We hebben allebei niet zo goed geslapen en waarom weten we niet. Zal de eerste nacht in een nieuw bed wel zijn.

Het ontbijt is een buffet en daar zijn we blij mee. Gewoon iets pakken wat je wilt en niet of gebakken ei met toast of yoghurt en fruit. We zijn verwend maar dit is gewoon fijn. Het hotel zit vol met Australiërs, net als de rest van Seminyak. Zoals wij naar Spanje of Italië gaan gaan zij naar Bali. Heerlijk lijkt me dat.

Na het ontbijt brengen we de was weg en gaan naar het strand. Vroeger gingen we altijd bij dezelfde jongens een bedje huren maar die zien we niet. Gisteren hadden we al met een jongen afgesproken dat we vandaag bij hem een bedje zouden huren. De prijs voor 2 bedjes is 100k (€6,50j dat is echt weer heel goedkoop. De laatste keer betaalden we 175k voor 2 bedjes. Dus dat is echt goedkoper. We bestellen ook een aantal keer wat te drinken en aan het eind van de dag rekenen we 200k af. Dat is de prijs van 1 bedje op Scheveningen heb ik gelezen. Hier zijn dat 2 bedjes en 6 drankjes.

We zijn hier dus al vaker geweest en “kennen” sommige van de verkopers en zijn heel benieuwd wie weer zien. Al snel zien we “de petten man” en hij herkent ons gelijk. We praten even bij en beloven morgen wat petten te kopen. Hij is tijdens Corona terug gegaan naar Java met zijn gezin. Hij is daar dus 2 1/2 jaar geweest en sinds kort terug op Bali. Sinds 2 maanden zijn de toeristen weer terug en begint het drukker te worden. Al is het nog niet zoals het was. De mensen hier hebben het echt moeilijk gehad. Er komt een verkoper van zonnebrillen en ik wil wel een nieuwe zonnebril. Hij zegt me te herkennen aan mijn tatoeage op mijn arm. Uiteindelijk kopen we er 4, ook 2 voor Knorr en we maken een goede prijs. Hij is erg blij dus we betalen nog iets te veel maar we gunnen het hem en wij worden van die €3,50 teveel voor 4 brillen ook niet arm. De bedjes zijn al goedkoper dan gedacht hahaha.

We doen weinig tot niks behalve Maurice uiteraard, die gaat een uur wandelen. Hij heeft geleerd van de vorige keer en neemt geld mee en drinkt onderweg ergens wat. Als Maurice weg is komt er een verkoper van ijsjes die mij herkent en een dame die armbandjes verkoopt zegt, you have been here before and you’re from Holland. Echt heel bijzonder hoe men je nog herkent na zoveel tijd. We hadden dat al na 1 jaar dat we dat bijzonder vonden maar nu helemaal. 2 dames die “manicure en massage” doen en armbandjes en sarongs verkopen hebben zich aan mij verbonden, Debbie en Karen daar moet ik voortaan iets kopen. Het is me in het verleden wel eens gebeurd dat ik een sarong bij een ander kocht dan degene die ik eerst had gesproken en toen kwam de eerste boos naar me toe. Ik had bij haar moeten kopen. Dat zij niet de sarong had die ik wilde deed er niet toe. Het zijn speciale spelregels hier op het strand.

Voor de lunch lopen we een stukje de straat in. Ik eet lekker saté en Maurice een club sandwich. De rest van de middag lezen en slapen we wat en dan vinden we het mooi geweest. Maurice wil nog even het zwembad in en ik schrijf vast een deel van het verslag.

Weer lekker fris gedoucht wil Maurice lopen naar Jalan Campung Tanduk, een wandeling van minimaal 20 minuten. Halverwege vraag ik me af waarom ik gedoucht heb, jeetje wat is het nog warm. We winkelen daar nog wat en ik koop een tas die ik al graag wilde maar bij de shop bij ons hadden ze die niet in de goede kleur. Hier wel. Het onderhandelen is nog wel even lastig omdat de prijs die ik er voor wil betalen heel ver ligt van de vraagprijs. Uiteindelijk zijn we allebei tevreden.

We eten erg lekker, ik heb iets met kip in lemonsaus en Maurice heeft een seafood kebab. Het meisje wat ons bedient vraagt of we hier eerder hebben gegeten, dat klopt maar een paar jaar geleden. Ze zegt ons te herkennen van voor Corona. Het lijkt ons sterk want we zijn daar maximaal 2 keer geweest maar het zal wel. Ook zij was tijdens de pandemie weer terug naar geboorteplaats en nu erg blij dat ze weer hier is. No work, no money zegt ze. Ze vroeg of dat in Nederland ook zo was. Beetje beschaamd leggen we uit de overheid heeft meebetaald. Dat leek haar ook wel wat.

We wandelen via de weg terug, heen gingen we via het strand, en shoppen nog wat bij de Bintang market. Een grote supermarkt maar ook met souveniertjes, kleding, speelgoed en nog meer zooi. We kopen daar een houten opschep lepel voor de rijst want de vorige is na 2 1/2 jaar wel een beetje op. Vlakbij het hotel drinken we nog een cocktail en Maurice wilde eigenlijk nog wel een massage maar ik voel nog beurs na de massage van gisteren, die hoef ik niet meer hahaha. Na de cocktail lopen we terug en het is mijn enige alcoholische versnapering van de dag maar ik loop alsof ik straal bezopen ben. Mijn benen zijn helemaal pap. Gelukkig hoeven we niet ver meer.

Dan is deze dag ook weer tot een einde gekomen. Het was er weer 1 om op terug te kijken, het voelde als een soort reünie met oude bekenden. Morgen petjes kopen bij de petten man.

Geschreven door Maurice.Nicole