Vandaag was het een reisdag. We waren al op tijd klaar en Wayan was zoals gebruikelijk ruim op tijd aanwezig dus we konden eerder weg dan gepland. Dat was maar goed ook want in het gebied bij Amed was er vandaag een ceremonie gepland en zodanig groot dat de weg afgesloten zou worden en dan hadden we niet eens weg gekund.

Het verkeer was goed te doen en we genoten van alles wat we onderweg tegen kwamen. Onderweg heeft het even flink geregend en dat is altijd listig want de wegen zijn dan wat gladder. Gelukkig is alles goed gegaan. Morgen is er een marathon op Bali en onderweg kwamen we daar al vlaggen van tegen en het terrein waar de lopers zich moeten verzamelen. Echt top temperatuur hier voor een marathon. Wayan zei dat ze al vroeg gaan beginnen, om 6 uur.

In de haven van Sanur gaan Wayan en Maurice de tickets halen die gereserveerd zijn. Dan blijkt dat Maurice tegen Wayan heeft gezegd dat we naar Nusa Penida gaan maar dat klopt dus niet. Nu moeten de kaartjes omgezet worden naar Lembongan. Gelukkig kan dat nog en ook voor de eerste boot die gaat. We hoeven dus niet heel lang te wachten. Tegenwoordig is de haven van Sanur gemoderniseerd. Je krijgt tickets met een QR code, je bagage wordt gelabeld en er zijn allerlei winkeltjes en tentjes waar je croissantjes, chocolade broodjes en smoothies kunt kopen. Ik scoor een leuke hoed en we nemen een smoothie mee voor bij de boot. Wat niet veranderd is is de toch nog steeds aanwezige chaos van mensen die allemaal op hun boot wachten en bij het omroepen van een maatschappij komt vragen of het nou hún maatschappij is. Er staat iemand die roept, express boat en toont een geel label in de lucht. Dan gaan alle mensen die niet met express varen en een rood, groen of paars label hebben ook zich melden. Vervolgens worden ze weg gestuurd maar blokkeren wel de ingang voor de mensen met het gele label. Gelukkig blijven sommige dingen wel hetzelfde. De chaos is compleet als de maatschappij Rocky wordt genoemd met nummer 3. Nu komen ook de mensen met Rocky 2 naar voren en is het helemaal opletten voor het personeel. Uiteindelijk gaat het altijd goed en wij genieten hiervan. Na zoveel keer hier op reis te zijn geweest hebben we wel door hoe het gaat en maken ons niet meer zo druk. Iets na 12 uur wordt onze boot omgeroepen en we checken in.

De overtocht duurt een half uur en in die tijd zit Maurice de door Wayan meegebrachte casave chips en nootjes op te smikkelen. Op Lembongan regelt Maurice gelijk een chauffeur die ons voor 150.000 rupiah naar het hotel brengt. Misschien wat te duur maar hij heeft geen zin om te onderhandelen en hoppa daar gaan we. Het is wel even zoeken naar ons hotel want we zitten wat ver van de weg, en de weg ernaar toe is niet geschikt voor auto’s. Is te smal. De chauffeur helpt wel met de koffers dus dat is erg aardig.

We hebben dit keer een hutje met een beetje zeezicht. Het is echt typisch eiland, klein met een buitendouche en iets minder luxe en comfort wat we eerst hadden. Wij vinden dit helemaal goed en zeker voor 3 nachten. We pakken een deel van de kleding uit en trekken onze zwemkleding aan om bij het strand te gaan liggen. We bestellen ook iets klein om te eten want de lunch is er ondertussen bij ingeschoten. Dan verloopt het zoals altijd. Ik ga lezen en val uiteindelijk in slaap en Maurice gaat wandelen over het strand.

Tegen 17 uur gaan we van het strand af op zoek naar een supermarkt voor wat te drinken bij de kamer. We zitten in een gezellig druk straatje met winkeltjes, restaurantjes en massagesalons. Hier is genoeg te beleven. Het verslag tot hier ben ik aan het typen terwijl ik in de hangmat lig, het kan beroerder.

Dan is het tijd om te douchen. We hebben op zich een prima badkamer maar de kranen en douche is wel aan vervanging toe. We moeten op een stukje met kiezels staan en dat is niet echt fijn, gelukkig hebben we de waterschoentjes dus die komen ook hier goed van pas. Als ik er 2 minuten ondersta is het warme water op. Dat wordt morgen wat als ik mijn haar wil wassen. Maar even kijken of er iets aan te doen is. Het is echt een prima hotel maar zoals gezegd het sanitair is echt aan vervanging toe. De locatie is top!

Als we omgekleed zijn lopen we naar het strand op zoek naar een plek om te eten. We vinden een restaurant met Balinese live muziek. Dan bedoel ik de originele muziek, Balinese Gamelan. We besluiten om daar te gaan eten. Maurice kiest voor nasi goreng met babi belly (gefrituurd ) en saté. Ik neem een salade. We spelen een paar spelletjes qwixx en we winnen er allebei 1. Het eten is heerlijk maar de prijzen liggen hier wel hoger dan in Amed. Zijn inclusief 2 drankjes €20,- kwijt. Dat is voor hier wel aan de prijs. Maar goed nog steeds goedkoop vergeleken met Nederland. Na het eten lopen we naar de straat en wandelen daar nog wat. Omdat ik alleen de salade op heb is er ruimte voor een ijsje. Dat smaakt ons goed. Tijdens het lopen horen we ergens live muziek en dan heb ik het over de gouwe ouwe klassiekers die worden gecoverd. We nemen nog wat te drinken en vermaken ons met alles wat er voorbij wandelt en rijdt.

We maken het vandaag niet te laat en zijn tegen half 11 weer op de kamer. Morgen weer een dag.

Geschreven door Maurice.Nicole