Vanuit Jeffrey's Bay gaan we op road trip langs de Route 62. Die is misschien iets minder iconisch dan de Route 66 inde US, maar het leidt ons dwars door de Karoo, een halfwoestijn bestrooid met kleine boompjes en omgeven door prachtige bergen en rotsformaties.

Maandag 16/9 - Deel 1: Jeffrey's Bay naar Oudtshoorn
We slapen uit, nemen een ontbijtje en genieten nog van een kleine wandeling op het strand voor we aan onze road trip richting Oudtshoorn starten.
Route 62 start in Jeffrey's Bay en loopt tot in Robertson. Zo gauw we Jeffrey's Bay uit zijn komen we al snel in een langgerekte valei terecht die de toepasselijke naam Langkloof heeft (Zuid- Afrikaans is zeer simpel en rechttoe rechtaan 😀 ). Gedurende 200 km rijden we door fruitgebied - echt overal rond ons zijn er plantages van fruitbomen - terwijl de wolken als een dekentje over de bergtoppen hangen. Het is heel veel mooier dan we gedacht hadden. Er is nog niet veel activiteit want hier is de lente nog maar net begonnen. De kersen staan wel al in bloei en hier en daar kleuren roze bloesems de valei. Onderweg stoppen we nog in de Diner at R62, waar we voor een appel en een ei vettige brol eten (getoast broodje met kip, kaas en BBQ saus voor 2,5€ - heerlijk).
De rit verloopt super vlot, we genieten van het mooie landschap en om half 5 komen we aan bij Antoinette, een gezellige Zuid-Afrikaanse oma, die een fijn appartementje verhuurt aan de rand van Oudtshoorn. Oudtshoorn is vooral bekend van de struisvogelkwekerijen (80% van alle struisvogels ter wereld wonen in en rond Oudtshoorn volgens wikipedia en hun economie hangt nog grotendeels af van de struisvogelkweek), maar staat ook bekend voor zijn lekker eten. We zijn benieuwd. Zowat het eerste wat Antoinette ons verteld is waar we best kunnen gaan eten, en ze raadt vooral Buffelsdrift Game Lodge aan, een privé wild park dat maar 7 minuutjes rijden is. We hebben niet gereserveerd, maar wagen onze kans en krijgen nog een tafeltje op het terras, uitkijkend op de zon die ondergaat achter het meer en een boom vol wevervogels. Nadeel van het terras is dat de kleine vliegjes onze wijn ook heel lekker vinden en dat de mussen en wevervogels ook hun kans wagen om wat van ons eten mee te pikken. Gelukkig gaat dat ongedierte allemaal slapen eens de zon onder is en genieten we van een heerlijke maaltijd in een prachtige omgeving. Wat een mooie dag, waarbij de uitzichten van de R62 ons echt hebben verrast!

Dinsdag 17/9 - Deel 2: de Swartbergpass
Vandaag maken we een rondje vanuit Oudtshoorn door de Swartbergpass naar Prince Albert en dan via de Meringspoort terug naar Oudtshoorn.
Zowel de Swartbergpas als de Meringspoort werden aangelegd door Thomas Bain (1880!), de huidige weg loopt bijna 150 jaar later nog steeds over hetzelfde traject. Vanuit Oudtshoorn stijgen we langs prachtige vergezichten naar de pas. Asfalt gaat al zeer snel over in gravel, maar de weg is zeer goed te berijden. De vergezichten zijn adembenemend, maar als we ons aan de top parkeren (Die Top in het Zuid-Afrikaans 😀, simpel) valt onze mond open. We kijken uit op een zwart landschap met daarin een diepe ravijn en de weg die via haarspeldbochten naar beneden leidt. Aan de top start er een wandel trail langs een gemakkelijk pad, waarvan we hopen dat die ons echt naar de top brengt zodat we 360° kunnen rondkijken. Dat blijkt niet helemaal zo te zijn en na een paar km maken we rechtsomkeer, maar het uitzicht werd alleen maar spectaculairder hoe hoger we klommen. Fe-no-me-naal!
Van aan de top is de weg smal en grilliger, maar is het landschap waar we doorrijden zo mooi dat we het met geen woorden kunnen beschrijven. Verderop is er een parkeerplaats waar we in de ravijn kunnen kijken en waar we aan de praat geraken met een sympathiek koppel uit Johannesburg die ook een road trip doen. Zij vertellen ons dat de vlakte waar we in de verte op uit kijken wel 120 km ver ligt. Hoe verder we afdalen hoe smaller de canyon wordt waar we doorrijden. De rode rotsen bestaan uit aardlagen die zo vervormd zijn dat ze 90° gekanteld zijn. Een grote klif van rode rots steekt 100m de lucht in en heeft de toepasselijke naam "Wall of Fire". Het is adembenemend mooi.
We stoppen even in Prince Albert, dat overal wordt aangeprezen als een gezellig dorpje, maar "doods" is een betere omschrijving. We blijven er niet lang en rijden terug naar Oudtshoorn via de noordelijke weg. Die leidt niet over de berg, maar via de canyon van de Groot Rivier (de inspiratie was duidelijk op toen er een naam voor de rivier verzonnen moest worden). We rijden diep in de canyon en de zichten zijn spectaculair, maar dit is een drukke weg en er is nergens plaats om te stoppen. We nemen de foto's in ons hoofd en nemen ze mee als herinneringen.
Dit was een fantastische dag. Wat een schoonheid!
's Avonds eten we bij Nostalgie. De naam is een excuus om het interieur in te richten met oude rommel, maar het eten is verrukkelijk: Els eet een gepofte zoete aardappel met humus en groentjes, en ik eet - uiteraard - een struisvogel steak. Boterzacht en overheerlijk. Die wordt geserveerd met "monkey gland saus". De ober verzekert me dat er geen apen aan te pas zijn gekomen, gelukkig maar. Wat een dag hebben we weer gehad, dit Zuid-Afrika kenden we nog niet, en het is een zeer aangename kennismaking. Morgen ontdekken we weer verder de Karoo!

Woensdag 18/9 - Deel 3: Oudtshoorn - Barrydale
Vandaag rijden we ons laatste stuk door de Karoo. Het landschap is ruwer, maar met mooie bergen in de verte. Het is een trip van een kleine 2 uur, waar er niks spectaculairs te melden valt, maar het uitzicht is mooi en we genieten van het onderweg zijn. We maken 1 verplichte stop op de R62 - bij Ronnies Sex Shop. Ronnie had een winkeltje naast R62 (een "padstal") waar je groenten en fruit kon kopen. Op een dag vroeg Ronnie aan zijn vrienden om even op de winkel te passen, en die vonden het hilarisch om "sex" bij op de gevel te schilderen. Ondertussen is het een cafeetje geworden waar je milkshakes en burgers kan eten en waar je bediend wordt door verveelde mensen die de grap al lang kotsbeu zijn en die ladingen Nederlanders en Duitsers (en af en toe een Belg) over de vloer krijgen. De bar van van Ronnies Sex Shop hangt vol met BHs en geldbriefjes uit vreemde oorden - een traditie waar de eigenaars duidelijk hun buik van vol hebben.
Barrydale is een klein stadje dat we zometeen gaan verkennen. Hier lijkt niet zoveel te beleven, maar ooit heeft Michele Obama hier in een plaatselijk handwerk winkeltje een kleinigheid gekocht, tot daar Barrydale's 15 minutes of fame:-)
Na deze stop-over gaan we naar Cederberg, waar we terug in the middle of nowhere zitten. We kijken alvast uit naar de eindeloze wandelingen, de stilte en de natuur.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog