Eindelijk is het zover. We gaan vissen. Iets waar Noah al een hele tijd naar uit kijkt. We starten de dag rustig en gaan om 8.45 uur ontbijten. Dat blijkt niet heel slim te zijn want ondanks dat je tot 10 uur kunt ontbijten zijn er al veel dingen op en er wordt niet bijgevuld, dat is jammer. Ook het vinden van een taxi die ons naar het vissen kan brengen is een uitdaging. Maurice heeft het adres op internet opgezocht maar het zegt de chauffeur niks. Gelukkig is Joshua er, de enige die fatsoenlijk Engels spreekt, en hij helpt ons verder. Hij zoekt het adres via Google maps en belt een chauffeur om het uit te leggen. Deze brengt ons maar onderweg belt hij nog even met de visvijver voor aanwijzingen. Aangekomen snappen we waarom men het niet zo maar weet. Het ligt heel afgelegen en er is 1 smalle weg naar toe. De mensen daar hebben geen stromend water want we zien ze hun was in de rivier doen, ook zichzelf wassen ze daar.

We kiezen voor de vijver waarin we de vis weer terug gooien en een vaste prijs voor 3 uur vissen afspreken. Het is 100.000 rupiah (€6,50) maar dan blijkt de huur van de hengel en het aas er nog bij te komen. We hebben even het gevoel dat we opgelicht worden maar zodra Noah de eerste vis aan de haak slaat en helemaal gelukkig wordt vergeten we het snel. Ik wil niet vissen, ik vind het zielig. Ik ben vliegende keep met fototoestel en drinken aanreiken. Heb het er maar druk mee. De een na de ander haalt er een vis uit en gelukkig mag ik na vis nr 4 stoppen met foto's maken. Hè hè even zitten in de zon en lezen.

Dan haalt Noah er een hele grote vis uit, ja die moet op de foto en gewogen worden en dan begint de competitie, wie haalt de meeste en de grootste vis er uit. Uiteindelijk halen ze alle 3 er 6 vissen uit en Maurice heeft de grootste, 4,5 kg. Na ruim 2 1/2 uur zijn we het wel zat, al had Noah nog wel uren door kunnen gaan en we gaan lunchen. We bestellen wat nasi goreng, ayam goreng, ketang goreng en tahu penyet. Het smaakt allemaal goed maar de tahu is zo vreselijk pedis dat bij Noah de vlammen uitslaan en er een beetje beroerd van wordt. Die laten we maar voor wat het is.

Er wordt een taxi gebeld en met een half uur zijn we weer bij het hotel. In de taxi hebben Noah, Joyce en ik zo veel lol met een spelletje dat we de slappe lach krijgen en volgens Maurice de chauffeur ons er uit gaat zetten, zoveel herrie maken we.

Na een heerlijke douche nemen we een taxi naar de Malang Olympic Garden Mall. Er zitten veel mooie winkels en ook wat modernere kleding. Maurice koopt een leuk overhemd voor weinig! Op de bovenste etage zitten allemaal restaurantjes en in het midden kun je dan zitten. We kiezen allemaal bij een ander restaurantje wat te eten en moeten totaal €9,- afrekenen en het was nog lekker ook.

Nu zijn we weer terug bij het hotel. Morgen gaan we een dag naar een zwembad en willen we 's avonds eten bij restaurant Tugu.

Geschreven door Maurice.Nicole