Dat de wekker vroeg zou afgaan is een understatement. Om 3:15 moeten we er uit (ja, je leest het goed kwart na drie!), want we gaan naar Lipton's Seat waarvan gezegd wordt dat daar de mooiste zonsopgang ter wereld te zien is boven een spectaculair landschap. Dat is nog wel een 1,5 uur rijden van waar we verblijven dus moeten we ten laatste om 4 uur op pad. Het is verbazend hoeveel volk er al in de weer is op dit goddeloos uur: Terwijl we staan te wachten tot Sampath ons oppikt naast een boeddhistisch én een Hindu schrijn, stopt de ene na de andere tuk-tuk, vrachtwagen en taxichauffeur voor een schietgebedje en een snelle zegening van het voertuig.
Het is verbazend hoe Sampath de weg vindt in het pikkedonker en de juiste zijstraat vindt tussen enkele barakken die naar Lipton's Seat leidt. Sampath zegt ons dat we het laatste stuk moeten doen met de tuk-tuk omdat die geen auto's toelaten om naar boven te rijden, maar als we op die plaats aankomen is er geen tuk-tuk te zien. Mmmh ... verdacht. Dan rijden we zelf maar naar boven via een smal en bochtig weggetje. En dan komen we aan een gesloten poort met een poortwachtershuisje... waar niemand in zit. Niet getreurd, dan gaan we de laatste kilometer wel te voet verder want we willen de zonsopgang niet missen.
Maar dan komen we boven aan en zien we ... NIETS., behalve dan een dichte mist. Sampath is heel ambetant, maar wij krijgen met zijn allen de slappe lach. Allez, weer een typisch Broes-Van Herck situatie :-) We proberen aan onze chauffeur uit te leggen dat het echt niet uitmaakt maar hij blijft maar groen lachen. Groen... zoals de ons omringende theeplantages van Lipton's seat. Prachtig om te zien hoe de mist langzaam optrekt - met de minuut wordt er meer van het landschap onthuld en dat is ronduit indrukwekkend. Golvende theevelden van het mooiste groen zover je kan zien. We blijven nog een tijdje rondhangen om het uitzicht te bewonderen en wandelen dan terug naar de auto. Ondertussen is de poortwachter gearriveerd en moeten we alsnog inkom betalen. We zijn wel tot op het bot verkleumd en besluiten dan toch maar om met de auto naar beneden te rijden ipv te stappen zoals we van plan waren. We hadden daar eigenlijk snel spijt van: we rijden tegen een stroom van schoolkinderen in die in hun smetteloze uniformpjes naar school stappen tussen de theevelden. De jongens allemaal met kortgeschoren haar een een das, de meisjes allemaal met dezelfde vlechtjes samengebonden met een lint.
Terug in Ella is het nog maar half 10 en verwennen we onszelf met een heerlijke cappuccino en american pancakes. De jongens willen een beetje bijslapen en kruipen terug in bed terwijl wij in onze boeken duiken.
In de namiddag wandelen we naar de Nine Arch Bridge, een iconische "instagrammable" plaats die iedereen op foto wil en dat is te zien aan de vele toeristen die in allerlei poses selfies staan te nemen op en naast de brug. Het is ook echt wel pittoresk en we genieten volop van de prachtige omgeving. We wandelen terug over de sporen naar het station van Ella, wat door de plaatselijke infrabel niet aangemoedigd wordt, maar door alle locals wel actief gedaan wordt. De trein rijdt hier ook maar 3 keer per dag voorbij aan een slakkegangetje van 25 km/u en uitgebreid toeterend, dus zo gevaarlijk zal het wel niet zijn.
We eindigen de dag in een piepklein restaurantje waar Els en ik (de jongens willen in het hotel blijven) een overheerlijke Sri Lankaanse curry eten voor minder dan 10€ - ongelofelijk. En om half 10 liggen we allemaal te ronken.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog