Orange heet de door de Romeinse veteranen gestichte stad, waar we vandaag zijn. Althans zij noemden het Arausio, dat in de Middeleeuwen Aurengie werd en nog later Orenge of Aurenja in de lokale taal. Die romeinen bouwden er oa een theater en een triomfboog die er beide nu nog staan. Het theater en de boog overleefden de bisschoppen, de plunderingen van stammen van de Vandalen, de pest, de godsdienstoorlogen, de vele belegeringen van de koning van Frankrijk, de Franse revolutie en WOI en II. Een muur van 36mtr hoog en 103 meter breed doorstaat al die gebeurtenissen. Het is nu weliswaar een bezienswaardigheid maar er worden nog altijd voorstellingen gemaakt. Nu bouwen ze op voor een concert van Brahms maar over een maand draait David Guetta hier. Om het nog beter te overzien fietsen we de 50 meter tegen de heuvel op waar de tribune tegenaan is gebouwd. En daar liggen de restanten van een fort dat maakt dat wij oranje als nationale kleur hebben.
In de 16e eeuw bouwt een Nassau die het vorstendom bezit, een groot fort. Zijn neef Willem de Zwijger (of beter bekend als Willem van Oranje) erft Orange (1544) en mag zich dan prins noemen. De Franse koning Lodewijk XIV belegert bij iedere oorlog tegen Nederland ook Orange (zo'n zes keer) en bij de vrede van Utrecht (1713) vervalt stad aan Frankrijk. En zoals gezegd van dat fort is weinig over, de naam en de kleur zijn wij Nederlanders sindsdien blijven gebruiken.
https://youtu.be/H77JXy7HEkw

Het gebied tussen onze camping en Orange wordt gedomineerd door wijngaarden en wijnhuizen. Zo ver je kijken kunt zie je druivenstokken in rijen staan. Alle grond is in gebruik voor wijn. Er staat bijna geen boom rondom de heuvel waar Châteauneuf-du-Pape op gebouwd is. We kiezen een kortere route op de terugweg. En tja die kortere route begint wel met asfalt maar wordt al sneller een tractorpad. En zoals je op de foto van wijngaarden kunt zien liggen er kiezels en witte stenen tussen de ranken. Nou die stenen vormen het fietspad. Dus stuiterend tussen de wijngaard zoeken we een route naar beneden. Nou sneller was het zeker niet. Châteauneuf-du-Pape is een merknaam voor wijn, eentje in het duurdere segment. Flesje kost al gauw tussen de 20 en 400 euro. Het is wat de gek er voor over heeft. Nou ik niets.
Zondagochtend regent het. Niet hard maar genoeg om nat te worden. We stellen het plan om naar Avignon te fietsen uit tot de middag. Het lekkere is dat de temperatuur zo'n 5 graden zakt tot zo'n aangename 25 graden. Het pausenpaleis hebben we een aantal jaren geleden bezocht. Middeleeuwse intriges met koning en pausen in de hoofdrol. Nu toeren we per fiets rustig de stad door waar de terrassen vol zitten, met zowel toeristen als lokalen. We gaan ook op zoek naar de Pont d'Avignon (van het liedje) en bekijken m vanuit de lucht. In een zijstraatje zit een Indiaas halal afhaalrestaurant die ook een paar tafeltjes heeft staan. De recensies op google zijn ok dus eten we daar wat.
https://youtu.be/MBRmueBHmWo
Maandag fietsen we een rondje langs dorpen. We zijn weer op tijd vertrokken want het kwik zal weer de 30 aantikken. De mist hangt nog over de velden na de regen van gisteren. De dorpen hebben alle een kleine kern met van die nauwe gebogen straatjes, een plein voor de kerk met platanen en een bar-tabac. Op een van die pleintjes drink ik koffie en bedenk dat ik nog een spa rood voor onderweg wil. De spar zit een paar straten verder. Als ik mijn fiets voor het supermarktje parkeer en mijn rugzak uit de fietstas wil pakken, realiseer ik mij met een schok dat die nog onder het tafeltje staat. Shit! Ik race terug (als een idioot volgens Wil René). Gelukkig staat mijn tas nog onder het ronde metalen tafeltje met het lege kopje op het blad. Poeh, voor hetzelfde geld had ik het pas drie dorpen verder gemerkt.... Het aandeel wijngaarden in het landschap is kleiner geworden, er zijn meer bomen en er groeien andere gewassen. Een veld met bloeiende zonnebloemen, een akker met lavendel - al ziet die er groener uit dan we onderweg zagen. Maar je ruikt zeep. En aldoor de Mont Ventoux op de achtergrond. Dan komen we op een fietssnelweg naar Carpentras. Goed asfalt met "verzorgingsplaatsen (P)" en zelfs een viaduct. Alleen af en toe hinderlijke poortjes omdat er toch een gelijkvloerse kruising is. Als we op twee derde zijn, zie ik in eens een oud stationsgebouwtje en valt het kwartje. We rijden op een voormalige spoorbaan. Het volgende dorp is Sorgues. Langs de weg staan dranghekken, en nog meer. We stoppen om het A4-tje van de vergunning te kunnen lezen. Conclusie: overmorgen start hier de tour de France. Even verder op kun je er niet meer om heen. Overal dranghekken, een tribune voor het oude stadhuis, foto's met oude fietshelden op muren, winkels met versierde fietsen voor hun deur en een heus levensgroot logo. We hebben ooit eens per ongeluk de tour gekruist. De weg was afgezet dus zijn we gaan kijken en dan moet je op het moment suprême opletten want het peloton zoeft in een paar tellen voorbij. Eén blur. Je herkent geen enkele renner. Dus overmorgen zijn wij er niet bij. Sterker nog we rijden zo'n 200 km oostelijk. Het departement de Vaucluse uit, de Var in.

Geschreven door Hellie