Zwitserland

Om 10.00 uur fietsen we al Bazel in. Waar we grenscontroles hadden verwacht blijken die volledig afwezig. Vanuit Frankrijk fietsen we een piepklein stukje door Duitsland (Weil am Rhein) om vervolgens grenzeloos over de prachtige, speciaal voor wandelaars en fietsers gebouwde 'Dreiländerbrücke' Bazel en dus Zwitserland binnen te fietsen. Voelt als een mijlpaal. Dat we op eigen kracht met de fiets van ons vlakke Nederland naar dit echte Alpenland zijn gefietst, onvoorstelbaar... We lunchen aan de Rijn voor we ons aan de tramrails en de oude binnenstad wagen.
 

Rijn rein?

Recht voor ons zwemmen een aantal vrouwen met de stroom mee midden in Bazel in de Rijn. En daarna nog meer. Het lijkt een soort van gewoonte te zijn hier. Lekker zwemmen in de Rijn.
Wanneer we 's middags verder fietsen zien we stroomopwaarts alle grote chemieconcerns pal aan de Rijn zitten. Ik heb altijd begrepen dat we in Nederland steeds moeilijker drinkwater uit de rivieren kunnen halen vanwege de lozingen stroomopwaarts... Bbbbbrrr, koud water (dat is vast wel lekker), maar hoe rein is die Rijn?
 

Bronwater

Dit is Zwitserland. Het is echt zo: keurig aangeharkte stadjes en ontzettend goed georganiseerd. Bij binnenkomst van ieder dorp grote borden met de kerken die er zijn en wanneer je bij wie de dienst kunt volgen. De keuze is reuze. Calvijn lijkt in alle varianten goed vertegenwoordigd, net als de katholieke kerk, die dan weer gewoon één kerk is. Geen niet westerse godsdiensten gezien op die borden. Waarom al die moeite voor je eigen cluppie? De bron is voor ons allemaal dezelfde toch?
Hier mag je dat ook letterlijk nemen. Bijna in ieder dorp kunnen we recht uit de bron water tappen. Heerlijk, koud, voor wie dan ook. Die bron, die maakt geen verschil, zij laaft iedereen die dorst heeft.
 

Pittiger

Het is niet vlak meer. Regelmatig staan we op de pedalen voor wat langere, of korte en dan toch ook pittige, klimmetjes. Ik verteer de hoogtemeters en de kilometers heel goed vandaag. Marike ook, maar die wordt meer geplaagd door de warmte. IJs onderweg op een terras aan de Rijn is dan de perfecte koeling. Na 90 km. vinden we in Waldshut (We zijn even overgestoken naar Duitsland) een camping waar al een heleboel fietsers staan, die de Rijnroute fietsen. 's Avonds spreken we een stel uit Canada. Ze zijn laaiend enthousiast over Europa en de manier waarop je hier kunt fietsen. En dat snappen we wel: steeds meer aparte fietspaden of autoluwe wegen zijn in bewegwijzerde routes opgenomen. Dat is vooruitgang! In Canada en andere delen van de wereld is dat ondenkbaar. Zelfs wij zijn verrast door de véél betere infrastructuur voor fietsers in zowel Frankrijk, Duitsland als Zwitserland dan we van eerder kennen. Benieuwd hoe dat straks in Italië is.

Maar eerst nog even de alpen over... We hebben er zin in en zijn er ook wel een beetje 'bang' voor.

Geschreven door Jan-Marike.waar.we.fietsen.is.de.weg