De stadscamping van Épinal ligt dicht bij de snelweg naar het Zuiden. Dat betekent dat veel vakantiegangers (vooral Nederlanders) het als doorreiscamping gebruiken en er alleen slapen. De camping speelt er ook handig op in door pizza's te verkopen op het terras. En ze spelen in op de groeiende trend van campers. De camping was oorspronkelijk groter. De helft zit nu achter een hek en is een geasfalteerde camperplek geworden. Wat inhoud dat je tegen een gering tarief kunt overnachten (12 euro en de slagboom van het terrein gaat open). Er is elektriciteit, je kunt je camper lozen en tegen betaling water tappen. Fransen zetten veel vaker hun camper op zo'n plek. De kwaliteit verschilt per plek. Het kan een parkeerplaats zijn bij een haven of een stadion. Soms met toilet en douche, soms met waterpunt, soms elektriciteit. En het tarief verschilt van een paar euro tot bijna 20 euro. Wij gebruiken die eigenlijk zelden. We hebben wel eens bij een pretpark op de parkeerplaats overnacht om er 's morgensvroeg als eerste in te kunnen. Wij staan liever op een camping waar je gras voor je deur hebt, een douche is, toezicht op je spullen als je een dag gaat fietsen. En je zit niet met je stoel op straat (soms letterlijk). Het voelt gewoon relaxter. En die doorreizers zien niet wat een prachtig gebied en een leuk stadje aan de Moezel dit is.

Zaterdag volgen we een mountainbikeroute die we op internet hebben gevonden en die door de uitgebreide bossen (Vogezen) aan de oostkant liggen. We fietsen over steenachtige paden die gebruikt worden voor bosbouw en doordat het heuvelachtig is, fietst het zwaarder. Na een uur zegt de route dat we rechtdoor moeten maar het pad ziet er nauwelijks gebruikt uit. We fietsen een stukje totdat het pad gewoon stopt. We fietsen terug en nemen een ander pad dat dezelfde richting in gaat. We moeten nl. naar een tunneltje onder de snelweg door. Dat pad heeft last gehad van veel regen en wordt steeds modderiger. Gelukkig gaat het bergafwaarts en is het een beetje glibberen. Tot we bij een grote modderplas komen waarvan we de bodem niet kunnen zien. We sleuren onze fietsen door de modder terwijl we met onze voeten op de helling tussen de bomen en struiken onze weg vinden. Dat wordt straks fietsen wassen. Een eind verderop komen we borden tegen die waarschuwen voor schoten en daarmee risico op dood. We hadden bij de route wel gelezen er mogelijk militair gebied was maar via de kaarten van de drone konden we geen defensieterrein vinden. Wat hier dan precies aan de hand is, blijft onduidelijk maar aangezien het zaterdag is en op het bord staat dat het risico alleen van maandag tot vrijdag is, fietsen we gewoon het gebied in. Het zijn lange brede paden waar bosmachines doorheen kunnen. Het is een donker dennenwoud waar zelfs vogels maar af en toe fluiten. Verder is het er heel stil. Na een tijdje steken we een drukke weg over en tijden het volgende bos in. Daar zien we bordjes Grands Douglas. Als onze route afwijkt besluiten we de 300 mtr door te fietsen en zien we een aantal hele grote sparren waarvan de stammen oprijzen en als je je hoofd in je nek legt zie je dat er ook nog groene naalden aan zitten. Onze fiets-tomtom past de route aan en we volgen fietsend het wandelpad naar de rotsen van Charlot. Pittig door de vele boomwortels. Het groene mos en het gefilterde licht maken het ook prachtig. Bij de rotsen stroomt een beekje. Daar zien we het mountainbike-teken (driehoekje met 2 rondjes er onder) dus volgen? We lopen een stukje de route want er liggen boomstammetjes om over het beekje te gaan en verderop nog een keer. En dan zien we alleen nog maar rotsblokken waar de route blijkbaar overheen gaat. Nou dat gaat ons te ver. Die zware elektrische fietsen (ruim 25 kg) neem je ook niet even op je nek. Dus gaan we wandelend en fietsend terug naar de grote sparren en terug naar de oorspronkelijke route. Na ruim 30 km, 300 meter stijgen en evenveel dalen, komen we terug op de camping. Na de fietswasbeurt ploffen we op onze stoelen. Een ding is zeker. Morgen kiezen we een gewone fietsroute.
We zitten op een paar honderd meter van de ruïne van een middeleeuws kasteel dat zo'n 75 meter hoger ligt dan de stad. De ruïne ligt in een park met boerderijdieren en speeltuin. Begin van de 19e eeuw was de Engelse landschapstuin in de mode die bij voorkeur een ruïne had. Het is de tijd van de romantiek, Goethe. En was er geen voor handen, dan bouwde men er gewoon een. Hier waren de resten van het kasteel de aanleiding voor een rijke bankier om in 1830 de 20 ha op te kopen en er een romantisch park van te maken. Het uitzicht vanaf de vervallen muren is prachtig. De ligging van het kasteel is uiteraard strategisch. Niet alleen de Moezel is te bewaken maar en vanuit dit kasteel controleerde de kasteelheer destijds ook de valleien van Ambrail en Saint-Michel.
https://youtu.be/lxNkliGe6fY

Vandaag, zondag, zoals gezegd een gewone fietsroute. We fietsen westelijk vanuit Épinal. Vanaf de Moezel volgen we een stukje Canal de l'Est naar het stuwmeer van Bouzey. Dat kanaal dat eind 19e eeuw is gegraven, loopt van de Maas naar Lyon. Dat is ook de eindbestemming van de boot Frya. De Nederlandse eigenaren moeten daarvoor alleen in de komende twee kilometer nog 10 sluizen passeren om 30 meter te stijgen. Ze zijn zo'n 10 minuten per sluis bezig dus die zijn nog een tijdje zoet. De omgeving van het kanaal na de sluizen zijn vooral bomen en hier en daar een brug, niet heel prachtig. Het is een vorm van slow-reizen met weinig ruimte voor improvisatie lijkt me. Niet mijn ideaal. Als we in de buurt van het stuwmeer zijn gaan wij een hapje eten terwijl de Frya waarschijnlijk met de 5e sluis bezig is. Het stuwmeer zal normaal een toeristische omgeving zijn met campings en verhuur van fietsen, kano's en boten maar het seizoen is nog niet begonnen. We zijn de enige niet frans-sprekenden op het verder volle terras. We fietsen een stuk om het meer en gaan dan via asfaltweggetjes door de heuvels terug naar Épinal.
We gaan op zoek naar een sterke gratis wifi want die heeft de camping niet. Het uploaden van het filmpje over Épinal duurde zo'n 6 uur. En we willen graag Formule 1 zien. De gemeente heeft free wifi points maar op het eerst plein is dat punt niet de vinden. Op het tweede plein vind ik 'm wel maar Wil Rene is al een café binnengelopen waar een tv aan staat. Of we de Grandprix mogen bekijken. Dat mag want zijn gasten zitten toch op het grote terras buiten. En zo zien we in een saaie race Verstappen winnen en hebben we toch niet gemerkt dat het ondertussen geregend heeft. De fietstocht was ongeveer even lang als gisteren maar door de kwaliteit van de weg zijn veel fitter. De komende dagen gaat het hier regenen dus tijd om verder te gaan.
https://youtu.be/bZYU3KW47zg

Nou die regen komt 's nachts al met bakken uit de lucht. Het is grijs maar niet koud. Zo rond de 24 graden. Eind van de ochtend breken we op en rijden verder naar het zuiden, de tolweg vermijdend. Halverwege zoeken we een McDonalds op zoals vanouds omwille van de wifi. Het tweede filmpje wordt op youtube gezet. Daarna regent en miezert het de hele weg. Rond 4 uur zijn we het wel zat en zoeken een camping net iets boven Bourg-en-Bresse. De vooruitzichten zijn hier nog steeds regen dus morgen zakken we verder af.

Geschreven door Hellie