Van Draguignan naar Cagnes-sur-Mer aan de Côte d’Azur is slechts 82 km maar we doen er inclusief boodschappen 3 uur over. Dat zegt wat over de route. Smalle wegen, die slingeren in het bergachtige landschap door dorpen met veel drempels. En bij drempels rem je met een camper af tot max 15 km per uur anders stuitert je inventaris hard in de kastjes en moet je daarna heel voorzichtig de deur van je koelkast openen.
Côte d’Azur is geen voor de hand liggende keuze voor ons. Om erdoorheen te rijden, misschien. Maar kamperen… De reden is dat we hier heen rijden is Julia en Sebastiaan hebben bedacht dat ze een weekje in Nice op vakantie gaan. We zijn in de buurt en het lijkt ons leuk om ze daar te verrassen. Kamperen in Nice bestaat niet. De dichtstbijzijnde camping ligt in Cagnes-sur-Mer, 15 km van het centrum van Nice. En 5 km van de Middellandse zee in een smal dal. ’s Avonds fietsen we naar de zee via het oude centrum Cagnes-Haut. En dat ligt inderdaad hoog met het oude Grimaldi-kasteel op de top met steile, schattige straatjes eromheen. Langs de zee is er een heus fietspad op de boulevard naast het kiezelstrand. We zitten dicht bij het vliegveld van Nice, we zien de vliegtuigen landen en opstijgen. Zondagochtend komen daar Julia en Sebas aan.
Nu er een apart fietspad is en we niet in het drukke verkeer hoeven te mengen, besluiten we vroeg op te staan en naar Cannes te fietsen. En Wil kan daar met zijn drone filmen. Nice is vanwege het vliegveld een no-go area. Om 9 uur is het al druk op de boulevard. Er wordt gesport: veel joggers, wandelaars, fietsers, skaters, rolschaatsers en al veel zwemmers. Een man en een vrouw komen op skeelers langs met ieder een buggy. Schattig denk ik. Als ik ze later inhaal zie ik dat er geen kinderen in zitten maar een zwaar gewicht. De buggy’s zijn blijkbaar zoals stoelen op het ijs om te leren schaatsen. De borden langs het fietspad manen aldoor niet harder dan 10 km te fietsen. Geen fietser of elektrische stepper die zich daaraan houdt. Het is wel opletten want mensen die het strand zien hebben alleen oog voor de zee en steken blind het fietspad over. Dat geldt ook voor automobilisten die een vrij plekje zien aan de rand van het strand. Of spontaan hun deur opendoen als langsfietst. Beschamend steken ze dan hun hand op – sorry niet gezien. De remmen zijn vandaag meermaals getest. En ondertussen kijk je zelf ook aldoor naar de zee en alles wat er op het strand gebeurt. En ondertussen raast het autoverkeer vlak naast je. Na 20 km is mijn hoofd op. Een beetje verdoofd zit ik op een terrasje met een bak koffie. Ik moet echt schakelen na de rust van de vorige camping naar deze drukte. We fietsen verder langs havens met voornamelijk speedboten – van 7 meter tot joekels met 5 etages met personeel. Langs kiezel- en zandstranden waar badgasten zich met parasols beschermen tegen de scherpe zon. In Cannes wordt het zandstrand langs de boulevards overwegend bezet door clubs die strandstoelen met parasols verhuren. Het verkeer is hier wat minder doordat de politie met een afzetting er eenrichtingsverkeer van heeft gemaakt. We gaan zitten op twee gietijzeren stoelen die in de schaduw van palmbomen staan en bekijken het flanerende publiek. Opvallend zijn de militairen die met kogelvrije vesten en grote geweren tussen dat publiek lopen. We blijken precies voor het Carlton Hotel te zitten en kijken uit op de toegang van een beachclub waar het botoxgehalte hoog is. We kiezen een andere club voor een drankje. Hoewel ze liever eters willen mogen we wel dicht bij de trap zitten met vele rijen tafeltjes en daarvoor de strandstoelen tot aan de zee. Het is dat we dorst hebben. Vooraf hadden we het idee om de meegenomen badkleding in het toilet aan te trekken maar dit nodigt totaal niet uit. Na deze korte break fietsen we ongeveer dezelfde weg terug - via Antibes langs de kust. Terug in Cagnes (duidelijk minder pretentieuze omgeving) met ruim 60 km in de benen trakteren we ons op een ijscoupe. En op de camping springen we in het zwembad en kunnen we in de schaduw op een ligbed liggen. Veel aantrekkelijker dan een kiezelstrand in de volle zon.
Zondag. Julia en Sebas zijn om 9 uur geland, lees ik in een app-bericht. “Welkom in Frankrijk” met daarbij een foto die ik gisteren maakte van de boulevard - ervan uitgaande dat Nice een vergelijkbare boulevard heeft. “Zijn jullie in Nice? Waar dan?” Goed gegokt. “Nee, we zitten in een dorpje verderop en fietsen straks naar het museum voor moderne kunst in Nice.”. Een uur later ontmoeten we elkaar op een terras midden in het oude Nice. We spreken af om ’s avonds samen te eten. We gaan het museum in en Julia en Sebas gaan Nice verkennen. De boulevard langs de kust kan dan wel inwisselbaar zijn, de stad is het zeker niet. Ik had aangenomen dat de badplaatsen Cannes, Antibes en Nice vergelijkbaar zijn. Nee dus. Cannes en Antibes zijn mondaine badplaatsen. Nice heeft veel meer. Dit is beslist een leuke stad voor een stedentrip. Het oude deel vol kleine straatjes, winkeltjes en restaurants die hun tafeltjes in kleine zijstraatjes zetten. Met als gevolg dat fietsen een uitdaging is. We slalommen tussen wandelaars en etende mensen. Een beetje ongemakkelijk, dus wens ik mensen “bon appetit”. Maar er rijden zelfs fietstaxi’s tussendoor. Het museum zit op de rand tussen het oude en het moderne Nice met brede straten, 19e-eeuwse huizenblokken, trams en grote modehuizen.
Het museum is gewijd aan Popart. Jaren ’60 kunst met stripverhaal, reclame als inspiratiebron. Grote namen zijn er te vinden Warhol, Lichtenstein, Oldenburg, Christo. Hoewel veel van die kunst decoratief was, sloot het ook aan bij maatschappelijke thema’s als vrijheid, seksuele revolutie en vrouwenemancipatie. Rond die laatste thema’s is tijdelijke tentoonstelling van vrouwelijke popart-kunstenaars. O.a. Axell, Boty, Wilke, De Saint Phalle. Gecombineerd met de vrouwen die grenzen verlegden zoals Jane Fonda, Emma Peel. Een van de getoonde werken is een video die expliciete beelden vertoont van vrouwen die van seks genieten – achter een gordijn. Anno 2021 is het blijkbaar nog steeds aanstootgevend. En dan de verrassing – op de bovenste etage kun je naar buiten en de stad bekijken.
De rest van de middag fietsen we rond door Nice, doen ‘n terrasje en gaan eten op straat. We delen gegrilde inktvis, tempura van groenten, buikspek, vis etc. Het water loopt me nu nog in de mond. Ondertussen lopen de Italiaanse fans al langs met vlaggen want de EK finale begint zo. Wil en ik fietsen de 15 km weer terug naar onze camping en verbazen ons hoe druk de boulevard en de zee nog is. De volgende dag hebben we afgesproken dat Wil en Sebas fietsen naar het Museum du Sport dat in het stadion van Nice zit. Sebas leent mijn fiets en helm. Beide eigenlijk te klein maar voor de 15 km goed genoeg. Julia en ik bezoeken de Russisch-orthodoxe kathedraal en daarna nog een oude villa in de stad. De kathedraal is met zijn ui-torens een vreemde verschijning in Nice. En zo uitbundig als de buitenkant is, zo intiem is de sfeer binnen. Er staan een aantal vrouwen met hoofddoek te reciteren. Ze staan want kerkbanken ontbreken. En wat we niet weten is dat we door het bezoek ook in Rusland zijn. De kerk staat nl op Russische grondgebied. In de 19e eeuw toen in Nice vorsten en graven uit vele landen overwinterden, overleed de zoon van de tsaar hier. De tsaar kocht een groot stuk grond, bouwde er een kathedraal, en vroeg de Russische gemeenschap in Nice om ervoor te zorgen. Poetin vond dat de Russische staat eigenaar is van kerk en grond en legde beslag op de inventaris van de kathedraal. Na jaren procederen valt de kathedraal nu onder het gezag van de Russische kerk en is de Russische staat eigenaar van de grond. De villa in het oude centrum is niet zo bijzonder. Het geeft wel een idee hoe de adel woonde voor de Franse Revolutie. De tijd van de rococo met overdadige versieringen van plafondschilderingen, wandtapijten, baldakijnen etc. Het herbergt ook een grote verzameling oude muziekinstrumenten waarvan een aantal zijn “uitgestorven”. Wat te denken van de Serpent (slang). Onze laatste avond samen eten we Indiaas in een vrolijk versierd zijstraatje. Morgen gaan we verder, inderdaad naar Italië.

https://youtu.be/eUPuiHj-STI

Geschreven door Hellie