Deze ochtend ons beentjes ingesmeerd want we maken er een klimdagje van vandaag. Onze eerste beklimming gaat naar de top van Ella Rock. Een gids hebben we niet nodig, in ons hotelletje hebben we voldoende tips&tricks meegekregen en ik heb een goeie app (mappy.me --> aanradertje voor de wandelaars onder ons) geïnstalleerd, dus we hebben er vertrouwen in.
Na een stevig ontbijtje beginnen we eraan. Vanuit ons hotelletje hebben we een short cut gevonden naar het centrum, dus dat scheelt alvast :-). We starten met ongeveer een uurtje spoorlopen, heerlijk om te doen trouwens. De sporen geven je een goed stapritme, allez, als de dwarsliggers wat op gelijke afstand liggen, dat is hier niet zo evident. Maar toch, we genieten ervan, zeker ook omwille van de mooie zichten onderweg. Ella is een dorpje gelegen tussen de theevelden, vanop de spoorlijn krijgen we zicht op het glooiende landschap met zijn betoverende groene kleur. Onderweg proberen wat locals ons te overtuigen een kortere weg te nemen maar we volgen toch maar het pad zoals uitgelegd. We zijn dan ook gewaarschuwd: de kortere wegen zorgen ervoor dat je binnen de kortste keren verloren loopt en voor je het weet heb je een gids aan je been die je tegen een kleine vergoeding terug op het juiste pad zet. Hier en daar wordt ook bewust de weg verkeerd aangeduid, maar met mijn app-je redden we ons prima. 2 Chilleense meisjes stappen vrolijk mee met ons, wel gezellig. Zo wandelen we naar de top, de adembenemende uitzichten wisselen elkaar af. Als we denken dat we er zijn (easy peasy), horen we van enkele andere wandelaars dat het zwaarste stuk nog moet komen. You say what…? Wel nog maar 360 meter te gaan naar de top volgens de app - dat kunnen we makkelijk aan…denken we . Die laatste 360 meter zijn erg steil, zo steil dat we even overwegen het op te geven. Maar we houden vol en worden dan ook beloond met een supermooi uitzicht! Zeb en Vic hebben hun (klim)grenzen weer wat verlegd, super om te zien. Boven worden er verfrissende juices geserveerd en na een korte rustpauze beginnen we aan de afdaling langs de andere kant. We lopen wat verloren maar uiteindelijk vinden we ons geliefde spoorlijn toch terug. Na een uurtje arriveren we terug in Ella, het was een flinke tocht van een uur of 5. Een uitgebreide lunch hebben we nu wel verdiend.
Eens in het hotel ligt iedereen al snel met zijn voetjes omhoog. Ik wil nog graag de zonsondergang zien vanop Little Adam’s Peak, nog een mooi bergje in de buurt. Alleen is het moeilijk om mijn 3 mannen gemotiveerd te krijgen om mij te vergezellen…uiteindelijk vertrek ik met Dean en Zeb, Vic blijft in zijn kamer om te rusten. Het wordt alweer een heerlijke wandel- en klimtocht, tussen de theevelden deze keer en begeleid door luide muziek van de hindoetempel van een dorpje dat we passeren. Hoewel we 435 treden op ons bord krijgen, is het een veel minder vermoeiende klim dan deze ochtend (gelukkig!) en we worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Moe, met zere benen, maar zeer tevreden kruipen we ons bedje in. Morgen vertrekken we uit Ella met de trein, dus genoeg tijd om onze benen dan nog de nodige rust te geven.

Geschreven door Deanelszebenvics.reisblog