemaal goed gekomen.

Redelijk op tijd is de trein aangekomen in Hua Hin.

Bijna iedere vakantie val ik wel een keer en deze vakantie is daar geen uitzondering op. Met het uitstappen van de trein glijdt mijn voet van het gladde trappetje en glij ik met koffer en al van 3 treden zo het perron op. Gelukkig stonden er geen 30 Thai dit festijn te bekijken. In de verte hoor ik Maurice tegen Noah zeggen, oh je moeder valt weer. Even later komt hij zelf tot de conclusie dat hij mij misschien had moeten helpen ;-).
Gelukkig niks bezeerd. Een blauwe plek op mijn rug maar dat overleef ik wel.

Uit het station een taxi genomen naar het hotel. Ik heb nog 50 baht van de prijs afgekregen maar heb het idee nog teveel te hebben betaald maar goed. Er was geen meter taxi en we moesten toch mee.

Hotel had wisselende recensie maar wij vinden het hier leuk. Hebben een soort huisje. Beneden is een keuken en een 2-persoonsbed. Boven nog 2 kamers met 2 x 1-persoonsbed en 1 x 2-persoonsbed en een badkamer. Heerlijk ruim en super schoon. Dat laatste vind ik het belangrijkste.

De middag lekker bij het zwembad doorgebracht. Helaas is het niet echt zonnig, sterker nog het is bewolkt en af en toe vallen er een paar spetters regen. De temperatuur is wel fijn door de wind. Niet zo benauwd en plakkerig als Bangkok.

Voor het avondeten gaan we naar Cicada. Een avondmarkt die er alleen in het weekend is. De recensies op TripAdvisor beloven veel goeds en dat komt helemaal uit. Er is een heel gedeelte met allemaal leuke handmade spullen en een gedeelte met allemaal eet tentjes. Je moet bonnen kopen en daarmee kun je het eten betalen. De prijzen zijn redelijk. Je kunt dure vis en oesters eten maar ook een nasi voor 70 baht (€1,80). We nemen alle 3 nasi met soort saté erbij en loempiaatjes. Het smaakt heerlijk. We kopen nog wat leuke souveniertjes en dan is het tijd om een bar te zoeken waar we voetbal kunnen kijken. Onderweg blijkt maar weer hoeveel Noah op mij lijkt want hij verstapt zich en ligt op de grond. Gelukkig geen schade. Klein schaafwondje op zijn knie.

Het is aardig druk in de bar met zowel Kroaten als Fransen. Helaas winnen de Fransen, wij waren voor Kroatië maar het was een leuke wedstrijd om te zien.

Geschreven door Maurice.Nicole