In Sigiriya staat zowat hét nationale symbool van Sri Lanka: de Leeuwenrots. Deze rots is een massieve blok in een verder zo goed als vlak landschap. Oorspronkelijk leefden hier boeddhistische monniken, maar in de 5de eeuw werd er bovenop de rots een fort gebouwd door één of andere koning (voor details - zie wikipedia :-) ) en dit is nu een archeologische site. De rots ligt midden in een mooie tuin met vijvers vol met lotusbloemen en heeft zijn naam gekregen door de gebeeldhouwde leeuwenpoten aan de ingang van het fort. Om het fort te bezoeken moet je wel ongeveer 2000 treden op - ik (Dean) voel me niet geweldig vandaag en elke opstap voel ik in mijn benen. Effe flink zijn dus.
Weer zijn we blij dat het toerisme hier ineengestort is na de aanslagen: normaal gezien moet je hier aanschuiven om de trap op te geraken, nu zijn we hier quasi alleen. In de klim naar boven passeren we prachtige fresco's van naakte schoonheden. Die koning was een snoeperke, dat is duidelijk. Hij zou een harem hebben gehad van tot wel 100 dames. Boven is het zicht fenomenaal en kan je 360° tot aan de horizon kijken. Fantastisch om hier te zijn!
Na het ontbijt (we zijn vroeg vertrokken naar de leeuwenrots) bezoeken we een grote groenten en fruitveiling waar boeren van kilometers ver hun waren komen verkopen en daarna rijden we door naar de grottempel van Dambulla. Hier heeft men een aantal grotten omgevormd tot een boeddhistische tempel die vol staat met beelden van de boeddha, maar waar ook de wanden van de grot volledig beschilderd heeft. Het heeft iets enorm mystieks en ik zou hier uren kunnen blijven, maar de kinderen willen nu eindelijk wel eens gewoon wat zwemmen en relaxen en we gaan een paar uurtjes terug naar het hotel (dat buiten het zwembad niet veel soeps is).
Pidurangala is een gelijkaardige kleinere rots naast de leeuwenrots. Bij ondergaande zon heb je een fenomenaal uitzicht op de leeuwenrots en dat willen we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. De jongens blijven liever nog wat zwemmen en "get high on some wifi". Om Pidurangala op te gaan moet je eerst door een boeddhistische tempel (schoenen uit, knieën bedekt) en dan opnieuw een 1000-tal treden op - deze keer onregelmatige stenen treden - tot je aan een liggende boeddha komt. Het laatste stuk is echt klimmen tussen de rotsblokken. Een beetje inspanning dus, maar het zicht is het meer dan waard. In het strijklicht van de late namiddag, zit de leeuwenrots er nog mooier uit. En ook het landschap is adembenemend nu. Naarmate de zon verder zakt stijgt het aantal mensen dat op de rots aankomt om naar de zonsondergang te kijken en we besluiten om eerder naar beneden te gaan - per slot van rekening zitten de jongens al een tijdje alleen in het hotel. Sampath is tot onze verrassing ook tot boven geklommen, maar is duidelijk niet in conditie. Ik heb schrik dat zijn hart het aan het begeven is: het zweet loopt van zijn gezicht en hij heeft moeite met ademen. Als we aan de auto zijn, drinkt hij een colaatje en komt hij stillekesaan terug op zijn positieven. Gelukkig, want we hebben hem nog nodig de komende dagen.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog