Op deze vrijdag bereiken we het zuidelijkste plaats van onze vakantie. Aanvankelijk willen wij naar Saint-Maries De La Mer. Dit ligt in het natuurgebied De Camarque aan de Middellandse zee, tussen Montpellier en Marseille. Alleen gisteren spraken wij iemand die ons vertelde dat dit niet gaat meevallen. Er is daar een jaarlijks zigeunerfeest en het is er dan erg druk. Hierop besluiten wij het iets oostelijker te zoeken en komen uit in Salin-de-Giraud. Het plaatsje ligt ook nabij de Middellandse zee en is bekend om zijn zoutwinning.
We zijn al vroeg op pad. In het begin is het een mooie rit maar de laatste 30km, tussen Arles en Salin-de-Giraud is een saai en vlak landschap. Het bestaat uit heidevelden, graslanden en rijstvelden. Dit laatste hadden wij hier niet verwacht. Na ruim 5 kwartier bereiken we Camping Les Bois Flottés.
Les Bois Flottés betekend letterlijk drijvend bos wat bij ons bekend staat als drijfhout. Omdat de camping aan de monding van de Rhône ligt en daar veel bomen en takken aanspoelen hebben ze dit materiaal o.a. gebruikt voor het maken van veranda’s en afzettingen. Het is een mooie camping met overwegend chalets maar toch ook veel campingplaatsen.
Als we gegeten hebben stelt Marianne voor om naar het strand te lopen. Ik zeg daarop: dat zal niet meevallen, er zitten nog wat zoutmeren (of zoutpannen) tussen het strand en de camping. Daarop pakken maar de fietsen. Na 4km bereiken we een uitzichtpunt over de zoutpannen. Bij de natte pannen heeft het water een roze kleur. Dit deel van dit zout wordt “s winters gebruikt als strooizout voor de wegen.
We denken op dat punt dat we er bijna zijn, maar het is nog eens 8km fietsen om bij het strand te komen. Onderweg komen we wel een groepje flamingo’s tegen. Ze staan echter op grote afstand in het water. Bij het strand aangekomen is het er niet druk. Niet zo gek, want het is een uithoek. Er staan langs het strand wel een rij campers. Naast strand is er helemaal niets. We gaan even pootje baden en genieten even van de zee en fietsen daarna terug naar de camping, waar we de rest van de middag doorbrengen.
Na het eten lopen we even door het plaatsje. Het is er armoedig en bestaat grotendeels uit rijen arbeiderswoningen die in de vorige eeuw, door het bedrijf van de zoutwinning, voor hun werknemers zijn gebouwd.
Geschreven door Batistjes.op.vakantie