We worden wakker met een mistroostige miezerregen en laaghangende wolken tussen de bergen. We ontbijten op ons gemak en wachten tot het weer wat opklaart. De housekeeper verzekert ons dat het weer aan de kust beter zal zijn en we vertrekken terug naar het Tsitsikamma National Park. Vandaag willen we de Waterfall Trail doen - een wandeling van 6km waar we volgens de reisgids toch een uur of 4 voor moeten uittrekken. Voor 6 km??!!??
De trail neemt ons mee langs de kust met links van ons het natuurgeweld van de oceaan, rechts de dichte tropische begroeiing van het bos. We voelen ons ineens nietig naast al die grootsheid van de natuur.
Al snel verlaten we het gemakkelijke pad en moeten over een strand waar we van het ene naar het andere gigantische rotsblok moeten klimmen. We beginnen te snappen waarom ze een wandeltijd van 4 uur aangeven. Op sommige plaatsen kolkt de oceaan op enkele meters naast ons. We hebben even onze bedenkingen - gaan we hier nog wel terug kunnen passeren als het water opkomt? Ik check voor alle zekerheid toch even snel de getijden, maar hoog water is pas om 8 uur vanavond en het hoogteverschil is maar een halve meter. Dat zit wel goed.
We lopen van het ene adembenemende uitzicht naar het andere. Woorden kunnen het niet beschrijven, hopelijk doen de foto's het een beetje recht. Dit is misschien wel het mooiste en indrukwekkendste dat we in ons leven al gezien hebben. We hopen dat de waterval waar we naar op weg zijn, geen teleurstelling wordt na al deze pracht. Maar niks is minder waar: we zitten op een smalle rots met voor ons een waterval die in verschillende trapjes 30m naar beneden komt en achter ons de woeste golven die op de rotsen beuken. Onbeschrijflijk mooi en indrukwekkend.
Na even te rusten en een beetje eten terwijl we van dit uitzicht genieten, gaan we terug op pad en voor we het weten staan we terug aan onze auto. Onderweg worden we regelmatig ingehaald door jonger geweld, maar uiteindelijk hebben we er 3,5 uur over gedaan - mooi binnen de tijd :-)
Op onze terugweg stoppen we in Keurboomstrand. Daar zou een goed Italiaans restaurant zijn dat door de eigenaar van het huis waar we verblijven, wordt aangeraden. We besluiten gelijk maar om te blijven eten, want we hebben toch een beetje honger na onze inspanning. Terwijl we genieten van het eten, zwemt er op enkele honderden meters uit de kust een walvis voorbij, die een paar keer door het wateroppervlak breekt. En een beetje verder tuimelt een grote school dolfijnen. Dit is niet te geloven! Wat een fantastische dag! We sluiten af met een rustige leesavond om al het moois te laten bezinken. En kijken alweer uit naar morgen :-)

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog