23 april Avond: Ineens trilt mijn mobiel - een bericht van de Corona-app. "Je was maandag 19 april tenminste 15 minuten dicht bij iemand met Corona". Wat?!? Eerste reactie: dat kan niet. Gelukkig maak ik reisverslagen en kan ik teruglezen wat ik gedaan heb. In de camper gezeten want regen, eind van de middag gefietst naar de supermarkt (zeker niet 15 minuten bij een persoon in de buurt geweest), 's avonds buiten gegeten. De mensen uit de camper naast ons ook. Zou iemand van hun dan ...? Maar dat was zeker verder dan 1,5 meter. Laten we maar verstandig zijn en ons laten testen.

24 april - na veel flauwe grappen over corona fietsen we om 10 uur naar Ede om ons te laten testen. Mijn eerste keer. In de bioscoop gaat het routineus maar best vrolijk en ontspannen. Niet fijn maar je staat ook weer zo buiten. Ik zie kinderen met ballonnen de deur uit gaan. En dan het volgende advies: blijf thuis, geen boodschappen doen, niet op bezoek. Dus geen koffie bij mijn schoonzus halen die letterlijk drie straten verderop woont. Hou 1,5 meter afstand van je huisgenoten. In een camper lukt dat echt niet. Dus toch maar fietsen en op afstand blijven van iedereen. Over de Utrechtse Heuvelrug dwars door de bossen naar Amerongen. Daar ontdekken we dat mountainbikepaadjes eenrichtingsverkeer kennen ;). Over het fietsen een filmpje: https://youtu.be/fJIX5AJMKJk
Uiteraard passeren we ook kasteel Amerongen. Een half jaar heb ik me verdiept in dat kasteel of beter de bouwer van het huidige kasteel Margretha Turner, vrouwe van Amerongen. In 1672 staken de Fransen het vorige kasteel in brand als represaille voor het werk van haar man, ambassadeur namens de Republiek (het heette nog geen Nederland) in Brandenburg (het huidige Polen). Ruim 200 brieven schreef zij aan "Mijn liefje, mijn hartje" in deze rampjaren. Mijn scriptie ging over haar perspectief op de politiek (Willem II, gebroeders de Witt), haar rol als bestuurder van een groot landgoed, over de oorlog (Frankrijk, Munster en Engeland vallen aan), over haar zoon, over de kosten van de boter en alle roddels over de edelen. Vele uren in het archief met de broze, vergeelde brieven. We laten Amerongen achter ons en steken de Rijn weer over, terug naar de camping. Geen boodschappen dus gaan we over op ons noodrantsoen - pannenkoeken bakken. Zo'n pak waar alleen water bij hoeft. Toch best lekker. Om 23 uur hoort Wil René zijn mobiel piepen. De uitslag van de Coronatest is binnen - negatief. Gelukkig. En dan blijft het stil. Geen bericht voor mij. Grrr. Ik wil niet langer wachten. Er blijkt een site te zijn waar ik de uitslag kan opvragen: NEGATIEF. Poeh, toch opgelucht.

25 april. We verkassen want deze camping is niet zo fijn, beetje benauwd. We gaan naar Buurmalsen waar we achter het huis van particulieren gaan staan. In het hart van de Betuwe. Gevonden via www.campspace.com een platform voor overnachtingen in de natuur (dank voor de tip, Marjolijn). Het is inderdaad een indrukwekkend pand Keizershoff ( in 1910 gebouwd en tijdens WOII is waarschijnlijk de tweede f toegevoegd). Al jaren een pension, sinds 15 jaar wonen er vooral Poolse arbeiders. We kunnen op het gras achter de schuur staan. We zijn de eerste gasten - een experiment. Ze hebben zelf nog nooit gekampeerd.
Het is grijs en de noorderwind is snijdend koud maar we gaan toch fietsen. Naar Buren, Zoelen, Maurik, Culemborg en terug. Het is zondag en druk ondanks de kou. In het pittoreske Buren komt Wil Rene zelfs een collega tegen die het Maarten van Rossumpad loopt. Filmpje over Buren: https://www.youtube.com/watch?v=jV7oQ9vSGy0
Druk is het ook als langs de boomgaarden. Veel wandelaars en fietsers. Een deel van de fruitbomen bloeit met witte bloesem, een deel heeft nog roze knoppen. Ze staan keurig in rij en gelid en geknot tot zo'n 2 meter. Af en toe is er een stukje waar de bomen breed en hoog uitwaaieren en zich aan de efficiëntie hebben onttrokken. Nog twee dagen en dan kunnen we rustig op een terras zitten. Nu drinken we staand kartonnen bekers warme koffie en soep.

Maandag 26 fietsen we langs de Linge van Geldermalsen naar Spijk en terug langs de andere oever. Stiekem hopen we dat het op maandag minder druk is. Helaas. Het is prachtig weer. Strak blauw. Vooral de Appeldijk waar je tussen de - jawel - appelbomen fietst is het slalommen om wandelaars en fietsers heen. Ook op het water kanoën, varen mensen. Zelfs met een drijvende blokhut. Een eindje verder wandelen lichte koeien langs het water en met dit zonlicht is het net een schilderij van de Italianisanten. Het fort van Asperen is net als de kastelen gesloten. De drone toont eigenlijk een veel interessanter beeld dan een bezoek aan het fort. Bij Spijk gaan we met het voetveer over en dan, helaas met wind tegen, terug. Zie ook https://youtu.be/o1RO0YUvu9E
Bij Beesd ontdekten we een mooi café met een grote verzameling van snuisterijen die ook in de prachtige tuin staan. Als je nog een keer een leuk feest mag geven: De Notenboom. Na 65 km, een wat bruiner gezicht en tas vol boodschappen zijn we terug in de achtertuin van Keizershof. Morgen weer verder. Salland lijkt ons wel wat en dan toch maar weer een kleine camping. Een achtertuin voelt toch minder vrij dan verwacht.

Geschreven door Hellie