Ons was verteld dat we om 8 uur bij de haven moesten zijn en de boot zou om 9 uur gaan. We hadden al ingeschat dat dit anders zou lopen maar we zijn toch al vroeg klaar en gaan maar naar haven. Het loket is sowieso pas om 8.30 uur open horen we en de boot gaat om 9.30 uur. Ach wat een verrassing. De boot is er iets na half 10 en dat valt ons al weer mee. Deze boot is wel beter dan die van de heenweg en lijkt ook minder heet. We kunnen een goede plek vinden, bij het gangpad en stellen ons in op de anderhalf uur die gaan komen. We gaan eerst nog naar Lombok en daar volgt controle van de havenpolitie. Iedereen moet gaan zitten zodat men kan tellen hoeveel mensen er aan boord zijn. Geen overvolle boten meer zoals vroeger, dat is wel veel beter. Als dit gebeurd is kunnen we vertrekken. Of het nu komt door de film die ik keek oo het tv scherm of omdat de zee wat wilder was of om een andere reden, ik weet het niet maar ik werd zo vreselijk beroerd. Ik haat overgeven dus probeer dat altijd zoveel mogelijk uit te stellen. Ik ben op een gegeven moment naar buiten gestaan voor wat frisse lucht. Ik stond in een soort halletje en kon me focussen op de horizon. Zo ging het een beetje beter maar er was nog een uur te gaan. Niet veel later kwam er een vrouw naar buiten die moest overgeven. Dat deed ze een meter voor mij, half op het dek, half tussen de buitenboord motoren. Er was iemand van de bemanning bij en die hield haar vast. Goed, die lucht van dat overgeven hielp niet echt dus ik weer naar binnen. Maar daar overviel direct de warmte me weer en ik maakte rechtsomkeer naar buiten. Direct na mij kwam een man naar buiten om ook zijn maaginhoud te legen. Dat was echt te veel van het goede en ik ben toch weer naar binnen gegaan. Ik heb daar gezeten met mijn ogen dicht en probeerde aan leuke dingen te denken. Nog een half reispilletje genomen en uiteindelijk na bijna een uur nog heel even in slaap gevallen. Toen we er waren en ik van de boot af stapte was de misselijkheid direct weg. Maurice zei wel dat ik nog heel erg wit zag maar dat trok ook wel weer bij. Zo erg heb ik het nog nooit gehad. Het relaxte gevoel van Air was gelijk weg.

Bij de heenreis werden we al gewaarschuwd dat we geen transport moesten aannemen omdat we dit al geboekt hadden en daar hadden we ook een voucher van. Op het moment dat we uit de boot stappen staan er mannetjes die vragen of je een taxi wil, wij zeggen nee en dan zien we een mannetje staan met zo’n zelfde voucher en daar gaan we achteraan. Ik moet eerst plassen en terwijl ik bij de wc sta roept Maurice mij dat we toch met de verkeerde mee zijn gelopen. Hij ging vertellen hoe lang het wel niet gaat duren met het geboekte transport en dat hij voor 200.000 rupiah per persoon een directe taxi kan regelen. Het is echt slim bedacht om met zo’n zelfde voucher te gaan staan maar wij lopen toch weg bij hem en zoeken ons vervoer. Dit busje brengt ons in 1 1/2 uur naar het hotel dus dat verliep redelijk voorspoedig.

We checken weer in bij het hotel en nadat we min of meer geïnstalleerd zijn nemen we een taxi naar Mall Bali Galleria. Maurice heeft rupiah’s gekregen voor zijn verjaardag en hij wil daar nog wat moois voor kopen. Hij slaagt voor 2 t-shirts van Camel en 2 korte broeken van Billabong. Hij is helemaal blij. We lunchen daar ook nog, wel wat laat maar we hebben ondanks de boot toch wel trek. Ze hebben daar zelfs Hollandse bitterballen op de kaart staan. We nemen weer een taxi terug en als Maurice nog even gaat zwemmen lees ik nog even. Dan gaan we douchen en op pad om te eten. We wandelen best nog een stuk voordat we gaan eten omdat we eerst nog wat winkelen en op het moment dat we willen eten vinden we niet gelijk wat. We komen uit bij een restaurant waar we 2 jaar geleden ook hebben gegeten en het is nog steeds net zo lekker. Na het eten wandelen we weer terug. Halverweg nemen we nog een voetenmassage en bij het strand nog wat te drinken. Zo komt het dat we voor ons doen laat in bed liggen. Het was een lange en vermoeiende dag maar morgen kunnen we uitrusten op het strand. Onze laatste stranddag deze vakantie.

Geschreven door Maurice.Nicole