Vandaag storten we ons in de Hindu cultuur. De eerste stop is de de Nalur Kovil temple die op 5 minuten wandelen van ons hotel blijkt te liggen. Deze is enkel te bezichtigen tijdens de Pooja of verering, die plaatsvindt om 4u30, 10u00 en 16u30. Die van half 5 lijkt ons toch iets te vroeg dus sluiten we aan bij die van 10u. We zijn nog iets te vroeg en lezen voor we binnengaan een beetje bij over het hindoeisme waar we eigenlijk bitter weinig over weten. Eerst en vooral worden we geconfronteerd met nieuwe kledingsvoorschriften: de mannen moeten in bloot bovenlijf de tempel binnen. De tempel is magnifiek met veel goud en mooie wandschilderingen van de verschillende goden, maar ik mag er jammer genoeg geen foto's trekken. Daardoor kan ik me wel helemaal laten opgaan in de ceremonie, die maar moeilijk te beschrijven is. Het is misschien het best te vergelijken met een kruisgang waarbij de gelovigen van "kapel" naar "kapel" gaan waar telkens een korte ceremonie gehouden wordt voor de god die daar tentoongesteld wordt met kaarsen die aangestoken worden en terug gedoofd, terwijl de gelovigen dingen roepen en speciale gebaren maken (in het gebed voor de olifantengod Ganesha kunnen we duidelijk oren, kop en slurf herkennen). Maar het is dan wel een processie op speed met luide trommels en trompetten aan een enorm tempo. De jongens voelen zich een beetje opgelaten maar de energie is zo overweldigend en de ceremonie is zo bevreemdend dat ik de hele tijd kippevel heb. Tot slot krijgen we nog een witte streep en een okergele vlek op ons voorhoofd en staan we terug buiten. Wat ... was ... dat!!!
Van daaruit rijden we via een landengte over de lagune naar het uiterste puntje van het Jaffna schiereiland waar de de boot zullen nemen naar het eilandje Nainatheevu. Tijdens de rit komen we heel wat ruïnes tegen van kapotgeschoten huizen en zelfs aan de hoogte van de palmbomen is te zien waar er tijdens de burgeroorlog zwaar gebombardeerd is. Je kan zien dat de mensen hier nog steeds een hard leven hebben en met moeite recht kunnen krabbelen na de oorlog. Het is hier ook uitermate droog en de koeien die hier rondlopen zijn graatmager. Deze zijn er trouwens alleen voor de melk - iedereen is hier vegetarisch. In ons hotel mag zelfs geen vlees binnenkomen.
We hebben weer enorm geluk, want er is een Hindu festival aan de gang en op onze weg komen we in een grote ceremonie terecht. Prachtig uitgedoste vrouwen en mannen in bloot bovenlijf staan rond een grote kar waar een godsbeeld wordt opgeplaatst terwijl er uitbundige muziek wordt gespeeld. We kunnen niet geloven dat we dit mogen meemaken. Dit is zo een andere wereld; fantastisch om hier te mogen zijn.
Enkele kilometers verder moeten we uit de auto en gaan we op de ferry naar Nainatheevu. De boot is niet direct een P&O ferry, maar een houten gedrocht met 2 verdiepingen dat afgeladen vol zit. Het feit dat we allemaal een reddingsvest krijgen, geeft niet veel vertrouwen. Maar voor de rest lijkt niemand zich zorgen te maken dus wij ook niet. De overtocht gaat aan een slakkegangetje maar duurt maar 20 minuten. Aan de overkant komen we opnieuw in een hindu tempel waar met veel lawaai gevierd wordt. Het is er zwart/kleurrijk van het volk met hier en daar een koe tussen. Naast deze hindu tempel leidt een weg vol met kraampjes met speelgoed, souvenirs en andere rommel naar een boeddhistische tempel die niet echt de moeite is. Het is een apart zicht om de boeddhistische monikken in het oranje tussen al de kleurrijke hindoes te zien.
Op weg naar de boot leidt Sampath ons voorbij de wachtende rij mensen en onderhandelt met de controleur dat we meekunnen met dezelfde boot als de monikken. Tien minuten later zijn we (Sampath incluis) niet meer zeker of dat wel een goed idee was. De boot is nog een gammeler ding dan de vorige: een bootje van 10 meter dat bovenaan dichtgetimmerd is en waar we in het ruim moeten kruipen door een smalle ingang. Sampath roept zeker 5 keer naar de schipper dat de boot vol is, maar die blijft er maar mensen bijduwen. Als hier iets misloopt, dan zijn we niet te redden en we krijgen een glimp van wat bootvluchtelingen moeten doormaken. Maar na een half uurtje staan we terug veilig aan wal.
We belonen onszelf met een ijsje bijRio icecream, een instituut wat ijsjes betreft in Sri Lanka en dat is terecht: vergeet Glacé Josef of Den Draver; dit is het beste ijs dat wij al hebben gegeten.
De jongens stappen van hieruit naar het hotel en Els en ik gaan nog even naar de Jaffna market. Dit is meer een shopping district, waar elke straat een ander thema heeft: groenten en fruit, granen en kruiden, stoffen en kledij, metalen voorwerpen, juwelen, ... Allemaal in dezelfde bric-à-brac winkeltjes van 3 meter breed. Een ongelofelijke mierennest van auto's, tuk-tuks en brommers waar we tussen moeten laveren.
En hiermee is er een eind gekomen aan ons Sri Lanka avontuur. Morgen vertrekken we van hier naar het strand voor een paar dagen platte rust. We nemen dan ook afscheid van Sampath en dat stemt ons een beetje triest - we hadden vooraf niet gedacht dat we zo'n fijne band zouden opbouwen met onze chauffeur...Misschien posten we nog wat foto's van aan de zee maar we zien wel. Tot binnenkort! xxx

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog