Ik ben weer op tijd wakker. We gaan er elke avond redelijk op tijd in en zijn dus ook op tijd wakker. Vanmorgen was het wel erg vroeg, kwart over 6. Ik realiseer me dat ik naast het zoemen van de airco ook de zee hoor. Ik slaap hier nu al 5 nachten en dit is de eerste keer dat ik de zee hoor. Of dat het me opvalt in ieder geval. Het is een heerlijk geluid dat wel. Maurice wordt ook langzaam aan wakker en zegt, hé ik hoor de zee. Oké het ligt dus niet aan mijn gehoor. Maurice gaat aan zijn rondje hardlopen om het eiland beginnen en ik loop even mee richting strand. Ben wel benieuwd hoe het komt dat we die zee nu ineens zo goed horen. Het is gelijk duidelijk, de rustige vlakke zee is veranderd in een golfslagbad. Het zijn geen golven zoals in Seminyak maar zeker wel echte golven. Hebben we hier niet eerder mee gemaakt en ik heb toch niet goed genoeg opgelet bij aardrijkskunde om te weten waarom er nu ineens zulke golven zijn.

Ik ga terug naar het huisje en lees nog wat bij het zwembad. Na een half uur is Maurice terug van zijn rondje en als hij gedoucht heeft gaan we ontbijten. Om iets na 9 uur liggen we al weer gestrekt op ons strandbed. Het is weer goed warm en niet zo veel wind dus in de schaduw is het toch het lekkerste. Tegen half 11 pakken we de fiets. We hebben vandaag een goed doel om uit te voeren. We hebben een stapel pennen meegenomen en tijdens onze eerder fietstocht kwamen we langs een basisschool en we hebben besloten om die pennen daar heen te brengen. We fietsen weer hetzelfde rondje zodat we zeker weten dat we langs die school komen. We lopen het schoolplein op en zien een juffrouw zitten met wat kinderen. We geven haar die pennen en ze snapt het meteen (blijkbaar komen er meer toeristen pennen brengen) de kinderen beginnen te roepen en dringen om haar heen om een pen te krijgen. Ze zijn super blij en sommige komen ons bedanken en een handje geven. Het is voor onze kinderen niet voor te stellen hoe blij ze hier zijn met een simpele balpen. En zo arm is het hier nog niet eens echt. We fietsen door en brengen gelijk onze fiets terug naar het stalletje waar we ze gehuurd hebben.

We zijn dan toch wel verhit en nemen een duik in de zee. Althans Maurice duikt en ik dobber. Met snorkelen moet ik wel onder water maar anders vind ik het niet zo prettig in de zee onder water. Normaal kon je zo het water in lopen nauwelijks iets van stenen maar nu moeten we echt onze waterschoenen aan omdat er heel veel stenen zijn aangespoeld. Je ziet iedereen ook erg moeilijk het water in en uit gaan. De golven zijn heerlijk om in te dobberen en ik blijf dan ook wat langer er in dan Maurice. We brengen de rest van de dag zo door als de voorgaande dagen, eten, drinken, zwemmen en kleine dutjes. Uiteraard eten we nog een verse ananas bij onze vaste mannetje. Voor €1,30 maakt die man een verse ananas voor je schoon. Het is toch niet voor te stellen. Ik hou er van.

Dan is het toch echt tijd om van het strand te gaan en te gaan douchen. Ondanks dat we niet veel bij ons hebben moet toch de koffer wel worden ingepakt alvast. Morgenochtend om 8 uur moeten we al weg dus dan is er weinig tijd.

Als we zo goed als klaar zijn wandelen we nog een stukje en gaan ergens wat drinken. We bestellen er garlic bread bij. Je denkt wat kan daar nu mis mee gaan, nou toch nog wel wat. We krijgen 2 geroosterde boterhammen op elkaar en daar tussen zit een soort mengsel wat uit ondefinieerbare ingrediënten bestaat. We nemen een hap en na de 1e hap besluit ik dat het de laatste is. Maurice neemt nog een 2e hap maar die haakt toch ook echt af. Dit gaan we echt niet opeten. We zitten op het strand in het halfdonker dus we moffelen het ergens in het zand weg want het terug sturen vinden we ook zo wat.

We rekenen af en bij het afrekenen vragen ze, zoals wel vaker, waar we vandaan komen. Regelmatig krijgen we als reactie dat Nederland en Indonesië een sterke band hebben. Dat klopt op zich wel maar of wij Nederlanders daar nu zo trots op mogen zijn...... Er wordt ook vaak een aantal woorden opgenoemd die hetzelfde zijn, knalpot, notaris, nota, handdoek al schrijf je dat wel anders ze vinden het ook erg leuk als wij wat woordjes Bahasa Indonesia terug praten.

We wandelen terug naar het hotel en gaan daar eten. De keuken is gewoon goed en dan weten we zeker dat we heerlijk eten krijgen. We kiezen iets van de BBQ en kunnen dan ook van het salade buffet eten. Het smaakt allemaal weer fantastisch. Dan komt het moment dat we gaan afrekenen. Zowel het hotel als de rekening van het eten en drinken van de afgelopen 5 dagen op het strand. Dat klinkt in rupiahs als heel veel geld en voor de mensen hier is het dat ook maar omgerekend naar euro’s valt het echt wel mee. We stoppen een goede tip in de tipbox en nemen met een beetje verdrietig gevoel afscheid. Morgenochtend zien we nog wel wat mensen maar niet iedereen. Omdat het een klein hotel is en we hier natuurlijk best lang zijn geweest krijg je met sommige mensen toch wel wat meer contact. Ze zijn echt super aardig en maken graag grapjes. Zijn zeer behulpzaam en we hebben het hier echt heel erg goed gehad.

Morgen de boot. Nog maar even niet aan denken.

Geschreven door Maurice.Nicole