Deze ochtend alweer opgestaan met...zonneschijn! Heerlijk toch. We ontbijten vandaag in het hotel, want willen nog de "Jeti's" gaan bezichtigen. Dit zijn wijken van paalwoningen, gebouwd op de modder van de haven. Ze liggen elk aan een aanlegsteiger van de haven. Er zijn een 7-tal wijken, elk behorend tot een verschillende Chinese clan, die bij momenten wat minder goed overeen komen. We gaan zo "een wijk" binnen, lees, niet meer of niet minder dan allemaal Chinese winkeltjes naast elkaar, met nutteloze gadgets, afgewisseld met kleine eettentjes. Voelt erg aan als over-toeristisch, het is er , ondanks de hitte, best druk. Uiteindelijk komen we aan het einde van de aanlegsteiger, wat ons een prachtig zicht geeft op de haven van Penang. Gezien het allemaal wat druk is, besluiten we te vertrekken naar Cameron Highlands.
Dean leidt ons veilig de stad uit en we zijn vertrokken voor een rit van een paar uren. We doen een tussenstop in Ipoh, een grote maar verder nietszeggende stad, om iets te eten, en trekken dan verder. Het is al na vieren als we Cameron Highlands binnenrijden. Dit is een uitgestrekt gebied vol theeplantages, dat volgens de gids prachtig moet zijn. We kijken uit naar die prachtige natuur na het stadsgevoel van Penang te hebben ondergaan. Amaai, valt dat tegen! De regen maakt het er niet beter op, het geheel maakt een troosteloze indruk. De eerste grote "stad" die we doorrijden is 1 rij van metalen barakken met winkeltjes onder, veel verroest ijzer overal, druk verkeer kortom, niet iets waar we vrolijk van worden. Waar is die prachtige natuur? De volgende "stad" - waar we ook gaan overnachten - ziet er iets beter uit maar maakt nog altijd een troosteloze indruk. Veel toeristische bussen aan grote commerciële aardbeien(!)farms, het ene hotel naast het andere, het ene al wat meer onderkomen dan het andere...wat is dit? Ondertussen is het al bijna 5 uur dus we rijden rechtstreeks naar ons hotel en besluiten daar te blijven voor de avond. De teleurstelling is groot, waar is al die mooie natuur dan? Enfin, we zien wel. Ons hotel ligt net buiten de "stad", op een heuvel. Oud- Engelse stijl, wel grappig, je kan er ook genieten van high tea met scones en nog meer lekkers. Onze kamer is comfortabel, iets wat vochtig - het gebied heeft een kouder, regenachtiger klimaat en dat voel je wel. We starten de avond met een gin-tonic (very English indeed) in de bar en een reeks gezelschapsspelletjes met de jongens om dan te gaan eten in het restaurant van het hotel. En geloof het of niet, de kerstlampjes blinken ons tegemoet, de tafels zijn gedekt met rode servietten - om de kerststijl te ondersteunen - én de open haard staat heerlijk te knisperen. OP de achtergrond instrumentale versies van Glenn Medeiros en George Michael. Een groter contrast met onze voorbije dagen in Penang kunnen we ons niet voorstellen! Het voelt heel erg vreemd allemaal, net alsof we in een filmdecor zitten. Daarbovenop kiezen we voor de Indische menu, over een smeltkroes gesproken;-). We genieten volop van het lekkere eten en de absurde setting, toch weer een bijzondere ervaring om de dag mee af te sluiten. Als het weer morgen is opgeklaard, bekijken we nog eens of we toch de omgeving niet kunnen verkennen. Maar eerst tijd voor een welverdiende nachtrust!

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog