Lunteren is de eerste bestemming geworden - dat is niet willekeurig gekozen. Mijn schoonouders wonen in Ede.
De eerste nacht is koud en de camper is afgekoeld tot 5 graden en buiten is het wederom wit. Lang leve het straalkacheltje want na een uurtje is het er weer behaaglijk. De camper heeft ook zelf verwarming maar dat werkt met diesel en dat ruik je toch wel. Alleen water koken en elektrisch warm stoken gaat niet samen. De stop slaat er uit. Niet alleen ik maar de camping zit even zonder stroom. Dus dik aankleden om "Oeps - sorry - beetje dom" te zeggen tegen de campingbaas. Als ik terugloop zie ik een spoor van voetstappen naar een caravan. We zijn dus niet de enige idioten die kamperen.
Tijdens de ochtend wisselen regen en hagel zich af. Met behulp van buitenradar zoeken we droge periode van ca 20 minuten. Het is n kwartiertje fietsen naar Ede. De laatste minuten gaan de fietsen op de turbostand want de lucht wordt steeds zwarter. Een paar druppels maar we zijn op tijd binnen voor de volgende hagelbui. We hebben mijn schoonmoeder die ik ma noem, beloofd wat te helpen met spullen op ruimen. Mijn schoonvader woont namelijk sinds kort niet meer thuis. Verdrietig maar het ging niet langer. Net als mijn ouders getroffen door Alzheimer die langzaam steeds meer afpakt. Tot overmaat van ramp heeft pa gisteren zijn ribben zwaar gekneusd dus treffen ma en ik een door morfine rustig slapende man aan. Gelukkig mogen er inmiddels twee mensen op bezoek komen maar wel alleen in zijn kamer. De woonkamer is voor bewoners waarvan sommige zelden bezoek krijgen. Beetje schuldig denk ik aan mijn ouders waar ik vaak maar een of twee keer per week in het verpleeghuis kwam. 100 km over de A2 om naar Eindhoven te rijden na het werk. Geen pretje. Gelukkig kwamen vrienden van mijn vader en mijn broer regelmatig langs. Hier krijgt pa dagelijks bezoek van zijn vrouw en dochters. Die hij minder en minder herkent. Wil Rene lijkt veel op zijn vader. Dezelfde gebogen houding, zelfde kop en ook het klussen zit in zijn genen. Dus tuurlijk kan hij even een kabelgootje maken, plintje vastzetten. Na het eten zoeken we net als in de ochtend een droog moment en net als vanochtend trekken we aan het eind weer een sprintje omdat de eerste druppels/hagel weer vallen.

De nacht is wederom koud alleen worden we vandaag gewekt door zon. Dat voelt toch anders hoewel de temperatuur vergelijkbaar is. Stoer ga ik douchen. Ik heb al jaren een 'douchejurk' om het gedoe van aankleden in een vochtig klein douchhokje te minimaliseren. Met blote voeten in mijn boots en een fleecejas er overheen, stap ik naar het toiletgebouw. Om meteen weer om te keren want ik heb 50 eurocent nodig om warmwater te krijgen. Aangezien we dat vaker hebben gehad hebben we een voorraadje aangelegd. Zekerheidshalve neem ik er twee mee. Als je ooit met ingezeept haar hebt gestaan terwijl het warmwater stopt, neem je nooit meer dat risico. Dit keer ben ik ook blij want de douche die ik heb uitgezocht geeft nauwelijks warm water terwijl ik van de afwas weet dat die stevig is. Grrrr. Ik verkas naar een andere douche die heerlijk warm is.
Zon maakt filmen met de drone ook aantrekkelijk. Even de camping van boven bekijken. De drone is klein, het opstapje wordt het platform. De rotorbladen zijn heel kwetsbaar en het gras is dan al snel te lang. De drone vliegt hoog boven ons - eens kijken of we Ede kunnen zien. Totdat er twee roofvogels boven de camping cirkelen dan haalt Wil de drone snel terug. Alleen is zo'n opstapje wel heel klein en de ervaring nog gering dus de drone landt bij het toiletgebouw.
Vandaag staat het opruimen van de garage op het programma. Die garage heeft een puntdak en de vliering staat vol met oude rommel en daar mag veel van weg. Via een gewone ladder kun je er op kruipen. Ma (inmiddels 79) gaat in het trapgat zitten zodat ze Wil René aanwijzingen kan geven en ik pak het aan. Het meest opmerkelijke is de oude legerplunjezak die bijna 40 jaar op de vliering lag. Compleet met helm, waterfles, schoenen en een schopje waar het zand nog steeds op zit. Morgen brengen we alles naar de stort. Nog goede stoelen, een kinderzwemvest en een rugzak leg ik bij de stoeprand en op een stuk karton zet ik GRATIS. Een paar uur later is het allemaal verdwenen. Toch fijn dat er mensen zijn die het kunnen gebruiken.
Na bezoek aan pa fietsen we via het dorp Lunteren terug, zwaaien naar het beeld van het Lunters vrouwtje in klederdracht: zwarte rok, zwart hesje en witte kap. De lokale vlag heeft ook haar beeltenis. Fietsend tussen de boerderijen denk ik aan de beklemming uit het boek Knielen op een bed violen van Siebelink. Zwaar gelovige mensen levend in soberheid en armoe. Ma is ook opgegroeid op een boerderij. Eten was er daarom altijd wel. Maar toen haar broertje stierf moesten haar zussen en broers bosbessen plukken om de begrafenis te betalen. Zelf was ze te jong om het te herinneren maar het verhaal is tekenend.

Wat we gisteren hebben verzameld aan rotzooi moet vandaag naar het afvalstation. Eerst nog de zolder van de schuur bekijken en daar ligt nog meer wat echt wel weg kan. Rest tapijt, mandjes, oude glazen, tennisrackets, blikken verf etc etc. Karretje geleend bij vrienden van ma en dan is het passen en meten om de zooi compact in dat karretje te krijgen. Het afvalstation is goed verstopt op een industrieterrein. Bordjes ontbreken - je zou het als ontmoedigingsbeleid kunnen beschouwen. De logica van zo'n afvalstation sluit uiteraard niet aan bij de volgorde waarop de rommel op de kar is gelegd. We proberen zoveel mogelijk het afval te scheiden. Legerkleding bij textiel, riek en oude hengel is gewoon rest, tegels bij sloopafval, het glas mag er ook wel bij. De oude plastic gereedschapskist mag met het plastic tafeltje bij hard plastic. de korrels van de zitzak mogen bij het piepschuim. We lopen van hot naar her. De verf mag bij chemisch afval en die is weer helemaal aan het begin. En verrassing wie staat daar achter de balie - mijn zwager. Met een grote grijns neemt hij de verf van mij over.
Als afscheid maak ik zuurkoolschotel terwijl Wil en ma zijn vader bezoeken die weer op de been is, rond schuifelt en geniet van een gebakje. De zon maakt de middag aantrekkelijk. De bloesem is prachtig en na het eten fietsen we nog door de bossen. We laten ons verleiden om een mountainbike paadje te volgen. Beetje zigzaggen door het bos totdat er flinke boomwortels met modderplassen er tussen verschijnen. Ik probeer wat fietsend te filmen maar dat is natuurlijk niet zo'n goed idee als je een hellende bocht moet nemen. Haha.

https://www.youtube.com/watch?v=DoWTS55eGgI

Geschreven door Hellie