Lang leve internet. Steeds meer campings hebben hun reservering online gezet zodat je snel kunt zien of er plek is. De laatste campingeigenaren vertelden dat ze wel dertig telefoontjes per dag kregen met de vraag of ze nog plek hebben. (nee, dus) Ze hebben dan ook geen online boekingssysteem. Als je dan een camping met plek ziet, juich je soms te vroeg. De camping heeft dan in die periode wel plaatsen beschikbaar maar allemaal verschillende. Van eentje kreeg ik het antwoord terug: "Van woensdag 16 tot vrijdag 18 juni heb ik volgende plekken vrij: 55, 60, 61, 63 en 75. Van vrijdag op zaterdag is plek 36 nog vrij. Van zaterdag op zondag is plek 62 nog vrij.". Nou is dat verkassen niet zo'n probleem. Het is nadeel is het wachten (tot uiterlijk 12 uur) op het vertrek van de kampeerder van de beoogde plek. Dus ga je af en toe kijken of ze al weg zijn. Want hoe eerder, hoe meer wij die dag nog kunnen fietsen. Dit keer zocht ik niet alleen op beschikbaarheid en klein maar vooral op zwembad. Gezien de tropische temperaturen. En zo kwamen we hier waar nog wel plek is (niet heel gek want de A28 naar Emmen zit hier vlak achter) maar het weekend inmiddels ook weer bezet is.
Voordat we de camping opreden heb ik onderweg via internet een wasstraat gezocht langs de route. En eentje met een bordes zodat we de camper van 3 meter hoog weer eens kunnen wassen. Nodig? Ja want onder bomen staan betekent ook vogelpoep. En dat bijt zich goed vast. En nee, poetsen is beslist geen hobby van me. De glascoating die mijn neef op de camper heeft gezet zorgt dat het makkelijk schoon wordt. En de modder spoelt er grotendeels af met een regenbui. Dus nu even tijd voor een reclameboodschap: Bootzo. Ze poetsen vooral boten, maar ook campers, caravans en auto's. www.bootzo.nl
En dat bordes? een goed alternatief voor een keukentrapje. Wel moet je de auto regelmatig verplaatsen want dat bordes heeft niet de flexibiliteit van een keukentrapje. En toch balanceren we op het rek om het hele dak te poetsen. Het bordes is meer gericht op caravans en busjes :) Uiteraard was het het midden op de dag dat we op zo'n industrieterrein staan wassen, vol in de zon. Je voelt je nek terplekke verbranden. Ik heb nog ergens zo'n nekdoek die wielrenners gebruiken. Nooit gebruikt - het staat ook voor geen meter - maar effectief! Die gaat achter in mijn fietstas. (ik zal je nog wel een keer laten zien wat we allemaal meeslepen in die fietstassen die het mountainbiken lastig maken).
En na het poetsen zo'n zin in ijskoffie, dus google ik ijskoffie en Vroomshoop (daar is de wasplaats) en komt er een lunchroom te voorschijn op het naastliggende industrieterrein. Met gefronste wenkbrauwen rijden we er heen. Het blijkt zo'n typisch fabriekspand met geribbeld metaal waar ze een front van een soort Amerikaanse ranche hebben voorgezet. Gekke plek maar hele goede ijskoffie.
Aangekomen op de camping springen we meteen in het zwembad. En daarna weer eens een wasje doen.

Het beloofd een hete dag te worden. We besluiten naar het Spaarbankbos te gaan waar ze een kunstroute hebben gemaakt. Een wandeling van 1,5 km waar bijzondere, gekke, grappige dingen tussen de bomen staan, hangen en liggen. Zelfs in het bos voel je de warme wind. Bij Dwingelderveld woont Eva tegenwoordig in een klein huisje heeft ze me vertelt. Na wat zoeken vinden we het, inderdaad midden in het bos en heel schattig. Maar Eva is niet thuis, die is net een Coronaprik gaan halen en moet daarna nog aan online aan de slag. En morgen gaat ze een weekend weg. Tja dat is het risico als je op de bonnefooi bij mensen langs gaat. Het is niet de eerste keer dat zo'n initiatief in schoonheid sterft. Ondertussen wordt het zwembad op de camping steeds aanlokkelijker. 's Avonds gaan we weer op campingjacht in de buurt van Ede want als ik woensdag mijn 2e prik ga heb, zakken we af naar het Zuiden - over de grens en als het goed gaat drie maanden wegblijven. Dus nog een keer bij familie op bezoek. Na tien telefoontjes en tien keer "sorry - we zitten vol" te hebben gehoord, boek ik maar weer bij de Dikkenberg, dat kampeerveldje tussen de stacaravans en huisjes in Bennekom. Uiteraard is daar nog plaats zat. Beetje chagrijnig ben ik er van. Dat ik het ver van te voren moet bepalen en als ik het dan doe zit het nog vol grrrrr.

Als je aan Drenthe denkt, denk je aan.... precies hunebedden. Dus fietsen we vandaag naar Havelte waar er twee liggen. Toch wel inventief onze voorouders want zo'n steen til je niet ff op en vind je ook niet allemaal op een plek. https://youtu.be/u7x2DOYl5fI Vlak bij de hunebedden is ook een MTB route rond een kazerne. Helaas een saaie route. Saai in de zin van vooral stuiteren, weinig hoogteverschillen, gering aantal bochten. Misschien ligt het beste deel vandaag op het oorlogsterrein. Er is namelijk een deel dat alleen in het weekend te rijden is want doordeweeks oefent defensie hier. We stoppen nog bij een Vlindertuin. Bij de kassa waarschuwt de jongen vriendelijk dat het erg warm is binnen, tropisch vochtig. Dat weet ik al want ik ben wel vaker in een vlindertuin geweest. Maar de vochtige hitte slaat je werkelijk in het gezicht. Mijn bril beslaat en de warme lucht is lastig inademen. Na 10 minuten meldt Wil dat hij wel bij de kassa wacht. Ondanks een koude ventilator druipt het zweet me na 15 minuten over mijn hele lijf. De vlinderkas lijkt meer op een Turks stoombad. Ik loop langzaam terwijl de vlinders om me heen fladderen. Die lijken zich wel senang te voelen. Nou ik niet en na 20 minuten blaas ik de aftocht. We gaan via Meppel terug naar de camping want rond 7 uur voorspellen ze regen en onweer. In Meppel strijken we neer bij villa Kalkoven. Een restaurant in en rondom drie oude kalkovens met een terras aan het water. Met een zacht briesje, borrelplank en een frisje is het er heerlijk toeven. Heb nog even aan een koud glas wijn of bier gedacht maar dat gaat zo in je benen zitten en dan zijn die laatste 15 km zo zwaar. Als we een paar kilometer voorbij Meppel zijn zien we ineens zo'n 20 ooievaars scharrelen in de wei. En grappig genoeg staan er ook veel zwart witte koeien. Alsof ze zo gematcht zijn. We zitten vlak bij een ooievaarsbroedstation. Vanwege corona gesloten maar achter het hek staan, vliegen, klepperen er tientallen. De broeierige dag eindigt met onweer en een aantal fikse regenbuien. Die de temperatuur tot 24 graden laten zakken. Althans binnen want de buitenthermometer heeft het gisteren begeven. Te warm geworden misschien? Vanmorgen om 6 uur wees hij nog 32 graden aan en daar lijkt geen verandering in komen.
We kamperen in het dal van de Reest. Een kronkelend riviertje op de grens van Overijssel en Drenthe. En door die ligging kronkelt het nog altijd. De beide provincies wilden de Reest kanaliseren maar konden het niet eens worden over hoe dan de grens moest lopen en dus is het nooit gebeurd. En dat levert een mooi natuurgebied op. https://youtu.be/6hUhpX2b2Lo Zeker voor wandelaars want fietsend zie je er weinig van tenzij je een drone hebt . Wel zien we gele vogeltjes formaat huismus. Via internet weten we dat het sijsjes zijn. En vooral veel ooievaars. In weilanden, op palen, en ook op schoorstenen. Als we op een terras een kop soep eten horen we weer het geklepper van een ooievaar. Best dichtbij maar we kunnen geen nest ontdekken. Vast achter de boerderij aan de overkant. Als we wegfietsen ontdekken we op de schoorsteen van het restaurant het nest zit. Heel dichtbij dus. We volgen het riviertje naar Meppel. Een leuk stadje met veel oude pandjes.

Zondag 20e gaan we weer een paar dagen naar Ede. Nog een keer familie zien voordat we via Limburg de grens over steken voor 3 maanden ver weg zijn. Met Julia gaan we Koreaans BBQ-en en Aziatische tapas eten. @Jet dank voor de tip het was heerlijk tafelen. Niet alleen lekker maar ook hilarisch want eten met stokjes heb ik nog steeds niet goed onder de knie. Maar het is me af en toe gelukt. En verder mag ik met m'n handen eten. De traditie is dat je je stukje vlees met saus in een slablaadje wikkelt. Dus ik heb redelijk veel sla op ;). Wil Rene heeft snel een vork geregeld. Julia is degene die nog het beste met die stokjes haar eten naar binnen krijgt.
Vandaag wilden we gaan fietsen maar het regent zoals in heel Nederland. Dus tijd om filmpjes af te maken, bedankkaartje te maken. Morgen gaan we met Wil zijn moeder, zussen en zwagers eten.

Geschreven door Hellie