De weersvoorspelling geeft aan dat in de eerste helft van de dag het droogst `blijft. Daarom zijn we al om 10 uur op pad voor een wandeling. De route die wij lopen heet “Le Clapas De Thubies” en is 10km lang. Het eerste stuk is het bergopwaarts over een rotsig pad. Hierbij komen we gelijk op het hoogste punt van de route, een klim met een hoogteverschil van 350 meter. We komen daarbij in het bergdorp Roquelaure. Het bestaat uit een paar huizen waarvan de meeste leeg zijn. Als we daar net aankomen gaat het even hard regen. Gelukkig kunnen we in een schuurtje schuilen. Over de verharde weg lopen we langzaam weer naar beneden. Hierbij passeren we Clapas de Thubiès. Dit is een helling van regelmatig gevormde basaltblokken. Ooit stroomde in dit gebied een rivier. De Roquelaure-vulkaan verrees 7,7 miljoen jaar geleden en liet een stroom lava achter. De oorspronkelijke rivier bleef stromen aan weerszijden van de afgekoelde lavastroom. Het lavagesteente brak in verloop van tijd in blokken. De grond om de basaltblokken spoelde daarna weg waardoor de blokken op de helling kwamen te liggen. Nog steeds stroomt er water onder de basaltblokken en dat zorgt ervoor dat de ruimtes tussen de blokken niet gevuld worden met natuurlijk afval.
Het laatste stuk van de wandeling gaat over een mooi aangelegd bospad met boomschors en een stuk langs de rivier. Doordat vanmorgen op tijd vertrokken zijn we vroeg in de middag weer terug op de camping. Daar brengen we de rest van de dag door in de camper. Geregeld gaat het toch weer regen. Marianne leest een boek en maakt de zaterdag crypto uit de krant en ik schrijf dit verhaal.
Geschreven door Batistjes.op.vakantie