Toen we wakker werden, scheen zowaar de zon. Volgens de weersverwachting zal dat van korte duur zijn: deze namiddag wordt er regen verwacht. We profiteren ervan en nemen ons ontbijt op het terras let zicht op de prachtige tuin. We blijven niet te lang zitten want vandaag willen we een wandeling maken op de Robberg, een landtong die een 5-tal km de zee insteekt en de westelijke grens van Plettenbergbaai vormt. De wandeling tot aan de punt en terug is een 11km en voor zover we de fotootjes in de gids kunnen vertrouwen, zal de wandeling minder zwaar zijn als die van gisteren.
We volgen braaf de pijltjes van de wandeling en beginnen aan de liefelijke kant die uitziet op Plettenbergbaai. Robberg is zeer to-the-point benoemd: het is een berg en het wemelt er van de zeehonden. We ruiken en horen de grote kolonie voor we ze zien. De volwassen dieren blaffen, maar de pups blaten als lammeren. Erg grappig. Het is een plezier om de zeehonden te zien spelen in het water; het ziet er uit alsof ze zich erg amuseren.
De wandeling tot aan de punt is een redelijk goed te volgen pad langs de wand van de berg en voor een stuk door de duinen. Op een bepaald moment wordt onze weg versperd door een groep bavianen. Wat nu? We hebben geen goesting om terug te draaien, maar voelen ons toch niet gerust om verder te gaan. Gelukkig is er google: "What to do when you encounter a group of baboons in the wild?". Ze zullen geen onnodige risico's nemen en je dus niet aanvallen. Het is een kwestie van zelfverzekerd over te komen en rustig verder te stappen - ze zullen dan wel weggaan. Voor de zekerheid nemen we allebei toch maar een stok in de hand, mochten die apen die webpagina niet gelezen hebben.
Als we de punt van de landtong ronden, worden we precies geteleporteerd naar een ander land (Schotland? Ijsland? ...). Nu is er niks lieflijks meer aan het uitzicht, maar is er enkel nog ruwe natuur. Groene hellingen overgroeid met vetplanten dalen af naar de woeste oceaan. Opnieuw heel indrukwekkend! Ook vandaag wordt het weer klauteren over grote rotsblokken. De klipdassies kijken ons geamuseerd aan. Het 2de stuk van de tocht is toch een pak zwaarder dan gedacht. We voelen de inspanning van gisteren nog en het is zoals voorspeld ook nog eens beginnen regenen. En toch genieten we volop; dit is zo fenomenaal prachtig! Op het einde van de wandeling staat er zowaar een koffie-kraampje op de parking. Een lekkere koffie doet deugd na zo'n tocht. We besluiten eerst te gaan douchen om terug wat opgewarmd te geraken voor we opnieuw iets gaan eten in hetzelfde restaurant als gisteren. Ondertussen regent het pijpenstelen en we nemen plaats binnen in het restaurant. We verwachten vandaag geen walvis te kunnen zien, maar als we zitten te wachten op ons eten breekt er opnieuw eentje door het wateropppervlak en laat zijn staartvin zien. Kippenvel!
Terug in ons huisje, leren we 2 kerels uit Australie en Nieuw-Zeeland kennen die op 400 dagen rond de wereld reizen. Ze zijn halverwege hun tocht en hebben ondertussen Europa en Afrika gedaan. Nu reizen ze naar Cape Town en van daar gaat het naar Noord en Zuid Amerika. Leuke ontmoeting en een toffe babbel, een mooie afsluiter van onze periode in de buurt van Tsitsikamma national park. Morgen vertrekken we naar Swellendam als tussenstop naar de kaap. Er is veel regen voorspeld de komende dagen, dus we gaan er wat rust en lees dagjes van maken.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog