Na de val van gisteren word ik stijf en stram wakker. Deze dag zal ik moeten overleven op een regime van voltaren en brufen.
Het is vandaag wel een prachtige dag en na het ontbijt gaan de jongens eerst wat zwemmen terwijl ik het verslag van gisteren afmaak en Els wat orde in de kleren probeert te krijgen. Rond de middag gaan we toch nog even naar Mae Hong Son. We bezoeken de markt en een kleine Wat naast de markt. Door te stappen wordt de pijn en de stramheid wat minder. We eten iets en gaan dan terug naar het hotel. Het is bloedheet en in het hotel crashen we even op de kamer. Els en ik vallen allebei in slaap en de jongens zien hun kans schoon om spelletjes te spelen op de ipad.
Het hazenslaapje heeft ons goed gedaan en we denken eraan om toch de nature trail te volgen die vertrekt achter het hotelrestaurant en die leidt naar een waterval. De info die we krijgen aan de receptie is nogal onduidelijk: volgens de ene is het een uur stappen tot aan de waterval, volgens de andere 10 minuten. Hoe dan ook, we gaan wandelen voor een uurtje (het is ondertussen al bijna 5 uur en we willen niet door het donker overvallen worden). Het weggetje loopt steil omhoog de heuvel op en volgt het riviertje, maar na een 20 minuutjes stappen komen we op de weg uit. Die moeten we volgen tot we een pijl naar de waterval zien, maar zover geraken we niet. We keren terug: Zeb en Els nemen de weg terug langs het paadje, Vic en ik nemen de 'kortere' weg langs de baan. Die blijkt uiteindelijk een stuk langer te zijn en Els en Zeb zijn al klaar om naar het zwembad te vertrekken als Vic en ik aankomen.
Na het zwemmen gaan we terug naar Mae Hong Son omdat de tempel naast het meertje mooi verlicht zou zijn. Als we er aankomen blijkt er - denken we - een schoolfeest aan de gang op het terrein rond de tempel met dansjes en zang. Er wordt ook een film geprojecteerd met 2 ouderwetse projectors met spoelen. Het grappigste: de boeddha's inde tempel hebben nu een LED stralenkrans.
Mae Hong Son was absoluut de moeite. Morgen vertrekken we naar Mae Sariang en volgen we de weg die parallel loopt met de grens met Myanmar (Birma).

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog