Met spijt in het hart laten we Camp Bethel achterwege. Het was er goed vertoeven (lekker eten!) en jammer genoeg maar voor 1 nacht. Maar bon, op weg dus naar het Kruger park waar we vandaag en morgen gaan doorbrengen op zoek naar wilde dieren.
Na wat verloren-gerij, passeren we een aantal gates en hopla, we zijn vertrokken. Hier zijn we dan, turend naar allerlei wilds dat zich aanbiedt.
Ondanks het strikte verbod om uit te stappen, ben ik (Els) na 10 minuten in het park toch genoodzaakt om een stap naar buiten te wagen. Een windvlaag nam onze enige kaart mee het raam uit en ik ga er snel met knikkende knieën achteraan. 5 minuten later staan we oog in oog met een giraf, en een aantal bochten later passeert een kudde olifanten op een paar meter van de auto. We zijn al van in het begin onder de indruk. Onze 2-daagse door het Krugerpark wordt een afwisseling van te veel dieren om op te noemen. Impala’s (duizenden), olifanten (honderden, de grootste kudde die we zagen bestond uit zeker 50 exemplaren), giraffen, buffels, een leeuwin die we duidelijk verrasten (en wij te verrast om een goeie foto te nemen), wildebeesten, kudu’s….enfin teveel om op te noemen. Enkel de neushoorn en het luipaard ontbreken in ons kwartet. Ook de leeuw had niet veel zin om zich te vertonen. Maar dat kon de pret niet bederven: tussen een troep buffels doorrijden, een olifant of giraf op “aai-afstand” hebben, zeer indrukwekkend allemaal.
Ergens onderweg zien we een klein groepje lelijke zwarte loopvogels met een opvallend rode kop. Grappig, denken we, en we nemen een paar fotootjes voor ze schichtig het gras inlopen. En dan zien we een affiche in het restcamp dat dit een bedreigde diersoort is (Thunderbird of ground hornbill) met de vraag om alle sightings door te sturen via whatsapp.
Ook een aparte gebeurtenis: zo dringend moeten plassen dat je niet kan wachten tot aan het volgende camp, en met een klein hartje gewoon uitstappen en doen wat er moet gebeuren. En vooral duimen dat er geen wild dier je kant op komt. De buffels die aan de overkant van de waterplas stonden keken es bedenkelijk onze kant uit, maar daar bleef het dan ook bij 
We hebben 2 nachten overnacht in het Krugerpark, in de rest camps van het park. Die waren comfortabeler dan we verwacht hadden en hadden beiden verrassend goeie restaurants met zowaar wat vegetarische opties. En een aan tafel geflambeerde pepersteak voor Dean. Lekker!
In de rest camps zien we een onwaarschijnlijke collectie aan zweetafdrijvende safari-hemdjes en afritsbroeken in alle tinten tussen beige en kaki. De toeristen willen duidelijk goed gecamoufleerd zijn om dieren te spotten… om dan in hun witte huurauto met airco te kruipen (ALLE auto’s zijn hier wit) – LOL. We vinden het trouwens heel raar dat de dieren de auto’s bijna niet lijken op te merken. Ze passeren echt op enkele meters en lopen zelfs tussen de auto’s door. Enkel giraffen lijken wat meer op hun hoede.
Het 2de rest camp waar we verbleven ligt aan de rivier de Sabie en heet ook Lower Sabie rest camp. Het restaurant heeft een prachtig uitzicht over de rivier en terwijl we genieten van een glaasje wijn en de zon op een feeërieke manier ondergaat, komen er 3 kuddes olifanten drinken terwijl er een paar nijlpaarden liggen te badderen. Het is te mooi voor woorden en we knijpen onszelf in de arm – is dit echt???
Na een cappucino met zicht op de rivier en de nijlpaarden, lekker in het zonneke, rijden we vandaag het Krugerpark weer uit, via de gate Crocodile bridge in het Zuiden, om richting eSwatini te rijden, onze volgende stop. We hopen om toch nog een leeuw of een neushoorn te kunnen spotten, maar daar kunnen de beesten zich weinig van aantrekken.
Kruger, het was fantastisch! Dit is een plek waar we graag nog een aantal dagen hadden doorgebracht, maar dat zal voor volgende keer zijn!

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog