Naast het bezoek aan Koen in Arensdal moet deze dag één van de hoogtepunten van onze vakantie worden. De Aurlandsdalen kloofwandeling.
We staan om 6:00 uur op en na een half uur gaan we van start. We hebben eten bij ons en elk 2 liter water. Het is nog koud. We vertrekken met trui en regenjas aan om de warmte vast te houden maar na 1 km gaan de jassen uit en na 2km doet Marianne dat met haar vest en ik met mijn trui.
De route is goed gemarkeerd waarbij elke kilometer wordt aangegeven hoeveel je nog moet lopen.
Het eerste deel gaat vrij eenvoudig door een brede vallei. Na ongeveer een uur komen de wanden van de kloof dichterbij en wordt ze erg smal. Hier kun je besluiten om de moeilijke Bjonnstigen te nemen die alleen voor ervaren wandelaars is, of je kunt ervoor kiezen, zoals wij, om het pad langs de rivier te volgen. Het pad slingert geleidelijk op en neer, soms hoog boven de rivier, soms ernaast. We passeren de verlaten boerderijen en steken prachtige watervallen over.
Als de kloof wat minder breed wordt gaat het ook harder waaien. Ook de zon laat zich minder zien maar hierdoor blijven de wandelomstandigheden prima.
De tweede helft van de wandeling is het vooral dalen. We moeten ongeveer 750 meter naar beneden. Dit is niet zwaar maar wel belastend voor je knieën. Het gaat vooral over keien en je moet goed kijken waar je je voeten plaatst. De laatste kilometer gaat over een vlakke weg langs de rivier. Na 7½ uur komen we om 14:00 uur vermoeid aan in Vassbygdi, .
Aan het einde van de wandeling is een bushalte met daarbij een gelegenheid om wat te kopen. Er staan tafeltjes waar we kunnen zitten en er is water. De voorraad die we meegenomen hadden is bijna op. We moeten een klein uurtje wachten. Er komt elk uur een bus maar de eerste komt pas om 15:00 uur. Als het zover is komen er twee grote bussen en een kleine. We weten niet precies welke we moeten hebben. Eén van de bussen is een grote touringcar en gaat naar Østerbø. Als Marianne aan de chauffeur vraagt of we een kaartje kunnen kopen zegt deze alleen “ga maar zitten”. Als we wegrijden zien we de lijnbus aankomen. Waarschijnlijk zitten we in een bus voor hotelgasten.
We rijden weer door alle tunnels waar we gisteren ook door reden. Hoe dan ook, we komen gratis op onze camping aan. Nu heeft zo’n grote touringcar ook televisieschermen hangen in de bus. Als ik de bus verlaat stoot ik mijn hoofd tegen zo’n beeldscherm die behoorlijk begint te bloeden. Een beetje aangeslagen zit ik hierna bij de camper, maar het valt na verloop van tijd allemaal mee. Marianne besluit nog even een duik te nemen in het koude water van het meer. Als ze daarvan terug komt gaan we douchen, want daar was ik wel aan toe.
Ook vandaag zijn er weinig gasten op de camping. Alleen achter op het veld staat een tent, maar voor de rest is er niemand. Het maakt wel een verlaten indruk.

Geschreven door Batistjes.op.vakantie