Een rechtstreekse nachtvlucht naar Zuid-Afrika, het zou ideaal moeten zijn: iets eten, filmpje kijken, oogjes toe en uitgerust aankomen. Ik had bij het online inchecken niet goed opgelet en onze plaatsen waren op de voorlaatste rij in de staart van het vliegtuig, waar de stoelen een formaatje smaller zijn dan in de rest van het vliegtuig. Gelukkig zat de vlucht niet helemaal vol en zijn we nog snel verhuisd naar een normale plaats iets meer vooraan, maar dan nog was het zeer klein bemeten. Air Belgium beschouwt zijn passagiers als bederfelijke goederen en zet de airco op koelkasttemperatuur. Zelfs truien en sjaals brachten geen oplossing; het is te koud om te slapen. Moe en geradbraakt komen we aan in Johannesburg.
De douanecontrole gaat zeer vlot, net als het oppikken van de auto en tegen half 10 zijn we op weg naar onze eerste stop in Graskop. Links rijden is opnieuw een beetje wennen, maar het duurt niet lang voor ik er terug aan gewoon ben. Het gaat een beetje te vlot, want ergens heb ik een snelheidsbeperking van 80 km/u gemist en enkele km verderop worden we aan de kant gezet door een politiecontrole. 1500 rand boete (75€) dat begint al goed. (maar dan lezen we enkele uren later dat je altijd een ontvangstbewijs moet krijgen, wat we niet hebben gehad. En cash te betalen... Mmmmh... dat lijkt een beetje verdacht. We hebben waarschijnlijk iemand zijn week goedgemaakt).
De weg van Johannesburg naar Sabie is aan de saaie kant. Veel is er niet te zien buiten de gigantische installaties van de bovengrondse steelkoolmijnen, die een beetje alien aandoen.
Sabie leefde tot halverwege de jaren 50 van de goudmijnen, maar is sindsdien overgeschakeld op de houtindustrie en ligt in het grootste aangelegde bos van Zuid-Afrika: kilometer na kilometer dennen, populieren en eucalyptus. Ondertussen zijn we al een uur of 3 onderweg en we zijn blij om even te kunnen stoppen om iets te eten - de vermoeidheid begint zich te laten voelen. Van Sabie naar Graskop is het nog een half uurtje rijden maar onderweg stoppen we even aan de Mac Mac falls, de eerste bezienswaardigheid op de Panorama route. In Graskop worden we hartelijk verwelkomd door onze gastvrouw Gerda. Ze heeft voor ons al een reservatie gemaakt in een restaurantje, maar dringt aan dat we eerst toch nog gaan kijken naar God's Window, want morgen zal er mist hangen en zal er niks te zien zijn. We kunnen het moeilijk geloven, want het is 38°C, maar na een snelle douche gaan we dan toch maar terug op pad. Het is gelukkig maar een 10 minuutjes rijden en het uitzicht is wel mooi, maar ik denk dat we te moe zijn om er ten volle van te genieten.
We zijn blij dat Gerda al gereserveerd heeft zodat we niet op zoek moeten naar eten en na een snelle, overheerlijke maaltijd ook rap in ons bedje liggen. Tegen acht uur liggen we te ronken.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog