Mijn schoonvader, ik noemde hem pa, overleed woensdagavond 2 juni. Vijf dagen wachten en waken door Wil Rene, zijn moeder en zussen. Ik wachtte op de camping in Lunteren waar ze een reserveplekje voor ons hadden want eigenlijk was de camping vol. Kwartier fietsen dus dicht bij genoeg om snel bij het sterfbed te zijn. Af en toe fietsten we een stukje door de Veluwe. Het is immers prachtig weer geworden. Even uitwaaien. We filmen vooral natuur. Mooie bossen, een vennetje, schapen, de hei maar ook torren, bomen. De hei blijkt niet alleen het terrein van schapen maar deze week ook van militairen. Met volle bepakking rennen soldaten over de hei. Legertrucks crossen over de zandpaden en een zware legerhelikopter zigzagt laag over de hei. Dat is natuurlijk tof om te filmen. Maar als Wil René zijn drone laat opstijgen krijgt hij een waarschuwing. Military zone - drone will land in 90 seconds.... Er zijn kaarten waarop staat waar je niet met je drone mag filmen (vliegvelden bijvoorbeeld) maar dat ze zo kunnen ingrijpen, hebben we nog niet meegemaakt. Even verderop staan schapen midden op de hei maar ook die vallen vandaag ook onder staatsgeheim.
Vrijdag verkassen we omdat zelfs het reserveplekje op de camping in Lunteren gereserveerd is. We mogen ook op de parkeerplaats staan maar nu pa overleden is, is de afstand minder belangrijk. We gaan naar een camping net ten zuiden van Ede vlakbij de hei, midden in het bos. Een recreatiepark met veel stacaravans en huisjes, dus ik vrees de anonieme massale sfeer. Maar het kampeergedeelte op het recreatiepark blijken twee kleine veldjes te zijn omzoomd met hoge bomen en struiken, veel beter dan ik verwacht had. De reputatie van de camping is minder positief, crimineel geld dat witgewassen wordt, illegale bewoning, bomen die zonder vergunning gepakt worden. Die informatie fluistert Jet me toe als we koffiedrinken op een Bennekoms terras.
Nu de voorbereidingen van het afscheid zijn begonnen en pa ligt opgebaard in de woonkamer, kan ik me nuttig maken. Veel vrienden, buren en familie komen langs op afspraak (ja het is nog steeds Corona). Dus ik zet koffie en ondertussen verzamel ik foto's en input voor het levensverhaal. Maandag nemen we afscheid van pa in een klein gezelschap wat heel fijn is, er wordt zelfs af en toe gelachen om de anekdotes die worden verteld. Na de koffie en de borrel reizen we naar Breukelen zodat Wil René zijn tweede prik kan halen. Het buitenland lonkt steeds harder.
We vinden een camperplek bij de haven van IJsselstein want morgen brengt de camper een bezoek aan zijn dealer om wat kleine reparaties te doen (de lekkende kraan wordt eindelijke vervangen). Wij fietsen naar onze fietsdealers voor een beurt en gaan dan op bezoek in ons eigen huis waar goede wifi is. We gaan een gefilmd bedankje maken voor alle betrokkenen bij het afscheid. Kleinkinderen hebben tijdens het afscheid gefilmd en gefotografeerd. Ruim 1,5 uur aan film en 400 foto's bladeren we door. Dit wordt wel het uitdagendste project tot nu toe en Wil zal er een paar dagen over doen voordat het af is. Ondertussen waag ik me aan het maken van een film over de Veluwe. En dat blijkt net zo'n pittige klus want 45 filmpjes met verschillende onderwerpen, verschillende soorten opnames. Hoe maak je daar een verhaal van? En het filmprogramma heb ik alleen van de zijlijn meegemaakt. Dus nu zelf aan de bak. Enfin na drie avonden is íe af. https://youtu.be/k2D8-HiHpYo Tevreden met het resultaat en klein beetje teleurgesteld omdat Youtube het resultaat verwerkt tot een mindere kwaliteit die vooral in het begin voor wazigheid zorgt.
En aan het eind van de dag rijden we dinsdag naar de Achterhoek.

Geschreven door Hellie