Vanuit Jeffreys Bay is het maar een uurtje rijden naar de volgende bestemming en onderweg hebben we een stop gepland aan Storms river mouth in het Tsitsikamma national park. Voor we daar zijn rijden we al over de duizelingwekkend diepe canyon van de Storm rivier. We stoppen om vanaf de brug van het uitzicht te genieten. Ik dacht dat ik geen hoogtevrees had, maar als ik over de rand de diepte in kijk, krijg ik toch knikkende knieën en klamme handjes.
Als we afdalen naar de monding van de Storm rivier krijgen we al een blik op de indrukwekkende oceaan die op de kust inbeukt. Hier hebben ze bij de "freak waves" (kleine tsunamis) die de voorbije weken de South Cape hebben geteisterd, toch wat schade opgelopen. We zien een grote tent die volledig vernield is en een van de parkings is volledig weggespoeld.
In de monding van de Storm rivier hebben ze een hangbrug gemaakt die de oevers met elkaar verbindt. Vanop de brug zie je aan de ene kant de razende oceaan en aan de andere kant de canyon van de Storm rivier. De oceaan is prachtig met tinten blauw en turqouise. We blijven er een hele tijd sprakeloos naar zitten kijken. En luisteren naar het prachtige geluid van de golven en de keien aan de kant die door de kracht van het water mee de oceaan worden ingetrokken. Als er teveel mensen onze kant uitkomen, wandelen we terug naar de auto. De zichten onderweg blijven ons verbazen.
We rijden richting onze volgende stop voor een aantal nachten.
Het huis waar we verblijven ligt een beetje het binnenland in en is een villa in Kaaps-hollandse stijl. Het ligt in een prachtige tuin. De "house-keeper" is een beetje verrast als hij ons ziet. Blijkbaar is er een dubbele boeking. Hij belt de eigenaar en geeft hem aan me door. Duidelijk een Italiaan, die uitlegt dat er iets is misgelopen met de reservatie in Booking, maar dat hij ons een upgrade gaat geven. Het komt er op neer dat we de ganse bovenverdieping krijgen, die duidelijk de vertrekken zijn van de eigenaars. Enorme kitch - de slaapkamer is volledig blauw, van het bloemetjesbehang en de bloemetjeszetels tot de gordijnen en de boordjes van de lakens op het hemelbed. Via de dressing die groter is dan onze slaapkamers thuis komen we in een balzaal van een badkamer. We klagen niet, maar mooi is anders. De rest van het huis is even megalomaan - de tv kamer, de dining room (met een lange tafel met zetels voor de masters of the house aan de uiteinden, terwijl de gasten op gewone stoelen mogen plaatsnemen), de zitkamer. Hoe meer we er naar kijken, hoe fouter alles lijkt. We denken dat de eigenaar - van adel? - een of andere koloniale fantasie beleeft, inclusief pauwen in de tuin tot beeldjes van de "nobele zwarte" toe. Het voelt toch wel een beetje fout.

Maar het is een fantastische omgeving en we laten het ons welgevallen. Zoals ik tegen Els zei: ik zou dat goed kunnen, "rijk zijn" :-)

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog