We worden wakker met een beetje regen. We weten dat het hier nooit lang regent en de temperatuur blijft goed. Tijdens het ontbijt vallen er nog een paar druppels maar niet genoeg om binnen te zitten. We kunnen lekker buiten eten. Als we op het strand aankomen zijn de bedjes nog niet klaar, Danny is laat. Hij gaat ze snel neerzetten voor ons en voordat ik goed en wel lig staat Karin al weer voor mijn neus. Maurice is al weer aan de wandel en ik wil wel een manicure laten doen. Ik koop ook nog een nieuw scrunch of hoe heet zo’n haar elastiek en voor 70k zijn mijn nagels geknipt, gevijld en gelakt. Terwijl ze bezig is komt mijn andere nieuwe vriendin Debbie er ook aan. Ze komt er gezellig bij zitten en voor ik het weet hebben we een meiden uitje. Ik moet bij Debbie ook nog wat kopen, uiteraard want ja alles voor “good luck”. Ik koop nog 2 armbandjes en een sleutelhanger. Wat ik er mee moet weet ik nog niet maar mijn hart is er goed voor. We maken echt lol met z’n drieën en terwijl we wachten tot de nagellak droog is, want eerder kan ik geen geld pakken, kletsen we wat. Ze vragen waar ik in Nederland woon en ik leg uit dat we ook bij het strand in de buurt wonen en als ik vertel wat 2 bedjes en een parasol kost bij ons schrikken ze zich rot. Ik vermoed dat het een half maandsalaris is voor ze als het niet een heel maandsalaris is. Ik leg uit dat we meestal alles zelf meenemen aan eten en drinken en parasols en stoelen. Dat snappen ze heel goed. Dan is de nagellak droog en kan ik afrekenen. Ze vertrekken en zijn helemaal blij dat ze zo vroeg op de ochtend al goede zaken hebben gedaan.

De petten man komt langs maar Maurice is nog niet terug. Ik vraag hem later terug te komen en dat is geen probleem. Dan is de rust wedergekeerd en kan ik eindelijk lezen. Als Maurice terug is komt de petten man nog langs en we kopen wel 6 petten bij hem, voor mama (Joyce) en friend (Ferry). Hij is helemaal blij en gelukkig. Het blijft lastig voor ons om te zien hoe hard deze mensen moeten ploeteren om een boterham te verdienen. Iedere dag over dat strand heen en weer lopen en petten verkopen aan mensen die zonder met hun ogen te knipperen 6 petten kopen. We betalen iets meer dan de normale prijs om hem te helpen. Uiteindelijk betalen we nog net geen €5 per pet dus waar hebben we het over maar dit is echt een bedrag wat hij misschien per dag ophaalt normaliter. En dan lopen er nog zeker 3 petten verkopers rond en 3 verkopers van elektronica en wel 5 dames die manicure, massage, armbandjes enz verkopen. Deze mensen moeten allemaal een boterham verdienen maar hoeveel petten, armbandjes en manicures kun je hebben als mens hahaha.

Vandaag gaat een langgekoesterde wens in vervulling. We gaan naar een wedstrijd van Bali United. De wedstrijd is pas om half 9 ‘s avonds maar het is anderhalf uur rijden en we willen er op tijd zijn want we moeten nog kaarten kopen en willen naar de fan shop. Dus om 17 uur staat de chauffeur klaar. We slaan de lunch over en eten om 16 in het hotel. Maurice een pizza en ik weer salade met frietjes. Nog niet zo’n trek in een warme hap op dat tijdstip. Tegen 17 uur gaan we naar de lobby waar de chauffeur ons op wacht. Het is een vriend van onze vaste chauffeur want die kon vanavond helaas niet.

We rijden er inderdaad anderhalf uur over en onderweg zien we al groepjes Arema supporters. Arema is een voetbalclub van Java uit Malang. We zijn daar in 2017 geweest en toen alleen buiten het stadion geweest. Heel grappig dat Bali United nu net tegen hun moet spelen.

