Kon minder

Al die hitte van overdag ontlaadt zich vaak in de avond en nacht in de bergen. Het regent de hele nacht flink door, maar tegen de tijd dat we willen opstaan is het weer droog. Laaghangende wolken, maar ook de zon die hoger klimt. Het is een mooi, kleurrijk schouwspel. Ontbijten doen we op de pallets die in de tuin liggen. Donsjas aan! Kon minder... (Gronings voor: dit is fantastisch).
 

Zuur

In vier dagen zijn we de Povlakte en de Apennijnen overgestoken. We voelen wel dat we wat gedaan hebben de afgelopen dagen. Dat motortje van ons gebruikt suiker als brandstof. Dat gaat prima, zolang we er genoeg energie instoppen en zolang we voldoende zuurstof hebben om de afvalstoffen van de verbranding weer af te kunnen voeren. Dat lukt dus niet altijd, met als gevolg: zware, verzuurde benen.
 

Groen

De temperatuur is o.k. Het scheelt toch echt dat we een stukje hoger zitten. Het grote verschil met de Alpen is dat we daar continue aan het klimmen waren om vervolgens heel lang te dalen. Hier maken we flink wat hoogtemeters om ze vervolgens weer allemaal in te leveren in de afdaling, waarna we weer omhoog mogen fietsen. De dorpjes zijn kleurrijk met straten gebouwd op de hitte. De oeroude bomen aan weerszijden van de hoofdstraat filteren het felle zonlicht. Een tunnel van groen, waarin je kunt koelen en ademhalen. Behalve functioneel tegen de hitte verzacht het groen en nodigt ons uit tot vertragen.
 

Dalen

Alsof we met een vliegtuig de landing inzetten. Pistoia ligt ver beneden ons. Remmen los waar het kan en in glijvlucht naar beneden. Een weergaloze afdaling van zo'n 15 km met redelijk asfalt en een waanzinnig mooi zicht op klein Florence, zoals Pistoia ook wel wordt genoemd. Wat een beloning! We zijn aan de andere kant van de Apennijnen. Aan het eind van deze landingsbaan wacht ons hotel. Onze fietsen duwen we de trap op, door het smalle gangetje naar een kamer waar ze de ruimte moeten delen met meubilair dat niet direct nodig is. Fiets op slot, kamer op slot. Wij nemen de lift naar ons verblijf en in no time gaat alles uit, koud water over verhitte lijven en rust! We zijn geland.
Goed idee van Marike om een nachtje extra te boeken. Even een break voor de laatste week naar Rome. Wat zijn we al ver!
 

Pijp leeg

Die pizza als beloning moet maar wachten tot morgen. De puf is eruit en we hebben zelfs geen zin meer om ergens nog een fatsoenlijke maaltijd te scoren of ons noodvoorraad uit de tas van Marike aan te spreken. Het wordt brood, brie, water en wijn. Heerlijk!
 

Morgen

Morgen is morgen. Dan zien we wel weer. Stiekem kijken we wel alvast een beetje vooruit. Wat kunnen we verwachten de komende week? We kijken zelfs al een beetje naar de terugreis. Die hebben we niet gepland, omdat we geen einddoel vast willen leggen. We gaan het zien. Nu is nu. Morgen rust! Morgen rust?

Geschreven door Jan-Marike.waar.we.fietsen.is.de.weg