We nemen afscheid van Wil z'n familie met het eten van Indiase Thali en enorme ijsjes als toetjes. Voor het eerst maakte de ijssalon doggy bags. Woensdag eind van de middag rijden we naar Venlo voor mijn tweede spuit. We hebben nog een camping tussen Sittard en Geleen geregeld. Ik ben benieuwd naar die oude mijnwerkerssteden die tegenwoordig een gemeente zijn. We fietsen als eerste door Geleen wat werkelijk een hele sombere stad is. Het grijze weer helpt ook niet. Maar het nodigt niet uit om zelfs maar koffie te drinken. We fietsen door naar Sweikhuizen en halverwege de helling eten we daar 'n kop soep bij het beeld van de markante dorpspastoor Emile Thissen. Op het plateau ziet Wil ineens in de verte een Zeppelin. Terwijl ik snel een foto maak voordat die achter de bomen verdwijnt, haalt Wil z'n drone te voorschijn. Maar tegen de tijd dat die de lucht in is, is die zeppelin nergens meer te zien. We blijven de lucht scannen op weg naar Sittard maar die blijft grijs met hier en daar een vogel. Sittard is een hele andere stad, veel levendiger, interessanter, afwisselender. Op een terras kijken we hoe de markt wordt afgebroken terwijl de terrassen zo snel mogelijk weer bezit nemen van het plein terwijl de zon af en toe door de wolken heen breekt. Langs de weg heb ik een poster zien hangen met de fascinerende kop Kunst & kunststof, ontwerpen voor een betere wereld. Het is een titel van een tentoonstelling. Uiteraard moeten we ons eerst digitaal aanmelden en wachten op bevestiging. Dat laatste slaan we over en gaan direct naar de Hogeschool, annex filmhuis, annex museum. De tentoonstelling laat werken zien van jonge kunstenaars die plastic hergebruiken of het thema agenderen. In een installatie eten meelwormen piepschuim verpakkingsmateriaal, worden vervolgens zelf verwerkt tot hamburger die verpakt zit in... jawel piepschuim. Een prachtige fotoserie van portretten van oude meesters (Van Eyck, Vermeer, Rembrandt) waar de zijde en katoenen stoffen zijn vervangen door bubbeltjes plastic en kunststof verpakkingen. We hadden aanvankelijk gedacht nog een paar dagen te blijven maar het buitenland lonkt. We twijfelen tussen Duitsland en Frankrijk. We overwegen zelfs te tossen. Maar we kiezen voor het ongedwongen Frankrijk waar we zuidelijk willen afzakken. Maar eerst maar eens de grens over....
Niet een maar drie grenzen. Eerst naar België waar we dwars door Luik langs de Maas rijden, dan via Luxemburg om te tanken (scheelt toch weer 20 cent de liter). Om vervolgens Frankrijk in te rijden. We zijn onderweg niet de enige Hollanders, al neemt het aantal zienderogen af als we Nancy passeren. Het zijn meer Belgen die ons met wielrenfietsen passeren. Op weg naar de tour?
We zijn voor ons doen vroeg vertrokken (9 uur) en zijn het om 14 uur wel zat. Het wordt de stadscamping van Epinal. Uiteraard reserveren we niet en er is ook plek zat. Er staan vooral Nederlandse campers. Vanavond fietsen we naar het centrum om lekker te gaan eten. We vieren dat we al weer 10 jaar getrouwd zijn. Toen kampeerden we met veel mensen het weekend in Millingen aan de Rijn. Mooie herinneringen. En dat we elkaar komende maand, 29 jaar geleden, leerden kennen .... op vakantie. Alsof ze daarboven ons een mooie avond willen bezorgen want de zon schijnt op het terras van het restaurant dat we gekozen hebben. Wel een beetje drukke weg maar de eigenaresse zegt dat dat over enkele minuten stopt. Vreemd kijken we haar aan. Op de weg langs de Moezel staan de auto's bumper aan bumper. En dan loopt ze naar buiten en zet een hek op de weg. Later ontdekken we dat de hele binnenstad met hekken om 19 uur autovrij is gemaakt. Het eten is heerlijk: courgetteflan met geitenkaassaus en Parmezaanse koekjes vooraf, kalfsvlees met bietenpuree en gebakken gnocchi en citroentaartje met basilicumslagroom toe. Voor Wil mag het simpeler: keuze van de slager met friet en chocolade dessert. Hij neemt het verse stokbrood wel als voorafje. Als de zon achter de wolken schuift, koelt het ook snel af. We fietsen nog door de stad. Wil Rene vraagt een politieagent of hij een ijssalon weet. In Pink-Panter-Engels wijst hij ons de weg. Hij vraagt niet of we wel ingeënt zijn, een negatieve PCR test hebben of een ingevulde verklaring op erewoord (engagement-sur-l-honneur). En zo komen we bij een winkelstraatfeest terecht. Lijndansende oma's en een opa in het midden. Overal biertafels. Giechelende jonge meiden staan te wachten tot ze hun zomerjurken mogen showen en verderop staan kinderen met badjassen die waarschijnlijk de badkleding uit de winkel mogen tonen. Het is een vrolijke boel en slechts het sporadische mondkapje doet je herinneren aan Corona.

Geschreven door Hellie