We zijn dus tegen half 7 bij het stadion en het was ons niet gelukt om online kaartjes te kopen maar het zou bij het stadion moeten lukken. We zoeken een ticket office maar ons wordt al verteld dat het uitverkocht is, we willen de VIP kaarten en ook die zijn uitverkocht. Jullie kunnen je voorstellen wat er toen uit de mond van Maurice kwam. Al lopend naar het stadion werden ons al kaarten aangeboden maar ja we wilden liever via de officiële weg, toch maar terug naar deze handelaartjes. We vragen aan een mannetje om VIP kaarten en die heeft hij, voor de gewone prijs. Ik vertrouw het niet helemaal maar hij rent al weg om ze te halen. Hij komt terug met 2 A4-tjes wat dus een ticket is. Ik vraag nogmaals of het echt goed is en niet al gebruikt enz. enz. Hij belooft dat het goed is. We nemen de gok en lopen terug naar het toegangshek. Deze is nog gesloten, om 7 uur gaat het open. Nou dan kunnen ze dus ook nog niet gebruikt zijn want er kan nog niemand naar binnen. We beginnen het langzaam aan te geloven dat het goed komt. We lopen een stuk langs het stadion en in de straat eromheen zitten allemaal verkopers met kleine bbq’s saté te bakken. Ze hebben ook drinken en chips. We hebben al gegeten en durven dit sowieso niet te eten. Ze zitten dus langs een pad maar op sommige plekken zitten ze met de rug naar het pad en de voorkant tegen een hek aan. Als je straks in het stadion bent kun je via het hek ook eten en drinken kopen. Het is weer fantastisch geregeld hahaha.

Tegen 7 uur lopen we terug en 2 fans van Arema willen een foto van ons met hun vlag, prima doen we dat toch. Geen idee waar die foto later te zien is.

We kunnen naar binnen en gaan naar de fanshop. We kopen daar 2 shirts voor de jongens (niks verklappen en dit verslag lezen ze toch niet) en Maurice koopt een polo. We hadden op de site gezien dat de wedstrijd om half 9 begon. Op het kaartje stond 9 uur en het bleek half 10 te zijn. Kortom, we waren dus veel te vroeg. Omdat we VIP kaarten hebben mochten we wel in het Bali United café en daar hebben we ons vermaakt. Wat gedronken en Maurice kon het niet laten dus die heeft chicken wings en pisang goreng gehaald.

We zagen dus al veel fans van Arema en we vragen ons af of die allemaal vanuit Java zijn gekomen. Er is in het noorden van Bali een pontje naar Java maar het is dan nog uren rijden naar Malang en het is ook uren rijden vanaf het stadion naar de pont. Voor ons een raadsel maar duidelijk is het wel dat er duizenden fans in het uitvak zitten. En een vlaggen die ze hebben en herrie dat ze maken. Echt fantastisch om te zien. Ook de harde kern van Bali United laat van zich horen en zien. Ik zal filmpjes op mijn insta zetten.

Het niveau van het voetbal is niet hoogstaand maar het niveau van de scheidsrechter was nog slechter. Het is een vermakelijke wedstrijd en de eindstand is 1-2 door een eigen goal vlak voor tijd van Bali United. Volgens ons een onterechte uitslag maar zo gaat het vaker in het voetbal. In de rust zie ik nog een Indonesiër in een Ajax shirt lopen en daar moet ik uiteraard een foto van maken. Hij begrijpt er niks van volgens mij maar dat boeit niet. Maurice heeft een grote bintang gehaald via het hek. Ze maken de fles open en schenken het in 2 plastic bekers en geven dit via het hek door. Hij helemaal blij.

We gaan iets voor tijd al weg want het is ondertussen half 12 en de chauffeur wacht nog steeds op ons. De terugreis gaat iets sneller en met een uur zijn we in het hotel. Ik dus nu het verslag gemaakt en jullie zullen wel denken, komt er nog wat. Tsja, iets later dan dat jullie gewend zijn maar het komt altijd.

Geschreven door Maurice.Nicole