Als we ’s ochtends wakker worden, is de temperatuur met 30 graden gedaald. Het is 7° en er hangt een dichte mist die in vlagen uitregent. Toch wel net iets anders dan we verwacht hadden. Doch, ni treur ni, er is een goede ontbijttent in de buurt van ons verblijf, en we kikkeren er helemaal van op. Lekker cappuccino, avocado op toast…zijn we echt in Zuid-Afrika?
Na het ontbijt blijkt dat Dean zijn credit card geblokkeerd is waardoor onze betalingen wat in het honderd lopen. Contact met de Kontichse KBC blijkt geen evidentie, ach ja, dan maar even negeren die handel. We doen wat inkopen in de plaatselijke Spar en gaan wat geld afhalen voor alle zekerheid. Net op dat moment doet er zich een electriciteitsstoring voor (dat gebeurt hier regelmatig dus hoort bij het dagdagelijkse leven) waardoor de bankautomaat in “restart” modus gaat. Geen cash dus. Ach ja, we zien wel. Tijd om aan de panoramaroute te starten.
De eerste view (God’s window) laten we links liggen, daar zijn we gisteren al geweest. Onze gastvrouw had ons al gewaarschuwd voor het slechte weer gisteren, gelukkig. We rijden door een prachtig landschap waar je eerder bizons dan bavianen verwacht – het doet wat aan Canada denken (zoals ik het me voorstel).
Eerste stop zijn de “Berlin Falls”, wondermooie watervallen waar er wat Afrikaanse dames een vuurtje aan het maken zijn tegen de kou. I kid you not. Dan weer verder de weg op, om de “Bourke’s luck potholes” te verkennen. Prachtige plek, waar de rivieren “Blyde” en “Treur” samenkomen en de aanliggende rotsen een wel zeer bijzondere vormgeving ondergaan. Het ziet eruit als 1 groot sculpturaal gegeven met hier en daar wat watervallen er bovenop. Prachtig! We vinden ietwat verscholen een wandelpad, waar we quasi alleen de vlakte langs de rivier gaan verkennen. De stilte is oorverdovend, de zichten overweldigend. Het vakantiegevoel begint toe te slaan. Na een dik uur wandelen, besluiten we dat het genoeg is geweest. We rijden richting onze volgende stop, de Three Rondavels. Als we de gate binnenrijden, ziet het er allemaal wat toeristisch uit. Veel kraampjes, veel parking ook, en we volgen zonder verwachting de aanduiding van waar we moeten zijn. We volgen een padje, en dan duiken ze ineens voor ons op: The three rondavels. Onze mond valt open, kiekevel volgt, wat een schoonheid dat er zich openbaart! Wondermooie rotsformaties die zich in de diepte storten, de rivier die ertussen stroomt, het lijkt wel een decor. En toch is het puur natuur…hier is het gewoon genieten van het uitzicht. De stroom toeristen waar we voor vreesden blijft uit, we staan er met een handvol mensen. Wat een pracht! Dit hadden we echt niet verwacht. We blijven hier nog even om alles op te nemen, en dan is het tijd om naar onze volgende stop, Camp Bethel te rijden. Tijdens de rit genieten we van het varierend landschap om dan via wild gate, een zandweggetje op te rijden en in Camp Bethel aan te komen. Wederom een heerlijke plek, onze reis begint goed. We verblijven in de Apple Leaf, een prachtige tent, en zodra we toekomen verschijnen de antilopen aan onze tent. Heerlijk gewoon, zeker als je weet dat er zomaar een elektrisch dekentje op de matras ligt. Meer dan welkom bij deze koude temperaturen  We zitten hier samen met een groep Engelsen, waar we samen mee eten. Niet echt het beste gezelschap en nogal luid, dus we houden het kort maar genieten ondertussen van de lekkernijen die de chef op tafel zet. En een glaasje wijn (de glazen zijn hier tot de top gevuld). Rond 21u liggen we in ons bed, lekker warm en we slapen als roosjes. Ook het ontbijt is weer top, het Engels gezelschap iets minder, maar we vertrekken al snel na het ontbijt richting Orpen Gate, tijd om het Krugerpark te ontdekken!

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog